Árdís - 01.01.1966, Blaðsíða 58

56
ÁRDÍ S
Kveðja
INGIBJÖRG J. OLAFSSON
Það hefur fallið í minn hlut að rita fáein kveðjuorð fyrir hönd
xímaritsins Árdís, sem nú er að enda sitt skeið. Mætir það hinum
sömu örlögum og flest önnur tímarit og blöð, er íslendingar vestan
hafs hafa gefið út.
Það var á þingi Bandalags Lúterskra Kvenna, er haldið var í
Langruth sumarið 1931, að sú samþykkt var gerð, að gefa út árs-
rit félagsins. Haustið 1933 var hið fyrsta hefti gefið út undir um-
sjón þriggja kvenna, er falið hafði verið að hrinda þessu máli í
framkvæmd. Höfðu þær valið ritinu nafnið Árdís. Þessar konur
voru Guðrún Johnson, Flora Benson og Ingibjörg Olafsson.
Eins og önnur fyrirtæki Bandalagsins var útgáfa Árdísar hafin
an þess að hafa nokkurn sjóð til að byrja með og án þess að hafa
von um fjárhagslegan styrk úr nokkurri átt. Blaðið hefur aldrei
safnað skuldum og nú eftir þrjátíu-og-þrjú ár, mun útgáfunefndin
geta mætt útborgunum án þess að leita hjálpar. Stafar þetta af
hinu dyggilega starfi þeirra kvenna, sem útsölu hafa haft á hendi
í hinum ýmsu byggðum og bæjum — einnig fyrir aðstoð þeirra,
er auglýst hafa í blaðinu ár eftir ár. Síðast má geta þess, að allar
þær konur, sem við útgáfu ritsins hafa starfað hafa innt sitt verk
af hendi án endurgjalds og aldrei krafizt launa.
Fróðlegt er að minnast þess, hverjar hafa lagt til lesmál blaðs-
ins þessi undanfarandi ár. Hefi ég verið að athuga það, læt ég hér
árangur af því yfirliti: Tuttugu og fjórir karlmenn hafa góðfús-
lega orðið við bón ritstjóranna, að senda blaðinu ritgerðir, þar á
meðal eru tíu prestar hins íslenzka Lúterska kirkjufélags. Sumir
þeirra eiga þar nokkrar ritgerðir, allar gullfallegar og vandaðar
að efni. En gegnum árin er megnið af innihaldi blaðsins ritað af
konum. Alls hafa eitt hundrað og átján (118) kvenmenn skrifað
i bundnu og óbundnu máli í blaðið á þessum umliðnu árum. Veit
ég með vissu, að margar þær konur ættu alls ekkert ritverk á
prenti, hefði Ásdís aldrei verið til.
Ákveðið var í byrjun, að hafa allt lesmál á íslenzku eins lengi