Morgunblaðið - 25.07.2009, Qupperneq 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JÚLÍ 2009
Elsku afi minn,
mér léttir við þá
hugsun að þú ert kominn á betri
stað núna, þar sem engin kvöl er og
þér líður vel. Ég veit að þú fylgist
með okkur glaður og brosandi. Þó
er það voðalega sárt að vita að ég
mun aldrei sjá þig aftur hér á jörð.
En ég veit að þú verður nálægt
þegar með þarf, og minningin um
þig verður alltaf í hjarta mínu. Ég
mun aldrei gleyma hversu góður,
vitur og gjafmildur maður þú varst.
Ef einhver var í vafa eða í vandræð-
um með eitthvað var alltaf hægt að
hringja í þig og þú vissir nú flestöll
svör. Ef það var eitthvað nýtt sem
þú vildir læra hikaðir þú ekki við að
reyna, eins og að rifja upp þýsku-
kunnáttuna, læra á píanó og
spænsku, en spænskubækurnar
lánaðir þú mér einmitt til að auð-
velda mér námið. Ég mun alltaf líta
upp til þín og minnast þess hvernig
þú tókst hverri áskoruninni á fætur
annarri og leystir þær með sóma og
gerðir alltaf það besta sem þú gast.
Þegar þú greindist í annað sinn
með krabbamein gerðum við okkur
ekki grein fyrir alvöru málsins, við
héldum að þú fengir miklu meiri
tíma en þú fékkst. Þú fórst alltof
snögglega, en ég er þó þakklát fyrir
þann tíma sem ég fékk að vera með
þér. Þakklát fyrir þá fáu en góðu
tennisleiki sem við horfðum á sam-
an, ég naut þess að hlusta á þig lýsa
leiknum, styrkleikum og veikleik-
um tennisleikaranna. Þú varst mik-
ill matmaður og ekki alltaf til í að
hlusta á Stínu ömmu varðandi holl-
ustuna, ég mun minnast þín með
hlýju þegar ég sker ostinn alveg
eins og þú kenndir mér að gera eða
hrúga kanilsykri út á hrísgrjóna-
grautinn. Ég naut þess að koma í
heimsókn til þín, alls nammisins
sem þú gafst mér. Ég mun sakna
þín gífurlega mikið, afi minn, mér
þykir rosalega vænt um þig.
Nú ert þú orðinn engillinn minn.
Kær kveðja frá litlu prinsessunni
þinni
Anna Alexandra.
Elsku besti pabbi, afi og langafi.
Það er erfitt að segja í orðum hve
mikið ég og börnin söknum þín. Það
koma í huga okkar ótal myndir þeg-
ar við hugsum um þig. Þú varst
virkilega góður maður, hugsaðir
alltaf um að það væri allt í lagi hjá
okkur og að okkur vanhagaði ekki
um neitt. Þegar barnabörnin fengu
bílpróf varstu búinn að gera upp
bíla handa þeim og gafst þeim í af-
mælisgjöf, þeir voru sem nýir enda
lék allt í höndunum á þér. Það síð-
asta sem þú sagðir við mig var að
númer eitt tvö og þrjú væri að öll-
um liði vel, og þar er þér rétt lýst,
elsku pabbi minn.
Þið mamma voru klettarnir í
okkar lífi og nú er hún mamma eftir
og við munum verða klettarnir í
hennar lífi.
Minning þín mun alltaf lifa með
okkur og ylja okkur í framtíðinni.
Elsku pabbi, afi og langafi, takk
fyrir allt og allt. Guð geymi þig.
Birna, Fannar Már, Kristín
Ösp og langafabörn.
Elsku langafi minn.
Mér finnst rosalega leiðinlegt að
þú sért farinn til himna, þú varst
alltaf svo góður við mig. Ég er allt-
af að segja við mömmu mína að ég
ætli að róla hátt upp í himininn og
ná í þig, afi. Svo þegar mér tókst
það ekki, þá ákvað ég að teikna
myndir fyrir þig og fá mér stiga
Börkur Ákason
✝ Börkur Ákasonfæddist í Súðavík
við Álftafjörð hinn 19.
júní 1935. Hann lést á
krabbameinslækn-
ingadeild 11E á Land-
spítalanum við Hring-
braut miðvikudaginn
15. júlí síðastliðinn.
Útför Barkar fór
fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn
24. júlí síðastliðinn.
sem nær upp í him-
ininn og setja þær
efst í stigann svo þú
getir sótt þær. En ég
er samt ennþá stað-
ráðin í því að mér tak-
ist einhvern tímann
að róla nógu hátt og
sækja þig.
