Morgunblaðið - 25.07.2009, Side 40

40 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JÚLÍ 2009
Í flugnáminu
heyrði maður strax
talað um Atla Thor.
Það könnuðust allir
við hann, enda fór af
honum gott orðspor sem ég átti
eftir að kynnast síðar á lífsleiðinni.
Nokkrum árum síðar vorum við
tveir ráðnir sem flugmenn hjá
Flugleiðum ásamt þremur öðrum
félögum okkar vorið 1995. Það
voru mín fyrstu kynni af Atla, en
hann kom mér fyrir sjónir sem
röggsamur, léttlyndur og
skemmtilegur náungi. Það var allt-
af hægt að hlæja þegar Atli var
nálægt enda hafði hann frábæran
húmor og átti auðvelt með að sjá
skemmtilegar hliðar á lífinu. Hann
virtist alltaf eitthvað hafa fyrir
stafni og var mjög vel á sig kom-
inn líkamlega enda duglegur að
stunda útivist, skíði og mótorkross
ásamt fjölmörgum öðrum greinum.
Hann hjólaði eitt sinn um Kjöl
einn síns liðs og heyrði ég í honum
þegar hann kallaði upp til okkar er
við flugum á Fokker fyrir ofan
Kjalveg. Við spurðum hann frétta
og hann sagði ferðina ganga vel
þótt mótvindurinn þarna niðri
væri erfiðari en uppi í háloftunum.
Þarna var hann einn og fannst það
frábært. Þetta var honum greini-
lega mjög mikils virði. Við gáfum
honum upplýsingar um veðrið
framundan og kvöddum. Atli var
fagmaður í fluginu og hafði flug-
mennskuna í sér frá blautu barns-
beini. Við áttum góðar stundir
saman í leiguflugi í Norður-Sví-
þjóð en þá stunduðum við einmitt
skíði og oftar en ekki gufuböð á
eftir. Þá varð honum á orði að
þetta væri gríðarlega íþyngjandi
vinna, að fljúga um morguninn,
skíða seinnipartinn og fara svo í
gufubað um kvöldið, en einhver
þyrfti að vinna hana. Flugfreyj-
urnar hjá því flugfélagi töluðu um
að Atli væri eini flugmaðurinn sem
alltaf pantaði sér vatn að drekka á
flugi, en mér þótti það lýsandi fyr-
ir þennan vel byggða og heilsu-
hrausta mann.
Um síðustu jól hitti ég Atla í síð-
asta sinn. Ég hugsa með þakklæti
til stundanna með Atla Thorodd-
sen, bæði í vinnunni og utan henn-
ar. Einstakur drengur er nú kall-
aður á brott og þær kvalir sem
hann bar og þoldi svo lengi munu
aldrei ná að pína hann framar.
Minningin um þennan frábæra
flugmann og góða dreng munu lifa
að eilífu í hjörtum okkar sem eftir
lifum. Nú lítur hann yfir okkur og
heyrir í okkur og fylgist með okk-
ur, rétt eins og þegar við heyrðum
í honum forðum daga á Kjalvegi.
Ástu, börnum hans og ættingjum
votta ég mína dýpstu samúð.
Flýg ég og flýg
yfir fjallaskörð,
yfir brekkubörð,
yfir bleikan svörð,
yfir foss í gili,
yfir fuglasveim,
yfir lyng í laut,
inn í ljóssins heim.
(Hugrún)
Kári Kárason.
Kæri Atli.
Okkur langar að kveðja þig með
nokkrum orðum. Þrautaganga þín
var löng og ströng en þú gekkst
hana af bjartsýni og jákvæðni og
hafðir meira að segja húmorinn
uppi við. Það var ómissandi að
eiga þig sem samstarfsfélaga hjá
Atlanta á sínum tíma, þegar við
byrjuðum öll að fljúga í Jeddah ár-
ið 1993. Þú settir skemmtilegan og
léttan svip á hópinn og við erum
Atli Thoroddsen
✝ Atli Thoroddsenflugstjóri fæddist
29. maí 1970. Hann
lést á 11E, krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans, að
morgni 7. júlí sl.
Útför Atla fór fram
í Dómkirkjunni 16.
júlí síðastliðinn.
þakklát að hafa
fengið að starfa með
þér, bæði þar og svo
síðar hjá Icelandair.
Það er okkur
mjög ofarlega í
minni þegar við vor-
um með þér í Hali-
fax hér um árið. Það
var mikið hlegið í
þeirri ferð og
skemmtum við okk-
ur mjög vel, eins og
alltaf þar sem þú
varst nálægt. Ræð-
an þín á aðventu-
kvöldi Flugfreyjufélagsins í des-
ember s.l. er okkur einnig mjög
minnisstæð. Þar sáum við einmitt
þinn frábæra og einstaka per-
sónuleika og það var virkilega
gefandi og jafnframt hjartnæmt
að hlusta á orð þín þetta kvöld og
það mun lifa í okkar minningu. Þú
varst ekki bara góður samstarfs-
félagi og vinur heldur einnig frá-
bær flugmaður sem hafði allt til
að bera.
