Útvarpstíðindi - 31.05.1948, Blaðsíða 12

228
ÚTVARPSTlÐINDI
landi Evrópu. Oruggar heimildiir
telja, að sex milljónir Gyðinga
hafi verið í Evrópu, þegar styrj-
öldin brauzt út, mikill meirihluti
þeirra í Þýzkalandi, Austurríki og
Póllandi. Af þessum sex milljónum
eru nú taldar vera eftirlifandi aðeins
ein og hálf milljón, og hafa því
fjó’rar og hálf milljón Gyðinga látið
lífið á meginlandinu á stríðsárunum.
Þetta er ótrúleg tala, en mun láta
mjög nærri því að vera sönn. Það
er von, að þeir, sem eftir lifa þessi
ósköp, þrái ekkert frekar en að
komast burt frá þeim löndum, sem
bjuggu þjóð þeirra slík örlög.
Þegar stríðinu lauk, héldu Bretar
enn við fyrri stefnu sína um að
hleypa ekki nema mjög takmörk-
uðum fjölda Gyðinga til Palestínu.
En þá risu upp öflugar stofnanir
Gyðinga, sem nutu stórra fjár-
styrkja frá Gyðingum Bretlands og
Banda'ríkjanna, og var flutningur
Gyðinga til Palestínu á laun skipu-
lagður í stórum stíl. Er mönnum í
fersku minni, hversu erfitt það var
Bretum að hafa hemil á þessum
flutningum, og urðu þeir að flytja
þúsundir Gyðinga til Kyprus.
Ástandið í Palestínu versnar nú
dag frá degi, og sóttu Gyðingar það
fast, að innflutnignur yrði leyfður
til landsins. Stofnuðu þeir heri og
leynifélög í Palestínu, gengust fyrir
skemmdarverkum og óeirðum og
gerðu Bretum lífið eins grátt og
þeir gátu. Fór svo að lokum, að
brezka stjórnin gafst upp á þessu
og taldi sig ekki geta stjórnað
landinu við þessar aðstæðu’r, enda
kostaði það stórfé og mikinn fjölda
mannslífa. Tilkynnti brezka stjórnin
því, að hún mundi leggja niður um-
boðsstjórn sína í Palestínu 15. maí
1948, og bað sameinuðu þjóðirnar
að taka við stjórn landsins, enda var
nú búið að koma á fót verndar-
gæzluráði SÞ fyrir slík mál. Nú
var búið að leggja málið fyri'r allan
heiminn og hófust harðar deilur
innan sameinuðu þjóðanna. Hér er
ekki rúm til að rekja þær deilur
ítarlega, enda varla ástæða að geta
nema merkustu viðburðanna.
Kallað var saman aulcaþing þjóð-
anna og málið lagt þa'r fram. Kom
fram tillaga frá Bandaríkjunum
þess efnis, að Palestínu skyldi skipt
milli Araba og Gyðinga og var hún
samþykkt með allmiklum atkvæða-
mun. Bretar sátu hjá, enda höfðu
þeir lýst því yfir, að þeir mundu
ekki fallast á neina lausn á rnálinu,
nema báðir aðilar, Gyðingar og Ar-
abar, sættu sig við hana.
Skipting Palestínu var nú sam-
þykkt, meðal annars með atkvæði
Rússa — og af smáþjóðunum greiddi
til dæmis fulltrúi okkar Islendinga
atkvæði með skiptingunni, svo að
við getum talið sjálf okkur samsek
um margt, sem komið hefur fyrir.
En Arabaríkin börðust harðlega á
móti skiptingu landsins helga í tvö
ríki, og hótuðu öllu illu. Varð nú
ljóst, að ekki mundi hægt að skipta
landinu nema senda þangað sterkan
her til að halda lögum í landinu,
en slíkur her va’r ekki og er ekki til,
og engin leið reyndist að komast
að samkomulagi um framkvæmd
skiptingarinnar. Auk þess var nú
Bandaríkjastjórn farin að sjá eftir
skiptingaráformum sínum, þar sem
hún á mikilla olíuhagsmuna að gæta
í Arabaríkjunum ,sérstaklega Saudi-
A’rabíu. Fór að lokum svo, að Banda-