Sakna þín ofboðs-
lega mikið.
Þín langafastelpa,
Birna.
Hversu vel þekkja
menn einn mann eða annan? Það
vitum við aldrei með fullri vissu en
Börkur hefur verið fastur punktur í
tilveru okkar feðga frá barnsminni
og hann brást okkur ekki frekar en
öðrum, traustari maður er vand-
fundinn.
Hann var í senn útsjónarsamur
og hamhleypa til allra verka, þrek-
menni og greindur vel eins og hann
átti kyn til, sonur Áka og Rósu í
Súðavík í miðið í systkinaröðinni
með Hauk eldri og Ástu yngri. Öll
hafa þau sett mark sitt, hvert með
sínum hætti, á nánasta umhverfi
með ósérhlífni og dugnaði.
Við feðgar stöndum í þakkar-
skuld við Börk og allt hans fólk.
Það reyndi oft mikið á hann og
hann stóðst álagið með reisn. Við
vottum Kristínu konu hans, börn-
um og öðrum nánustu aðstandend-
um samúð okkar um leið og við
minnum á að fáir hefðu getað komið
því í verk sem honum tókst.
Eiríkur Áki Eggertsson.
Tómas Guðni Eggertsson.
Eggert Jónsson.
Börkur var fenginn til að taka við
Frosta hf., 1. janúar 1958. Allir sem
til þekkja vita hversu vel honum
tókst sem framkvæmdastjóra að
stýra fyrirtækinu úr örbirgð í
reisn. Ég, sem þessar línur skrifa,
þekki sögu þessa fyrirtækis enda
þátttakandi sem verkstjóri í tæp 17
ár. Árið 1977 bauðst mér að leysa af
sem fiskiskoðunarmaður í tvo mán-
uði vegna sumarleyfa hjá SÍS. Okk-
ur Berki samdist um að ég tæki því.
En að þeim tíma liðnum var mér
boðið fast starf hjá SÍS. Mér líkaði
starfið vel, ólíkt léttara en verk-
stjórastarfið, að ekki sé minnst á
þekkingu af landi og fegurð þess.
Nú var aftur komið að samningum
um að ég héldi áfram hjá SÍS. Nú
var svarið nei. „Hvað er uppsagn-
arfresturinn langur?“ „Raggi, við
tölum saman á morgun!“ Daginn
eftir: „Ef ég samþykki þetta,
Raggi?! Þú átt alltaf þitt sumarfrí.
Ertu þá tilbúinn að eyða þínu sum-
arfríi til afleysinga þegar mínir
verkstjórar fara í sumarfrí?“ Við
handsöluðum þetta, og ég stóð við
það á meðan hann þurfti þess.
Því segi ég frá þessu, að Börkur
þótti stundum nokkuð harður á
sinni meiningu, og þurfti þess all-
oft, en leit líka með sanngirni til að-
stæðna og óska annarra. Börkur,
þú komst Súðavík á spjöld sögunn-
ar. Hversu oft heyrði maður ekki
„Súðavík, mesti gjaldeyrisframleið-
andi landsins, miðað við fólks-
fjölda.“ Þú varst frumkvöðull að því
að greiða togarasjómönnum túrinn
á undan að fullu, þegar landað var í
dag. Þetta þótti sumum útgerðar-
mönnum full langt gengið enda
óspart vitnað í þetta af öðrum sjó-
mönnum, hvernig staðið var að
uppgjöri í Súðavík.
Mér er í minni hin þunga sorg
þegar við misstum bæði Freyju og
Trausta og áhafnir beggja báta. Því
næst fórst Svanurinn, ég man þá
nótt er frést hafði að menn hefðu
komist í björgunarbát og fylgst var
með leit fjölda skipa að bátnum. Og
sú gleði þegar fréttist að báturinn
væri fundinn. Við skiljum því vel
jarðarfararauglýsingabeiðni þína.
Um leið og ég þakka þér allar
samvinnustundir okkar vottum við
Gréta öllum aðstandendum þínum,
konu þinni, börnum, og fjölskyldum
þeirra, okkar dýpstu samúð.
Ragnar Þorbergsson.
Kær vinur, Börkur Ákason frá
Súðavík, er látinn.
Þegar Börkur hafði lokið námi í
Verslunarskóla Íslands og unnið
um tíma á Keflavíkurflugvelli má
segja að hann hafi fengið köllun um
að hverfa til æskuslóðanna og taka
þátt í daglegum störfum þorpsbúa
og atvinnulífi staðarins. Þá var
Börkur 23 ára. Að mörgu var að
hyggja er til framfara horfði. Í
Súðavík var starfandi útgerðar- og
fiskvinnslufyrirtækið Frosti. Hús-
næði til starfseminnar var lítið og
þjónaði ekki kröfum tímans. Um-
bóta var þörf og var Berki mikið
kappsmál að þar yrði bætt úr.
