Jazz - 01.10.1947, Blaðsíða 10

„Ideur“ og er mjög gaman að hlusta á leik
hans, sem er mest í hljómum, byggður upp
frá „Melódíunni". Uppáhalds altoisti Gunnars
er Willie „the Lion“ Smith, og er hann mest
hrifinn af Duke og Stan. Kenton af stórum
hljómsveitum.
Eyþór Þorláksson bassisti er fæddur 23.-3.-
30. Byrjaði fyrst að læra á guitar fyrir ári síð-
an en sneri sér svo að bassanum.
Sóló hans á laugardaginn var með afbrigð-
um góð og má merkilegt heita hve mikið
vald liann hefir á hljóðfærinu.
Uppáhalds bassistinn hans er Slam Stewart.
Það kom enn einu sinni fram, hve góður
trommuleikari Guðm. R. Einarsson er. Hann
var vel upplagður og má segja að húsið hafi
leikið á reiðiskjálfi í hvert skipti er hann tók
sóló.
Leikur Björns R. Einarssonar var að von-
um góður og er það að miklu leyti röggsamri
stjórn hans að þakka hve vel tókst.
Leikur Guðm. Vilbergs var og góður, þó
að hann væri auðsjáanlega taugaóstyrkur, og
hefir tónn hans tekið miklum breytingum
og er orðinn hreinni og skærari en hann var.
Gunnar Omslev á mjög gott með að „Im-
provisera“ og má sjá hve hann nýtur að leika
í „Session" og ef hann gæti náð sér í betri
Alto myndi tónn hans eflaust lagast mikið.
Olafur Pétursson hefir faliegan tón í hæg-
um lögum, en hættir til að verða full harður
í hröðum lögum, en í þeim hættir honum til
þess að vera of þungur og síðast enn ekki síst,
sólóirnar eru of langar. Undirritaður hefir
heyrt Olaf leika áður og hefir því gott tæki-
færi til þess að dæma leik hans og saknaði
þeirrar mýktar, er annars prýðir leik hans,
og minnir tónn hans þá oft á Charlie Ven-
tura hinn fræga saxófónleikara.
Gaukur Þórhallsson sýndi mjög góðan leik
á guitar og er efalaust okkar bezti einleiks-
guitaristi. Honum hættir þó oft til að taka
BE-BOP
Be-bop er nýr stíll í jazzmúsik, sem litið
hefur heyrst hér á landi. Þessi nýi stíll tók
að ryðja sér til rúms í Bandaríkjunum fyrir
2—3 árum, og hefur náð mikilli hylli jazz-
unnenda, og þó sér í lagi hljóðfæraleikara.
Aðal brautryðjendur be-bop eru altó-saxófón-
leikarinn Charlie Parker og hljómsveitarstjór
inn og trompetleikarinn Dizzy Gillespie. Þeir
eru báðir mjög færir hvor á sitt hljóðfæri,
eins og sjá má á síðustu Esquire-kosningum,
þar sem Dizzy var annar á trompet og Charlie
þriðji á altó.
Þeir, sem be-bop spila þurfa að vera sér-
staklega „tekniskir“ og hefur svertingjum
tekizt einna bezt að túlka hinn nýja stíl.
Þó eru náttúrlega til hvítir menn, sem be-
bop spila, og eru þeir helztu úr hljómsveit
Woody Herman, því þangað söfnuðust fær-
ustu mennirnir. Erfitt er að útskýra be-bop,
svo ekki sé farið út í tæknilegt mál, sem gæti
meir orðið lesendum til leiðinda en ánægju.
keimlíkar sólóir aftur og aftur t. d. nota
sama upphaf á Iögum.
Baldur var góður að vanda, sama má segja
um Þórhall Guðjónsson á bassa.
G. O. quintettinn lék tvö lög mjög smekk-
leiga.
Við vonum að þetta sé aðeins byrjunin, og
haldið verði áfram að hafa „Session" a. m. k.
einu sinni í viku. T. A.
10 JAZZ