Morgunblaðið - 26.04.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. APRÍL 2009

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
MARTEINN HAFÞÓR HREINSSON
vélfræðingur,
Skeljatanga 42,
Mosfellsbæ,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudaginn
19. apríl.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 29. apríl kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á líknarfélög.
Ásgerður Pálsdóttir,
Páll Þórólfsson, Katrín Rós Gunnarsdóttir,
Elísabet Inga Marteinsdóttir, Vilhjálmur R. Vilhjálmsson,
Margrét Vala Marteinsdóttir, Hjalti Rafn Gunnarsson,
Þórhildur Dana Marteinsdóttir,
Aron Dagur Pálsson,
Gunnar Hrafn Pálsson,
Gyða Stefanía Halldórsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ANNA DÓRA HARÐARDÓTTIR,
Austurbergi 6,
sem lést sunnudaginn 19. apríl, verður jarðsungin
frá Fella- og Hólakirkju mánudaginn 27. apríl
kl. 13.00.
Hjörleifur Einarsson,
Marta Jónsdóttir,
Marta Ríkey Hjörleifsdóttir, Bragi Jónsson,
Sigurveig Hjörleifsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HELGA JÓNSDÓTTIR,
Kleppsvegi 62,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðjudaginn
21. apríl.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
29. apríl kl. 15.00.
Aðalbjörg Sigríður Gunnarsdóttir,
Björg Gunnarsdóttir, Finnbogi Sigurðsson,
Ágústa Gunnarsdóttir,
Þorvarður Gunnarsson, Þórlaug Ragnarsdóttir,
Jón Gunnarsson, Sigríður Guðný Sverrisdóttir,
Helga Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ég minnist Gísla
Þórs, systursonar
míns, sem lítils
drengs. Dagurinn,
sem þú fæddist, er mér ljóslifandi.
Ég var í unglingavinnunni í Heið-
mörk að gróðursetja tré. Þótt það
væri mitt sumar var norðanátt og
kalt, þannig að við Björg vinkona
mín fundum það góða ráð að grafa
okkur í skarnhauginn til að halda á
okkur hita. Þrátt fyrir að vera mol-
dugar upp fyrir haus og illa lyktandi
eftir veruna í haugnum, hindraði
það okkur ekki í að fara beint á
Fæðingarheimilið í heimsókn eftir
vinnu. Þú varst svo stór og mynd-
arlegur og mamma þín og pabbi
sýndu þig með svo miklu stolti og
hamingju. Það var svo ótrúlega
gaman að eignast lítinn frænda og
vera móðursystir. Ég passaði þig
mikið og fylgdist með hverju spori
þínu öll bernskuárin. Þær voru ófá-
ar stundirnar sem við teiknuðum
saman, hlustuðum á Kardemom-
mubæinn og lásum bækur. Þú varst
strax svo kraftmikill, uppátektar-
samur prakkari. Ég man eftir þér í
fallegum útprjónuðum peysum með
þykkt, liðað, ljóst hárið, brúnn og
skítugur í framan með hlæjandi
augun.
Viðskiptavitið kom strax. Fjög-
urra ára sast þú með pappakassa á
horninu fyrir framan Barmahlíð 9
og seldir sælgæti í pokum. Þú varst
svo mikill kaupmaður að börnin í
götunni grétu ef sælgætið hjá þér
seldist upp, þó svo að sama gottið
fengist á horninu á móti fyrir miklu
minni pening.
Það var alltaf her af prökkurum í
kringum þig. Hvernig var þegar þú
í gagnfræðaskóla bauðst til að koma
með veitingar á foreldrakvöld og
lagðir á borð glæsilega rjómatertu,
fagurlega skreytta jarðarberjum?
Fólk tróðst til að ná sneið, en þegar
var farið að skera af henni varð alls-
herjar hlátur í salnum. Kakan var
fyllt með soðinni ýsu, lifrarkæfu og
ýmsum innmat.
Þú varst alltaf með „fyrirtæki“ af
ýmsum gerðum, enda sagðistu strax
sem lítill strákur ætla til Ameríku
og verða ríkur „business“-maður.
Ég man eftir páskum sem þú komst
í heimsókn til okkar Þórarins í Sví-
þjóð þegar þú varst 15 ára. Þá sner-
ist allt um að finna diskóljós og
diskókúlur, sem áttu að verða uppi-
staðan í einu stórfyrirtækinu þínu.
Þú hafðir lag á að virkja alla með.
Pabbi þinn og Þórarinn þræddu
með þér öll fyrirtæki í Stokkhólmi
sem seldu diskóljós. Okkur mömmu
þinni fannst ekkert áhugaverðara
þá páskana, en hinar ýmsu gerðir
diskóljósa. En fyrirtækin áttu bara
eftir að verða fleiri og stærri.
Þó svo að samverustundirnar
yrðu færri með árunum, þar sem
við bjuggum árum saman sitt í
hvorri heimsálfunni, var alltaf svo
hressandi að hitta þig. Ég gladdist
svo yfir að þú eignaðist góða, kraft-
mikla konu og yndisleg börn sem ég
veit að voru þér mest virði af öllu.