Kofri, fyrsta stálskipið sem smíðað
var á Ísafirði, bættist í flota Súð-
víkinga. Árið 1970 mynduðu út-
vegsmenn á norðanverðum Vest-
fjörðum með sér samtök um að efla
fiskiskipaflotann. Gerður var
samningur um smíði 5 skuttogara í
Noregi, fór einn þeirra til Súðavík-
ur og hlaut nafnið Bessi.
Við Börkur áttum gott samstarf
og margt sameiginlegt sem laut að
rekstri fyrirtækjanna og ræddum
þau mál oft í trúnaði. Samtímis
framkvæmdum á útgerðarsviðinu
hélt Börkur áfram að auka mögu-
leika fiskvinnslunnar. Rækju-
vinnsla var einn þáttur starfsem-
innar.
Meðan á þessum fjárfestingum
stóð gætti Börkur þess jafnan að
ekki væri fjárfest umfram getu fyr-
irtækjanna. Lántökum var stillt í
hóf og allur hagnaður af rekstrin-
um nýttur til uppbyggingarinnar.
Atvinnutekjur íbúa Súðavíkur juk-
ust og þar með möguleikar á bætt-
um húsakosti enda risu þar mörg
myndarleg hús á þessum tíma.
Súðvíkingur búsettur í Banda-
ríkjunum, aðspurður hver væri eft-
irminnilegasta persónan að vestan
og hvers vegna, sagði: „Það er
Börkur Ákason. Hann lagði mjög
hart að sér við að stuðla að vel-
gengni Súðavíkur þegar ég var að
alast upp og það var mikill vöxtur í
atvinnulífinu á þeim árum.“
Berki var strax vel tekið þegar
hann kom til Súðavíkur og þar var
fyrir gott starfsfólk sem efla vildi
heimabyggðina. Jóhann R. Símon-
arson, skipstjóri hjá útgerð Frosta
um langt skeið, sagði við undirrit-
aðan að hann hefði ekki getað hugs-
að sér betri mann til samvinnu en
Börk. Allt hefði staðið sem stafur á
bók sem hann sagði. Þegar komið
var að landi úr veiðiferð tók Börkur
jafnan á móti skipinu á bryggjunni
með pappakassa undir hendinni
sem í var fullnaðaruppgjör og út-
borgun fyrir næstu veiðiferð á und-
an. Varð það að vonum mjög vin-
sælt meðal skipverja.
Þegar Börkur flutti frá Súðavík
hafði hann unnið þar þrekvirki á
sviði atvinnuuppbyggingar. Þess
verður minnst af samtíðarmönnum
hans. Við hlið Barkar stóð eigin-
konan Kristín. Hún vann við bók-
haldið og tók mikinn þátt í störfum
eiginmanns síns.
Í ljóðinu Vormenn Íslands hvet-
ur skólaskáldið Guðmundur Guð-
mundsson æsku landsins til dáða. Í
mínum huga var Börkur einn af
Vormönnum Íslands. Í upphafi
starfsferils síns lét hann dansinn
um dollarann ekki afvegaleiða sig
heldur tileinkaði sér hvatningu
skáldsins, fór heim á æskuslóðir og
tók höndum saman við fólkið þar
sem skilaði þeim árangri sem hér
er sagt frá.
Blessuð sé minning Barkar Áka-
sonar.
Guðmundur Guðmundsson.
Ég get seint fullþakkað Berki og
Stínu alla gestrisnina og góð-
mennskuna í minn garð. Á ung-
lingsárum mínum var ég oft í Súða-
vík á sumrin. Bjó ég þá á heimili
þeirra og vann í Frosta hf. Ég er
svo heppin að eiga vinskap Dóru
dóttur þeirra frá barnæsku og því
hefur þessi góða fjölskylda sett
mark á minn uppvöxt.
Til marks um einstaka gestrisni
þeirra var ég ekki ein um það að
dvelja á heimili þeirra, því þar á
heimilinu var oft margt annað fólk
sem einnig var við vinnu í Frosta.
Þetta gerði það að verkum að oft
var glatt á hjalla og mikill erill á
heimilinu.
Þegar ég hugsa til þessara ára
get ég ekki minnst Barkar öðruvísi
en hlæjandi eða með bros á vör.