Fjölskylda þín, vinir og allur
flotinn missti mikið þegar þú
þurftir að kveðja og fara þína leið
eftir veikindin. Það er sárt að
horfa á eftir þér, góðum manni í
blóma lífsins. Það var okkur heið-
ur að fá að kynnast þér og starfa
með þér þennan tíma, sem við
vonuðum að yrði lengri, miklu
lengri.
Við trúum því að þú munir lifa
áfram í yndislegu gullmolunum
ykkar Ástu.
Elsku Ásta og dætur, megi góð-
ur Guð blessa ykkur um ókomna
tíð og leiða ykkur í gegnum lífið í
breyttum aðstæðum.
Innilegustu samúðarkveðjur.
Jarþrúður Guðnadóttir og
Einar Sigurðsson (Jara og
Einar.)
Það er erfiðara en orð fá lýst að
þurfa að kveðja góðan vin langt
fyrir aldur fram. Ég var það lán-
samur að fá að kynnast Atla þeg-
ar við störfuðum saman í innan-
landsfluginu um árabil. Atli var
þá að feta sín fyrstu skref sem
flugstjóri og ég sem flugmaður.
Atli var einstaklega góð fyrir-
mynd fyrir ungan flugmann, fyr-
irmynd sem einkenndist af mikilli
fagmennsku í bland við þægilega
nærveru og létta lund. Það var
ævinlega ávísun á góðan flugdag
ef maður vissi að sá dagur yrði
með Atla. Atli og ég kynntumst
enn betur þegar við fórum að
fljúga saman í Lúxemborg og
bjuggum við þar saman í hálft ár.
Á þeim tíma varð mér enn ljósara
hvaða úrvalsmann Atli hafði að
geyma; hógværð, jákvæðni,
spaugsemi og mikil atorka eru að-
eins örfá orð sem fengu honum
lýst. Ekki aðeins að hann hafi
verið manni góð fyrirmynd í starfi
heldur einnig í daglegu lífi. Atli
gekk í verkin heima við þar sem
við bjuggum og sýndi ungum
dreng í verki að hlutirnir gerast
ekki af sjálfu sér og leiddi með
góðu fordæmi. Sambúðin með
Atla var leikur einn og ævinlega
skemmtileg, margt var brallað og
oft hlegið þangað til menn gátu
ekki meir. Atli var oft kvalinn á
þessum tíma af óútskýrðum
verkjum þó að hann léti mann
aldrei vita af því að fyrra bragði
enda var sjálfsvorkunn orð sem
Atli þekkti lítið. Seinna kom að
því að útskýring fannst á verkj-
unum sem höfðu plagað hann um
árabil og var það mikið áfall. Atli
var ætíð staðráðinn í að sigrast á
þessari meinsemd og tók á því
með miklu æðruleysi. En eins og
svo margir varð Atli að láta í
minni pokann þrátt fyrir hetju-
lega baráttu og oft á tíðum ofur-
mannlega. Minning um einstak-
lega góðan vin lifir með mér að
eilífu. Elsku Ásta, Andrea og Júl-
íana, megi góður Guð styrkja
ykkur og blessa á þessum erfiðu
tímum.
Kristján H. Hallgrímsson.
Það var skrítið símtalið sem ég
fékk klukkan korter í sjö sunnu-
dagsmorguninn 12. júlí, það var
hann Mundi frá Korná að segja mér
að pabbi sinn hefði verið að kveðja.
Ha, sagði ég nú bara og svo gat ég
ekki sagt neitt meir, þetta var mér
óskiljanlegt því að við Sæmi fórum í
kaffi þangað kvöldið áður og fórum
ekki heim fyrr en um miðnætti, það
var mikið spjallað eins og svo oft áð-
ur og mikið hlegið eins og svo oft áð-
ur.
Hjálmar á Korná eða Dengsi eins
og ég kallaði hann alltaf var mikill
vinur okkar og vildi allt fyrir okkur
gera og sérstaklega reyndist hann
okkur vel þegar pabbi dó fyrir
tveimur árum, það er okkur ómet-
anlegt.
Mér á eftir að finnast það skrítið
Hjálmar Indriði
Guðmundsson
✝ Hjálmar IndriðiGuðmundsson,
bóndi og bifreið-
arstjóri, fæddist í
Sölvanesi í Lýtings-
staðahreppi í Skaga-
firði 28. október 1937.
