Árdís - 01.01.1938, Qupperneq 12

• —•■—■•—■■—■■—■■—■■—>■—■■—•■—■■—■■—■>—■■—■■—<•——■■—■•—■■—■■—■•—■■—■— »<>•■
Mörg skáld hinnar íslenzku þjóðar hat'a ort minningarljóð um
Hallgríin Pétursson. Eitt hinna ógleymanlegustu mun vera ljóð
Matthíasar Jochumssonar, er hann lyftir frá tjaldi tímans á tvö
hundruð ára dánarafmæli hans og lýsir honum deyjandi.
“Hár er þétt á höfði, hrokkið, hvítt og svart,
Himinhvelft er ennið, stórt og bjart.
Hvöss og skörp og skýrleg kinn og brún,
Skrifað alt með helgri dularrún.
Signað höl'uð sorgarþyrna ber,
Sjá, nú þekkist hann, sem dáinn er.
Oftast fyrst á þessum þyrnikrans
þekkir fólkið tign sins hezta manns.”
og síðasta erindið:
“Trúarskáld þér titrar helg og klökk
Tveggja alda gróin ástarþökk;
Niðjar íslands munu minnast þin
Meðan sól á kaldan jökul skín.”
Á aðra mynd af þessari miklu trúarhetju vildi eg svo minnast að
endingu. Mynd sú er höggvin hefir verið í stein af listamanni ís-
lands, Einari Jónssyni. I>ar sýnir listamaðurinn hann bæði í styrk-
leika og fegurð og einnig ineð þjáningar útmálaðar á hverjum andlits-
drætti. Vildi eg með fáum orðum lýsa mynd er eg hefi séð af þessari
myndastyttu.
Á neðsta stalli sézt Hallgrímur á dánarheði rísa upp til hálfs í
iúmi sinu, þjáningar eru stimplaðar á hvern drátt andlits hans. En
svo á efsta stalli sézt hann í blóma lífsins — þar stendur hann i
Ijóma þeirrar tignar, sem trúarsigurinn sveipar hann í. í annari
hendi lieldur hann á hörpu og í hinni heldur hann á merki krossins.
Hörpunni og krossinum hendir hann til hæða, og á bak við hann sjást
fylkingur komandi kynslóða, er koma á el'tir honum og keppa upp á
við stall af stalli.
Við þessa mynd kýs eg að láta hugan dvelja er eg hugsa um
Hallgrím Pétursson og áhrif hans. — Þar sé eg i anda hinar kom-
audi og hverfandi kynslóðir hinnar íslenzku þjóðar, sem eiga í sál
sinni sigursöng trúarinnar á hinn upprisna frelsara. Eg sé þær
keppa fram hina sömu leið og Hallgrímur Pétursson gekk, — leið
þjáninga og leið sigurs — í skjóli krossins.—
10