Skapgerð hans var einstök. Góðlát-
leg stríðni hans í garð okkar ung-
lingsstelpnanna endaði ávallt með
miklum hlátrasköllum og var erfitt
að sjá hvor hafði meira gaman af;
við táningarnir eða Börkur. Ég
geri mér grein fyrir því í dag hvað
hann vann mikið á þessum árum.
Hann var stöðugt að og hreinlega
held ég að hann hafi verið að vinna
meira og minna allan sólarhring-
inn. Þrátt fyrir það var hann mikill
fjölskyldumaður og hafði ávallt
nægan tíma fyrir fjölskylduna og
alla þá sem leituðu til hans og pass-
aði hann alltaf vel upp á að aldrei
hallaði á neinn.
Einstakur maður er fallinn frá
og ég sendi fjölskyldu hans mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Helga Aspelund.
Berki Ákasyni er best lýst með
fimm orðum, heiðarleika, áreiðan-
leika, vandvirkni, dugnaði og hóg-
værð. Ég kynnist Berki fyrir ein-
um 33 árum í Súðavík, þegar ég og
dóttir hans vorum að kynnast. Þá
var Börkur forstjóri útgerðafyrir-
tækisins Álftfirðings og Hrað-
frystihúss Frosta í Súðavík. Það er
ekki hægt að fjalla um Börk án
þess að nefna konu hans, hana
Stínu eins og hún er alltaf kölluð,
svo samrýnd voru þau. Mér verður
títt hugsað til þess hversu vel þessi
yndislegu hjón tóku á móti mér og
hve fljótt þau létu mig finna að ég
var einn af meðlimum þessarar
samheldnu fjölskyldu. Það skipti
þau engu máli að um var að ræða
18 ára, síðhærðan, ómenntaðan
ungling. Það var nóg fyrir þau að
að vita að þessum stráklingi hafði
tekist að bræða hjarta dóttur
þeirra. Börkur gerði sér fljótt
grein fyrir því að það var mikil
vinna framundan að kenna þessum
tilvonandi tengdasyni sitthvað um
lífið og tilveruna. Það var þó ekki
hans stíll að troða einu eða neinu
upp á einn eða neinn, allt hafði sinn
tíma og sína stund.
Allir þeir sem kynntust Berki
skynjuðu strax hversu heilsteyptur
persónuleiki hann var, það var
sama við hvern maður talaði, allir
báru honum vel söguna. Vand-
virkni hans og heiðarleiki ásamt
dugnaðinum sem hann smitaði frá
sér hefur verið flestum hans sam-
ferðamönnum til fyrirmyndar. Ég
hef verið svo lánsamur að lifa í ná-
vígi við Börk í áratugi og kynnst af
eigin raun að til eru menn sem eru
sannar fyrirmyndir góðra gilda.
Ég er sannfærður um að ef fleiri
Íslendingar hefðu verið svo lán-
samir að rækta með sér þá eig-
inleika sem Börkur Ákason var
gæddur og tileinka sér þau gildi
sem hann hélt í heiðri, að þá væri
Ísland ekki eins illa statt fjárhags-
lega og það er í dag.
Stína og börnin ásamt öðrum
fjölskyldumeðlimum reyndu af öll-
um sínum mætti að veita Berki lið-
sinni í baráttu hans við þennan ill-
víga sjúkdóm sem krabbamein er.
Þau önnuðust hann af mikilli alúð
og væntumþykju og voru honum
mikil stoð og stytta, eins og hann
hefur verið þeim alla tíð.
Það eiga eflaust margir Vestfirð-
ingar eftir að hugsa til Barkar, og
áranna hans í Súðavík. Hann var
rétt rúmlega tvítugur þegar hann
tók þar við rekstri útgerðar og
fiskvinnslu og byggði hann upp
blómlega atvinnustarfsemi í Súða-
vík. Í rúmlega þrjátíu ár var hann
vakandi og sofandi yfir þessum at-
vinnurekstri og lífsviðurværi
þorpsbúanna.
Börkur og Stína lögðu mikla
rækt við fjölskylduna og gott var
að koma til þeirra í kaffi- og mat-
arboð, sem oft voru krydduð með
líflegum umræðum um pólitík og
lífsins gagn og nauðsynjar. Börkur
var mjög laghentur maður og var
ötull við að hjálpa til við húsbygg-
ingar og viðgerðir á húsum og bíl-
um fjölskyldumeðlimanna, og eins
og alltaf þá var fagmennskan í há-
vegi höfð. Börkur Ákason gaf svo
miklu meira af sér til samferða-
manna sinna en hann þáði sjálfur
og við hin sem eftir lifum erum mun
ríkari fyrir að hafa fengið að verða
samferða honum.