Hann lést á heimili
sínu á Korná í Skaga-
firði að morgni
sunnudagsins 12. júlí
sl.
Hjálmar var jarð-
sunginn frá Goðdala-
kirkju 22. júlí síðast-
liðinn.
að eiga ekki eftir að
sjá svartan Land
Cruiser renna niður
afleggjarann og segja:
„Dengsi á Korná er að
koma í kaffi!“
Mér á líka eftir að
finnast skrítið að sjá
þig ekki í göngunum í
haust þjóta upp
brekkurnar á Skjóna
og teyma Bleik.
Vonandi ertu búinn
að hitta pabba og þið
farnir að spjalla um
lífið í sveitinni eins og
áður.
Takk fyrir allar skemmtilegu
samverustundirnar.
Aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Líney María.
Í dag kveðja vörubílstjórar í
Skagafirði einn af félögum sínum og
samstarfsmann um áratuga skeið,
Hjálmar Guðmundsson á Korná.
Hjálmar gekk til liðs við Vörubíl-
stjórafélag Skagafjarðar árið 1957
og hefur síðan unnið á eigin vöru-
bifreið, mest við vegagerð og flutn-
inga af ýmsu tagi. Árið 1986 stofnaði
hann, ásamt fleiri vörubílstjórum,
verktakafyrirtækið Fjörð og starf-
aði þar af fullum krafti, þar til hann
lést. Hjálmar var góður félagi, fullur
af áhuga á velferð félagsins og alltaf
tilbúinn að koma í vinnu þegar til
var leitað.
Hann hafði ánægju af að vinna í
vegagerð, ekki síst að fara í aðra
landshluta og kynnast og spjalla við
bændur og búalið í nágrenni vinnu-
svæðisins. Það var gaman að spjalla
við Hjálmar, hann var vel að sér í
þjóðmálaumræðunni og hinum ýmsu
málefnum og hafði ákveðnar skoð-
anir á hlutunum og fylgdi þeim fast
eftir.
Þegar búið var í vinnubúðum var
hann fyrsti maður á fætur á morgn-
ana og búinn að sjóða hafragraut og
gera morgunverðarborðið klárt þeg-
ar vinnufélagarnir vöknuðu. Og að
vinnudegi loknum var oft slegið á
létta strengi í félagsskapnum, eftir
eril dagsins og var hann þá hrókur
alls fagnaðar.
Nú er í annað sinn á skömmum
tíma höggvið skarð í hóp okkar
Fjarðarmanna með skyndilegu frá-
falli Hjálmars Guðmundssonar.
Enginn veit hvað almættinu gengur
til, en við trúum því að allt hafi þetta
sinn tilgang.
En við söknum vinar, sameiganda
og samstarfsmanns og þökkum hon-
um áratuga samfylgd og munum
minnast hans með hlýhug og þökk.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Við sendum eiginkonu og fjöl-
skyldu hans allri innilegar samúðar-
kveðjur
f.h. Fjarðarmanna og vinnufélaga.
Jón Sigurðsson.
Elskulegi afi minn,
það var erfitt símtalið
sem ég fékk á laug-
ardagskvöld, að verið
væri að flytja þig
meðvitundarlausan á spítala. Ég
trúði ekki að þetta væri að gerast
og það var svo sárt, ég hafði átt
með þér og ömmu frábæran dag í
áttræðisafmæli ömmu, þú varst svo
hress, ánægður og glaður. Það var
allt farið að ganga svo vel eftir erf-
iða spítalagöngu sem þú stóðst þig
svo vel í, þú varðst orðinn svo
hress og hlakkaðir svo mikið til að
koma heim. Amma hafði lagt sig
svo mikið fram um að láta stand-
setja íbúðina fyrir þig svo þú kæm-
ist heim og hjólastóllinn kæmist
allstaðar um, þú varst svo ánægður
með þetta, það var allt tilbúið fyrir
þig að koma heim, þetta var fyrsta
helgarfríið þitt og prufa þín fyrir
heimkomuna.
Þegar ég sótti þig um hádegi á
föstudag fram á Kristnes og við
vorum að keyra í bæinn áttum við
svo gott samtal sem ég mun ávallt
hafa að leiðarljósi. Þú varst svo
áhugasamur um fyrirtæki mitt og
varst svo ánægður með mig og
hvernig ég gerði þetta og varst
alltaf að gefa mér góð ráð sem ég
tók ávallt mark á, enda vissir þú
hvað þú varst að segja, þú varst
minn stjórnarformaður.
Það var svo gaman að ræða það
við þig og þú hafðir frábærar skoð-
anir á því. Þú komst mér í Fram-
sóknarflokkinn á mínum yngri ár-
um og studdi ég þig þar framan af
og gerði ég það af miklum áhuga
og ánægju.
