Musica - 01.06.1949, Qupperneq 24

Jónatan Ólafsson fæddist 17. febrúar 1914 í
Reykjavík. Hann er bróðir þeirra Erlings heitins
Ólafssonar og Sigurðar Ólafssonar, söngvara.
Jónatan hóf píanónám 10 ára gamall og 12 ára
að aldri hóf hann tónfræðinám fyrst hjá Arna
Eiríkssyni og svo hjá Karli Ó. Runólfssyni.
— Hvenær byrjaðir þú að spila fyrir alvöru?
— 1935, á „Hótel Brúarfoss“ á Siglufirði, það
vantaði píanóleikara þar, og af hendingu var ég
staddur þar og tók starfið að mér, en ég verð að
játa, að kunnátta mín var heldur bágborin.
— Var ekki heldur róstursamt á Siglufirði í þá
daga?
— Nei, eftir að ég kom þangað var bærinn
mikið farinn að róast, og kom sjaldan til meiri-
háttar bardaga, en ég man þó eftir því, að ég gat
ekki spilað tvö kvöld, vegna þess að allt var brot-
ið og bramlað í veitingastofunni og stiginn upp
var mölbrotinn, en það þótti logn og blíða móts
við „í den tíd“.
— Var áhrifa F.Í.H. mikið vart um þetta leyti?
— Já, kaupið var lögfest, og reynt var á all-
an hátt að bæta kjör hljóðfæraleikara. Ég reyndi
að taka inntökupróf í félagið ásamt þrem öðrum,
en við féllum allir, en fengum þó leyfi til að end-
Líf tónlistar-
mannsins er
skemmtilegt
Stutt viðtal við
Jónatan Ólafsson píanóleikara
urtaka prófið síðar. Prófdómendur voru að mig
minnir þeir Eggert Gilfer, Þórhallur Árnason og
Karl Ó. Runólfsson.
— Finnst þér að kjör hljóðfæraleikara hafi
batnað ?
Virðingin fyrir hljóðfæraleikurum sem stétt hefir
aukist, en peningalega hefir hagur þeirra ekki
batnað. Fyrst er ég byrjaði að leika á Siglufirði
fékk ég 5 kr. á tímann á rúmhelgum dögum og
6 kr. á laugardögum, og ef við lékum t. d. laugar-
dags- og sunnudagskvöld fengum við 66 kr. fyrir,
en verkamannakaupið var þá 80 kr. á viku, svo
að þetta var ágætt kaup.
— Þú hefir leikið með mörgum hljómsveitum?
— Já, það má með sanni segja, ég lék t. d. um
tíma með Bjarna Böðvarssyni, m. a. með stóru
hljómsveitinni er lék oft í útvarpið.
— Hvaða erlenda hljóðfæraleikara heldur þú
mest upp á?
— Ja, því er erfitt að svara, en ég er hrifinn
af Tatum, Teddy Wilson og Fats Waller þótt þeir
séu' harla ólíkir, en af hljómsveitunum hélt ég
mest upp á Glenn Miller.
— Hvenær samdir þú „Vornótt?“
— 1937—’38, annars gaf ég út fjölritaðan fox-
trott árið 1938 er hét „Fögnum fögrum degi“, og
ég á nokkur danslög en í handriti.
— Hefir þú áhuga á klassiskri tónlist?
— Já, mikinn áhuga. Ég hlusta mikið á klass-
iska tónlist, og hefi gaman af að spila klassisk
lög fyrir sjálfan mig. Ég stofnaði „Karlakór Siglu-
fjarðar“ meðan ég var þar, en hann lognaðist út af
er ég fór. Ég var einnig um tíma kirkjuorgelleik-
ari á Siglufirði, og kenndi söng við barnaskólann
24 MUSICA