Minning hans mun lifa með okk-
ur sem vorum svo lánsöm að kynn-
ast honum.
Haraldur Leifsson.
Góður félagi hefur nú kvatt eftir
erfiða baráttu við illvígan sjúkdóm.
Ég ætla að minnast hans með
nokkrum orðum, en vinskapur okk-
ar hófst fyrir meira en þrjátíu árum
vestur á fjörðum, ekki síst vegna
sameiginlegs áhugamáls okkar,
stangveiði og veiddum við saman
svo til á hverju ári.
Börkur var mikill áhugamaður
um stangveiði og vildi alltaf láta fé-
laga sína njóta ef hann vissi af góð-
um veiðistöðum. Laugardalsá í Ísa-
fjarðardjúpi var okkar uppáhalds
veiðiá, þar veiddum við vel og þar í
ánni átti Börkur sérstaka holu þar
sem laxinn beið hans á hverju ári.
Síðustu tvö ár höfum við veitt sam-
an í Krossá á Skarðsströnd og átti
þriðja ferð okkar að hefjast í gær.
Það er nokkuð ljóst að kjötsúpan
góða verður ekki á borðum um
sinn.
Börkur var hamhleypa til verka
en rasaði aldrei um ráð fram. Hann
var framkvæmdastjóri Frosta og
Álftfirðings í Súðavík á árum áður,
en fyrirtækin undir hans stjórn
gerðu út Bessa ÍS, mikið aflaskip,
Kofra og Haffara og fleiri báta og
oftar en ekki voru þessi skip með
aflahæstu skipum landsins enda
með úrvals fólk til sjós og lands.
Frystihúsið, rækjuvinnslan og
saltfiskverkunin á Langeyri voru
fyrirtæki eins og þau gerðust best,
framleiddu úrvalsvöru til útflutn-
ings. Súðvíkingar voru í farar-
broddi þegar skrifað var undir
samning um smíði skuttogara fyrir
Vestfirðinga í Noregi á áttunda
áratugnum, skip sem gjörbreyttu
lífsafkomu fólks á Vestfjörðum.
Börkur rak þessi fyrirtæki af mik-
illi eljusemi og ósérhlífni og taldi
það ekki eftir sér að keyra suður að
sækja salt ef það vantaði og þeytt-
ist út og suður eftir varahlutum og
var að auki sjálfur laghentur til við-
gerða ef á þurfti að halda.
Hann verður vandfundinn næsti
veiðifélagi minn. Ég þakka fyrir
allar okkar góðu stundir, bæði við
veiðar og við vinnu.
Ég og fjölskylda mín færum
Stínu, börnum þeirra og fjölskyld-
um hugheilar samúðarkveðjur.
Hans Georg Bæringsson.
Þegar við bjuggum í Súðavík
kynntumst við vel Berki og Stínu.
Við áttum börn á sama reki og þau
og mikill samgangur var á milli
heimilanna. Þá mynduðust tengsl
sem hafa haldið fram á þennan dag.
Börkur var þá forstjóri Frosta hf.
sem var aðalfyrirtækið á staðnum.
Súðavík hafði orðið fyrir barðinu
á byggðaröskun stríðsáranna og
óráðsíu eftirstríðsáranna og því var
mikið verk fyrir höndum þegar
Börkur hófst handa við endurreisn
heimahaganna. Þar var unnið af
krafti og framsýni en jafnframt
gætni og þess gætt að reisa sér
ekki hurðarás um öxl. Fyrirtækinu
gekk vel og varla var sá staður á
landinu þar sem gjaldeyrisöflun á
mann fyrir þjóðarbúið var meiri en
í Súðavík. En þetta kostaði líka
fórnir. Það voru erfiðar stundir fyr-
ir Börk, eins og aðra Súðvíkinga, að
missa menn í hafið. Hann tók það
mjög nærri sér og þess vegna barð-
ist hann fyrir því að fá stærri og
öruggari skip og náði þar góðum
árangri.
Eiginleikar í fari Barkar voru
ráðvendni og heiðarleiki. Það þurfti
ekki að vera skriflegt. Orð hans
voru næg trygging. Hann var kjöl-
festa í atvinnumálum í Súðavík.
Hann var líka kjölfesta fyrir stóran
hóp afkomenda. Hans er því sárt
saknað en minning um góðan dreng
lifir.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur til Stínu og allra
annarra aðstandenda.
Daðína og Magnús Aspelund.