Nýtt kvennablað - 01.01.1960, Blaðsíða 7

L-il.ja
Björnsdóttu'
lcn^st til
liæjyri
hjá okkar hvítu börnum, sem sé að ná í sem
mamma þess var að banna því að taka, t.d. auglýsinga-
spjöld frá flugfélaginu, sem fólgin voru í tösku, er
komið var fyrir aftan á næsta sæti fyrir framan. F.flir
klukkutíma flug var lent á flugvelli Parísar, sem er
í útjaðri hinnar stóru borgar. Þar tók á móti okkm
hinn ágæti fararstjóri, Guðmundur Gíslason. Honum
tókst með lipurð sinni og lagni að koma mér fljótlega
í gegnum farartálma þann, er vegabréfsleysið olli. Svo
fór hann með þessa iijörð, sem honum var falið að
gæta, út í þýzka langferðabifreið, þar sem einnig var
þýzkur bifreiðarstjóri, sem reyndist okkur mjög vel á
langferðaleiðum. Þá var ekið um tíma eftir J)röngum
og skuggalegum götum í úthverfum Parísar. Húsin,
sem gnæfðu hátt, voru svört og gamaldags, svo að
auganu mætti lítil fegurð við fyrstu sýn. Fyrsti við-
komustaðurinn var Hótel Fransiska, sem stóð við fal
legt og fjölfarið stræti. Þar áttum við að húa þá þrjá
daga, sem við dvöldum i París. 1 vistlegu tveggja
manna herbergi var uppbúið hjónarúm. I því sváfum
við Fanney, sem báðar vorum makalausar, en hún
hafði þó ferðafélagá, Guffna, sem var aldursforseti þcss-
arar ferðar, en þau virtust láta sér nægja að sitja hlið
við lilið um daga. Þetta herbergi bafði það fram yfir
flest gistiherbergi í öðrum hótelum, að ])ví fylgdi
einkabað. Ég borðaði nú eitthvað af hinum mér ógeð-
fellda kvöldverði, skrifaði á eitt kort heim, gekk glöð
til hvíldar, þakklát fyrir að vera þó komin lil Parísar-
borgar. Margir ferðafélaganna fóru út til að njóta gleði
|>eirrar, sem kvöld í stórborg getur veitt. Þannig lauk
fyrsta degi ferð'arinnar.
9. júní: í Frakklandi. — Klukkan 9 að morgni var
byrjað að skoða hina rómuðu borg. Fyrst var gengið
upp margar tröppur upp á hæð, þar sem Pílagríma-
kirkjan stendur. Sú kirkja virtist mér fögur og stil-
hrein, byggð um síðustu aldamót. Þar voru ljós á
mörgum fögrum altörum. Þar sá ég líka skriftastól í
fyrsla sinni. Þá gekk ég að veglegum skírnarfonti. Það
var vatn í skálinni, og vildi ég ekki bregða vana mín-
um og bera vígt vatn á augnahvarmana. En um leið
og ég brá fingri þeim, sem ég hafði dýft ofan í vatnið,
upp að vitum mér, fann ég svo mikinn óþef, að mig
greip hræðslu- en ekki helgikennd. Uti fyrir kirkj-
unni var litast dálítið um, því aff útsýnið var mjög
gott yfir borgina. í þröngri götu skammt frá var
gamalt listamannahverfi. Þar voru nokkrir menn, sem
virtust vera að mála turna hinnar fögru kirkju. Þar
var líka verið aff endurbæta gamalt hús, þar sem lista-
menn höfðu lengi komið saman. Ivlukkan 11:30 fór
Guðmundur með mig í stóra höll, verzlunarhús, en þar
voru einnig teknar vegabréfsmyndir og afgreiddar mjög
fljótlega. Ég hafði klæðzt mínum íslenzka búningi og
var með skotihúfu, en það var algild regla á þessum
stað, að enginn mátti hafa höfuðfat á slíkum myndurn,
og varð ég að gera mér að góðu að taka af mér skott-
húfuna og líta svona afkáralega út á myndinni. En
hvort ég var ánægð, það var nú önnur saga. Þá var að
komast í íslenzka sendiráðið, en fáar mínútur voru
eftir, þar til því yrði lokað vegna miðdegisverðar.
Guðmundur var því hraðskrciður. J)egar hann lagði af
stað þangað. Ég hygg alltaf, að látbragð mitt hafi ekki
haft neinn tízkuborgarsvip, þegar ég hljóp á eftir Guð-
mundi, hélt síða pilsinu svo hátt sem ég þorði og vur
alltaf að missa af mér annan skóinn. Sendiráðið var
opið að sögn mannsins, sem vísaði okkur J)angað u|>p
í lvftu, sem mér virtist gerð lianda einum manni. En
ég reyndi að láta sem minrist fara fyrir mér, svo að
Guðmundur ka>mist þar líka. En lyftan var fljót í för-
um, og komumst við til álitlegs manns, sem ég hugði,
að væri sendiherrann, en þessi maður kvaðst heita
Haukur Helgason. Hann stimplaði vegabréfið, svo uð
það komst í lag. En ég var ekki alls kostar ánægð.
NÝTT KVENNABLAÐ
5