Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1930, Blaðsíða 7

5
yfirlýsing ásamt því, að samningsgjörðin dróst alt
fram í lok júlímánaðar, hafa átt mestan þáttinn í
því, að ekki var hróflað við vjelstjóralaununum. Voru
vjelstjórarnir ýmist ekki afskráðir eða þá skráðir
fyrir sömu laun aftur. Um samningsgerðina yfirleitt
skal jeg vera fáorður. Eftir því, sem jeg best veit,
var enginn í fjelagsstjórninni trúaður á það, að meim
fengi framgengt í öllum atriðum kröfum þeim, sem
samningsnefndin fór með í byrjun. Af því leiddi
það, að afstaða félagsstjórnarinnar, eftir að hún tók
við málinu, vai'ð eins og þess aðilja, sem miðlar mál-
um. Við lögðum þó þegar á fyrsta fundi fram
ákveðnar og skýrar tillögur, sem við hvikuðum al-
drei frá, og voru þær í samræmi við þau launaákvæði,
sem nú standa í samningunum. Við töldum þau eftir
atvikum viðunandi í bili. Og eftir 5 fundi hafði
samninganefnd útgerðarmanna samþykt þau. Mestur
tíminn fó. þó í að þrátta um það, á hvaða grund-
velli yrði best samið fyrir yfirstandandi ár, þ. e.
1929. Var útgerðarmönnum allmikið kappsmál að fá
samning um prósentugreiðslu fyrir seinni hluta árs-
ins.. En við vildum ekki semja á þeim grundvelli
nema þá frá ársbyrjun. Að dómi lögfræðinga hefðu
með því verið úr gildi feldir allir einkasamningar,
sem gjörðir voru í vertíðarbyrjun, en það voru báðir
aðiljar smeykir við. Úrslitin urðu þau, að þegar
samkomulag var orðið um öll ati’iðin, sem við fór-
um fram á, náðist einnig samkomulag um það, að
ekkert yrði samið fyrir árið 1929, heldur látið bíða
að undirskrifa samninginn til hausts til þess að sjá,
hverju fram yndi.