Útvarpstíðindi - 11.10.1948, Blaðsíða 15

ÚTVARPSTÍÐINDI
375
„Samlede værker”
SMÁSAGA EFTIR PIERRE VALDAGNE
Nidurlay.
„Mörg bincli, manneskja . . . held
ég. Satt að segja veit ég það ekki
nákvæmlega".
„Það er alveg furðulegt, að ég skuli
aldrei hafa heyrt hans getið“.
„Það skal ekki líða á löngu þar til
nafn hans verður á hvers manns vör-
um, þú munnt alls ekki komast hjá
því að sjá það; nafn hans verður
þekkt um allan heim!“
„Hvað heita bækur hans?“
„Hann hefur sagt mér það, en ég
get ekki almennilega nefnt titlana,
þeir eru svo háfleygir. En hann hefur
lofað mér að útskýra nokkra þeirra
fyrir mér. Hann ætlar að út . . . út-
lista þá fyrir mér!“
„Útlista? Hvað áttu við?“
„Ja, hann ætlar að senda mér bæk-
urnar, og útskýringar á þeim.
„Heldurðu að þú viljir lána mér
þær, þegar þú ert búin að lesa þær,
— eða þó ekki væri nema eina eða
tvær bækur?“
„Þó það nú væri, og þá verðurðu
hreinskilnislega að segja mér hvernig
þér líkar þær“.
Daginn eftir þetta samtal fór
Emma frá París ásamt fjölskyldu-
fólki sínu, og dvaldi með foreldrum
sínum fyrir utan borgina fram í nóv-
emberlok, en þá kom hún aftur til
Parísar.
Eitt af því fyrsta sem hún gerði
þegar hún kom til borgarinnar, var
að heimsækja Gilbertu, sem ljómaði
af ánægju og lífsgleði.
„Oh! Emma, það var dásamlegt að
þú skyldir loksins koma aftur, nú
geturðu orðið viðstödd brúðkaup mitt.
Það verður eftir átta daga“.
„Svo þú ert þá raunverulega að
verða frú Palancon.
Gilberta fórnaði höndum til himihs.
„Frú Palancon, nei, aldrei að eilífu!
Það er allt saman búið að vera, bless-
uð góða!“
„Hvað hefur komið fyrir?“
„Það hefur eiginlega ekkert komið
fyrir — ekki með hann, þverú á
móti. Ég er bara smeyk við að giftast
honum og bókunum hans, — en hann
og þær eru eitt og hið sama. Daginn
eftir að við töluðum saman á dögun-
um, sendi hann mér þrjú þykk bindi,
með titlum, sem ekki var fyrir
mennska manneskju að skilja. Ein
hét „Yfirfallið“, önnur „Hugleiðingar
um sálþróunarfræði“ og sú þriðja var
kvæði um „Konuna í mánanum“ —
hafi það verið til mín, þá . . . Tveimj-
ur dögum seinna sendi hann mér aðra
sendingu, og það voru þrjár bækur
með algerlega óskiljanlegum nöfnum.
Síðan hringdi hann, og spurði mig
hvort ég væri búin að lesa fyrri bæk-
urnar, sem hann sendi, og hvernig
að mér líkaði þær. Ég þorði ekki að
segja honum að ég hefði ekki svo
mikið sem litið í þær. Mér var alveg
ómögulegt að koma mér að því að
lesa þær.