Útvarpstíðindi - 04.06.1945, Blaðsíða 7

ÚTVARPSTÍÐINDI
103
viðtal við áhrifamikinn íðna'Sarfromu'ð.
Hann fullyrti að engin einstök iðnaS-
argrein hefði átt jafnmikinn þátt í sigri
Bandamanna í styrjöldinni eins og út-
varps- eða radio-iðnaðurinn. Þó segja
megi að fullyrðingar f blaðaviðtölum
beri ætíð að taka með fyrirvara, þá
mun það almennt viðurkennt að þátt-
ur radio-iðnaðarins í sigrinum sé veiga-
mikill.
Þá getur maður betur skilið ástæð-
una fyrir því að í apríl 1942 var al-
gjörlega bönnuð framleiðsla útvarps-
tækja til almenningsnota og þessi iðn-
aður allur settur í hemaðarþarfir.
Þó að hulinsblæju hernaðarleyndar-
dómanna hafi ekki ennþá verið Ivft og
almenningur fái ef til vill aldrei áð vita
um öll þau töfratæki, sem framleidd
Tiafa verið á þessu tímabili í þágu hem-
aðarins, þá er kunnugt um ýmsar nýj-
ungar radiotækninnar, sem höfðu stór-
kostleg áhrif á gang styrjaldarinnar,
auk framleiðslu mikils fjölda af al-
mennum þektum tækjum sem nútíma
hernaður krefst.
Svo að einhverra dæma sé getið
mætti minnast á tvö atriði, sem höfðu
veigamikil áhrif á gang stríðsms. Það
sló miklum óhug á herstjórn Breta eft-
ir orusturnar í Flandern og fall Frakk-
lands 1940, er það vitnaðist að yfir-
burðir þýsku skriðdrekahersveitanna
hefðu sennilega byggst að mestu á því,
að þeir vom allir búnir sendi- og mót-
tökutækjum og var stjórnað með þeim
líkt og herskipum er stjórnað frá for-
ustuskipum í orustum. — Skriðdrekar
Bandamanna höfðu ekki verið búnir
slíkum tækjum.
Allri skriðdrekaframleiðslu Breta og
Bandaríkjanna varð skyndilega að
breyta og búa hvern einastan skrið-
dreka bæði senditæki og móttökutæki.
Þegar þes$ er minnst að tugþúsund-
ir skriðdreka vom notaðir í hernaðin-
um, næstu árin á eftir, fær maður
hugmynd um hvaða átak hefir þurft að
gera til þess að leysa þetta atriði.
Þá hefir það ekki vakið lida at-
hygli hvað flughernaði Bandamanna
hefir áunnist með hinu fræga ,,Radar“
tæki o. fl. o. fl.
Fyrstu tvö stríðsárin var selt meira
af viðtækjum hér á landi en nokkum-
tíma áður, en eftirspurnin var þó
mikið meiri en hægt var að fullnægja
og virtist fara stöðugt vaxandi.
Um líkt leyti og framleiðsla til al-
menningsþarfa var bönnuð í viðskipta-
löndum vorum, gerði Viðtækjaverzl-
unin þær víðtækustu ráðstafani/, sem
möguleikar voru á og leyfðar voru,
samkvæmt gjaldeyris-heimildum, til
kaupa á tækjum í Ameríku og tókst
að festa kaup á um 7000 viðtækjum.
Það virtust vera mjög álitlegar birgðir,
miðað við hinn takmarkaða innflutn-
ing áranna á imdan.
Þá höfðu einnig verið keypt 2000
viðtæki í Englandi og voru þau tilbúin
og biðu sendingar þegar blátt bann var
lagt við útflutningi þeirra. Það voru
sár vonbrigði. Tækjabirgðirnar seldust
fyrr en gert var ráð fyrir og nú um
langt tímabil hafa engin tæki fengist.
— Álítið þér að mikilla breytinga
og nýjunga sé að vænta hvað almenn
útvarpsviðtæki snertir?
— Það er allangt síðan viðtækja-
smiðjurnar höfðu tilbúnar áætlamr sfn-
ar um tækjaframleiðsluna á 10—12
fyrstu mánuðunum eftir að smíði tækja
yrði leyfð og hafin á ný. Þessar áætl-