Alla tíð varstu stolt foreldra
þinna, Rósu og Reynis, sem alltaf
studdu þig í einu öllu sem þú tókst
þér fyrir hendur. Þú varst fyrir-
mynd systkina þinna. Ingibjörg
systir þín og Óli, bestu vinir ykkar
Önnu þar að auki.
Þín er sárt saknað af fjölskyldu
og vinum.
Bryndís frænka.
Faðmurinn var stór, handtakið
þétt og kímni í blikinu í augunum.
Þannig minnumst við vinar okkar
og frænda Gísla Þórs.
Ég minnist endalausrar orku
Gísli Þór Reynisson
✝ Gísli Þór Reyn-isson fæddist í
Reykjavík 21. júlí
1965. Hann lést á
gjörgæsludeild Land-
spítalans við Hring-
braut 12. apríl sl.
Útför Gísla Þórs
fór fram 22. apríl sl.
frá Grafarvogskirkju.
Meira: mbl.is/minningar
enda fóru heilu jóla-
boðin í að hafa hemil á
stráksa en á fullorð-
insárum nýttist þessi
kraftur í annað eins
og við þekkjum.
Ég minnist sund-
ferðanna okkar í El-
liðavatni þegar við
vorum í summó hjá
ömmu og afa þegar
við fleygðum okkur
ægilega djarfir í ískalt
vatnið þar sem við
misstum andann.
Ég minnist þess
þegar ég var um tvítugt og Gísli
bauð mér í flugferð í tveggja sæta
rellu sem hann stýrði, nýkominn
með flugmannspróf, og steypti vél-
inni hvað eftir annað til að hrella
frænda sinn. Svo hló hann trölls-
legum hlátri þegar ég var hvítur í
framan af skelfingu.
Ég minnist þess hversu vænt mér
þótti um er Gísli og Anna fluttu
heim eftir langa fjarveru í útlöndum
að hann hringdi í mig til að end-
urnýja frændskapinn.
Við hjónin minnumst ánægju-
legra stunda við veiðar, að njóta
góðra veiga og að hlýða á einlægni
og húmor í frásögnum hans.
Við minnumst ógleymanlegrar
siglingar á Bospórussundi þegar við
hittumst af tilviljun í Tyrklandi og
eyddum deginum saman.
Ég minnist þess að hafa látið
undan sannfæringarkraftinum í
Gísla þegar hann fékk mig til að
syngja „Just a gigolo“ í karókí á
Strikinu í Kaupmannahöfn í frá-
bærri helgarferð. Það hefði engum
tekist nema honum.
Við hjónin minnumst góðs drengs
með stórt hjarta og biðjum góðan
Guð að blessa minninu hans.
Önnu Möggu, Önnu Fríðu, Gabrí-
el, Benna og Kötu, foreldrum,
systkinum og öðrum aðstandendum
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Haukur Víðisson,
Unnur Magnúsdóttir.
Elsku Gísli okkar kvaddi í nótt.
Þegar þessi skilaboð bárust okkur
að morgni páskadags, þess dags
þegar við minnumst upprisunnar og
hins eilífa lífs, dró fyrir sólu í hjört-
um okkar í fjölskyldunni. Vissulega
hafði Gísli verið mikið veikur en ein-
hvern veginn trúðum við að hann,
þessi kraftmikli og glaðværi maður,
hefði orku til að hrista svona lagað
af sér. En enginn ræður sínum næt-
urstað.
Gísli sýndi strax í æsku óhemju
kraft, dugnað og orku til allra hluta
og vilja til að láta hlutina ganga
strax fyrir sig. Snemma beygðist
krókurinn, hann var ekki gamall
þegar hann vildi fá að vera innan-
búðar og selja vörur hjá okkur og
þurfti þá stundum að bremsa hann
af því vinnugleðin var mikil. Viljinn,
krafturinn og glæsilegur námsár-
angur dró hann til starfa á erlendri
grund og haslaði hann sér völl í
Evrópu en núna seinni árin höfum
við einnig fengið að njóta krafta
hans hér á Íslandi. Það sem okkur
er minnisstæðast í fari Gísla er
geislandi lífskraftur og létt lundar-
far. Hann var alltaf kátur, jákvæður
og mikill persónuleiki og lét mikið
að sér kveða á sínum vettvangi.
Við fjölskyldan þökkum honum
samfylgdina um leið og við vottum
konu hans og börnum og allri fjöl-
skyldunni okkar dýpstu samúð.
Víðir Þorgrímsson og
fjölskylda.
„Við hittumst í „lunch“!“ Svo var
hann þotinn að rækta sínar lendur.