Þegar foreldrar okkar systkin-
anna létust fyrir aldur fram, ég að-
eins 15 ára þegar móðir mín lést
og faðir minn tveimur árum síðar,
þá gekkst þú, ásamt ömmu okkar,
okkur í foreldra stað, þú varst mín
stoð og stytta og tókst að þér öll
Svavar Ottesen
✝ Svavar Ottesenfæddist 21.9. 1932
á Akureyri. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri 19.
júlí sl.
Útför Svavars fór
fram frá Akureyr-
arkirkju föstudaginn
24. júlí síðastliðinn.
mín mál og sást um
þau með sóma, og er
ég þér ómetanlega
þakklátur fyrir það.
Ég er svo ánægður
með að hafa getað
gert allt fyrir þig og
ömmu á meðan á
veikindum þínum
stóð, er svo þakklátur
fyrir að hafa sinnt
þér vel og haft þig í
forgangi. Mér þótti
mjög vænt um þig og
sakna þín sárt, ég
vildi fá fleiri ár með
þér, ég á eftir að sakna þess að
hitta þig á hverjum morgni, keyra
ömmu fram á Kristnes og heim-
sækja þig, hitta þig og fá ráð hjá
þér bæði um lífið og rekstur minn.
Þú varst heiðarlegur maður og
sinntir störfum þínum einstaklega
vel, skilaðir af þér góðu búi í öllu
sem þú tókst þér fyrir hendur.
Það á eftir að verða tómlegt án
þín, elsku afi minn og ég bið Guð
um að veita ömmu minni sem á um
svo sárt að binda styrk í sorg
sinni.
Halldór Magnússon.
Elsku afi minn, mér finnst svo
óraunverulegt að sitja hérna og
vera að skrifa minningarorð um
þig. Þú sem varst loksins að kom-
ast á rétt ról eftir baráttu við veik-
indi þín síðan í janúar. Síðastliðinn
laugardag kvaddir þú mjög snögg-
lega og enginn bjóst við að þessi
dagur myndi enda á þennan sorg-
lega hátt. Þennan dag héldum við
upp á afmæli ömmu þar sem fjöl-
skylda og vinir voru samankomin
og allt var svo yndislegt, þú varst
svo ánægður með lífið og tilveruna,
og kominn heim yfir helgi til elsk-
unnar þinnar sem þú varst búinn
að bíða eftir svo lengi, afi minn.
Síðustu vikur hafðir þú komið heim
á laugardögum í dagsheimsóknir
og það gladdi þig svo mikið að geta
skroppið heim. Þá náði ég stundum
í þig og við spjölluðum um allt milli
himins og jarðar. Þegar heim var
komið þá beið amma í dyrunum
eftir þér með bros á vör. Svo var
farið á pallinn og blómin skoðuð úti
í garði og dýrunum klappað og
þessir litlu hlutir glöddu þig svo
mikið. Þegar ég var 11 ára flutti
ég til þín og ömmu eftir að hafa
misst foreldra mína, og þú vildir
gera allt fyrir mig til að auðvelda
mér lífið. Ef ég bað um eitthvað þá
sagðir þú aldrei nei við mig held-
ur; „Ása mín, við skulum skoða
þetta,“ og svo gafstu auðvitað eft-
ir. Þú varst duglegur að hrósa mér
og ég fór alltaf út frá þér full
sjálfstrausts og ánægð með sjálfa
mig og það var mér mikils virði
þegar þú lagðir blessun þína yfir
það sem ég tók mér fyrir hendur.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
eytt þessum tíma með þér og
ömmu síðan í janúar og gera það
sem ég gat til að létta ykkur lífið.
Ég er ekki búin að átta mig á
því að þú sért farinn og ég fái
aldrei að leita ráða hjá þér, spjalla
við þig, heyra þig blístra eða sjá
þetta skemmtilega glott sem þú
hafðir. Við hittumst í dag og þú
varst ótrúlega fagur og friðsæll og
það var nánast eins og það næsta
sem mundi gerast væri að þú
mundir opna augun og segja „Ása
mín, ertu komin,“ eins og þú sagð-
ir svo oft.
Ég sakna þín og þykir ofurvænt
um þig, gamli minn. Þú varst besti
og eini afinn sem ég hef átt og
varst fallegur að innan sem utan
og traustur maður. Þú varst gull
af manni og reyndist mér og mín-
um vel. Ég er stolt að eiga þig sem
afa minn og ég vona að ég hafi
getað gefið þér brot af því sem þú
gafst mér í gegnum árin. Ég skal
passa konuna þína eins og þú
baðst mig um. Og fyrir þig, afi
minn, þá skal ég kjósa þinn flokk
um ókomin ár. Þín verður sárt
saknað afi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ása Huldrún.