Útvarpsblaðið - 03.06.1951, Síða 20

ur af sjónvarpsstarfsemi á Bretlandi og víð-
ar, má gera ráð fyrir, að kostnaðurinn við
sjónvarpsdagskrá verði að minnsta kosti
fimmfaldur, samanborið við venjulega út-
varpsdagskrá. Ber margt til þess. Mörg sjón-
varpsatriði kref jast mun meiri undirbúnings
og æfingar heldur en útvarpsatriði; sé til
dæmis um leikritaflutning í sjónvarp að
ræða, verða leikendurnir að þaulæfa hreyf-
ingar allar og svipbrigði með tilliti til þess,
að leikur þeirra birtizt í myn'dum á firðsjár-
fleti viðtökutækjanna; auk þess verða þeir að
flytja leikinn á til þess gerðu leiksviði, búnu
tjöldum og öðru, sem leiknum heyrir til. Þá
starfa og mun fleiri „sérfræðingar“ við upp-
töku sjónvarpsatriða en venjulegra útvarps-
atriða, og þó einkum að undirbúningi þeirra,
auk þess sém sjónvarpsupptáka krefst einn-
ig fleiri aðstoðarmanna. Verður ekki komizt
af með minna en tíu til fimmtán manna
starfslið, jafnvel þótt um tiltölulega fábrot-
in upptökuatriði sé að ræða, en sjaldan þarf
nema fjóra eða fimm menn við upptöku út-
varpsatriða.
Þá er þess að gæta, að sjónvarpsviðtæki
eru, að minnsta kosti enn sem komið er,
mun dýrari en venjuleg útvarpsviðtæki. Ut-
söluverð sjónvarpstækja erlendis er nú þrjú
til fjögur þúsund krónur, reiknað með ís-
lenzku gengi, en þar við bætist að loftnet,
leiðslur og viðgerðir eru og mun dýrari,
þegar um sjónvarpsviðtæki er að ræða. Einn-
ig eyða þau fimmfalt meiri rafstraum heldur
en útvarpsviðtæki, og má því gera ráð fyrir,
að rekstmskostnaður verði allt að því sex-
faldur, miðað við venjuleg útvarpsviðtæki.
Sjónvarp og útvarp.
„Það tekur því að vera að glápa á tunglið,
kerli mín. Það verður líklega seint tólgar-
skjöldur í skemmunni á Strönd, kerli mín“,
er haft eftir karlinum.
Sama getum við víst sagt, þegar um sjón-
varp er að ræða. Það tjóar lítt fyrir okkur að
vera að tala um slíkt, það líða víst bæði ár
og dagar þangað til að við verðum þeirrar
furðulegu tækni aðnjótandi. Fyrst og fremst
er kostnaður við slíka starfsemi svo mikill,
að ósennilegt er, að við mættum undir hon-
um rísa. En hitt verður þó enn örðugari
þröskuldur í vegi, að landslagi hér á landi
er þanig háttað, að það torveldar sjónvarps-
starfsemi að verulegu leyti, eða gerir hana
ef til vill því sem næst óframkvæmanlega,
að minnsta kosti á því stigi, sem hún stendur
enn, tæknislega skoðað. Þriðji örðugleikinn
er í því fólginn, að sjónvarpsstarfsemi er
vart framkvæmanleg, kostnaðar vegna, ann-
arsstaðár en í þéttbýli, þar eð starfssvæðj
hverrar sjónvarpsstöðvar er svo takmarkað,
sem raun ber vitni.
Samt sem áður er það ekki ófróðlegt að
kynnast því hvernig sjónvarpsstarfsemi er
háttað með þeim jrjóðum, sem hennar mega
njóta.
Sumsstaðar, til dæmis að taka í Banda-
ríkjunum, hefur sjónvarpsstarfsemin færst
svo ört í aukana, að helzt mætti líkja því við
útbreiðsluhraða næmrar farsóttar. Svo mikil
og víðtæk eru áhrif sjónvarpsins á daglegt
líf fólks þar í landi, að með ólíkindum má
teljast, en mjög greinir menn á um, hvort
þau áhrif muni standa til aukinnar menning-
ar eða bins gagnstæða. Víst er þó um það,
að sjónvarpið hefur gert almenning þar í
landi mun heimilisræknari en áður var; fjöl-
skyldan unir sér umhverfis sjónvarpsvið-
tækið í ró og næði, og nýtur þess, sem það
hefur að flytja auga og eyra, en aðsókn að
skemmtistöðum er tahn hafa minnkað stór-
um. Þá er og talið, að sjónvarpið sé þegar
farið að hafa nokkur áhrif á gerð húsa og
húsgagna þar í landi; hverri íbúð verður nú
að fylgja „sjónvarpskrókur“, þar sem fjöl-
skyldumeðlimir og gestir geta setið og látið
sér líða vel á meðan á dagskrárflutningi
20
ÚTVARPSBLAÐIÐ