Gísli Reynisson var alltaf með eitt-
hvað á prjónunum. Ég hitti hann
fyrst í Ríga á síðustu öld þegar ég
var þar starfa minna vegna. Þá leit
hann út fyrir að vera eldri en tvæ-
vetur, sem var kostur á þeim tíma,
og sýslaði í alls konar viðskiptatæki-
færum. Út um allar trissur! Áttaði
mig fljótt á því að það var aldrei
logn nálægt þessum manni. Hann
bókstaflega þaut áfram og oft og
tíðum áttaði maður sig alls ekki á
því hvað hann var að fara fyrr en
löngu seinna. Hann sýndi mér einu
sinni haug af gömlum, slitnum verk-
smiðjubyggingum hvar nú stendur
glæsilegur iðngarður með alls konar
starfsemi. Ég á vini sem standa þar
í rekstri og gengur vel. Þá talaði
hann um húsaþyrpingu við flugvöll-
inn og seinna átti ég eftir að leigja
skrifstofu þar. Öll þjónusta til fyr-
irmyndar.
Súkkulaði og tertur urðu líka líf
hans og yndi á þessum stað. Sam-
lokur líka. Svo þegar garðurinn var
fullræktaður þá stækkaði hann
garðinn eða fann nýjan. Ef hann
komst ekki nógu fljótt á milli þá
fékk hann sér bara eigin samgöngu-
tæki til að leysa það mál og bjó til
viðskipti í leiðinni.
Gísli hafði líka næmt auga fyrir
fegurð. Hann komst yfir íbúð í mið-
bænum sem var stórkostleg, öll
gerð upp á sama máta og hún var
um aldamótin 1900. Hrein unun að
koma þar inn. Hann kláraði sín
verkefni sem aðalræðismaður Ís-
lands fljótt og vel. Hafði gott orð á
sér á þeim bæ. Þá reyndist hann
mér afskaplega vel í því sem að mér
og mínum sneri.
Í Lettlandi var hann ekkert að
trana sér fram. Þar hefur hann afar
fært starfsfólk. Til þess var tekið
hvað þau voru stolt af því að vinna
með honum í að gera Lettland
betra.
Vissulega er hans sárt saknað og
hann fór allt of fljótt í næstu ferð en
það er engum blöðum um það að
fletta að hann lifði lífinu og mörg
meðallíf á þessari jörð.
Gísli er og verður mjög minn-
isstæður samferðamaður. Lærði
margt af honum. Meira en ég hélt.
Votta börnum hans, konu og ætt-
ingjum innilegustu samúð.
Jóhann Valbjörn Ólafsson.
Maður kynnist ekki fólki á hverj-
um degi en stundum hittir maður
fólk sem sérstaklega auðvelt er að
kynnast. Þegar við bjuggum í Dan-
mörku um árið vorum við svo lán-
söm að kynnast Önnu Möggu og
Gísla. Börnin voru á svipuðum aldri,
við á svipuðum aldri og fjölskyld-
urnar bjuggu stutt hvor frá annarri.
Fljótt varð til vinskapur sem aldrei
bar skugga á. Hann Gísli vinur okk-
ar var stórmenni í orðsins fyllstu
merkingu. Stór á alla kanta, hugsaði
stórt og það sópaði að honum hvar
sem hann kom. Ávallt hrókur alls
fagnaðar, mikil félagsvera sem fór
ekki í manngreinarálit. Hann hafði
sterka nærveru og hafði áhrif á alla
sem kynntust honum. Aldrei heyrð-
um við hann hallmæla neinum
manni og hefði hann ekki eitthvað
gott um fólk að segja lét hann vera
að láta álit sitt í ljós. Við höfum
brallað ýmislegt saman og það er
óhætt að segja að það var alltaf
glatt á hjalla þegar þau hjón voru
annars vegar. Hvílíkir gestgjafar!
Örlát og bæði góðir kokkar. Gísli
var mikil félagsvera sem hafði gam-
an af því að hitta fólk, spjalla um líf-
ið og tilveruna, skoða viðskiptatæki-
færi, hlæja og fíflast.
Anna og Gísli voru flott og sam-
stillt par. Þegar við kynntumst þeim
vann Anna hörðum höndum að því
að gera upp glæsilegt húsið á Ole
Olesens Vej í Danmörku á meðan
Gísli sinnti störfum sínum í Lett-
landi. Anna pússaði flísar og parket,
málaði eldhúsinnréttingu og veggi,
tók til hendinni í garðinum ásamt
því að sinna börnunum, oftast með
fullt húsið af gestum. Gísli var stolt-
ur af duglegri konunni sinni en
hafði stundum orð á því að kraft-
urinn væri slíkur að sólarhringurinn
dygði henni ekki og að það væri líka
hægt að gera hlutina þegar heim-
ilisfólkið væri vakandi.
Gísli hafði mikla ánægju af alls
konar dóti og græjum. Hann átti
alltaf nýjustu gerð af flóknum og
tæknilegum símum, stoltur var
hann af litlu hljómflutningstækjun-
um með stóra hljóminn og eitt sinn
kom hann heim með grill og fékk
Sigga félaga sinn til að aðstoða sig
við að koma því saman. Það var auð-
sótt mál enda ekki reiknað með því
að verkið tæki tvo daga! Við hefðum