Morgunblaðið - 12.10.2009, Síða 17

Minningar 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. OKTÓBER 2009
✝ Ólafía GuðrúnBlöndal (Lóa)
fæddist á Melum á
Skarðsströnd í Dala-
sýslu 11. nóvember
1935. Hún lést 1. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Anna Jakobína Ólafs-
dóttir, f. 21. október
1903, d. 6. apríl 1998,
og Guðmundur
Ágústsson Blöndal, f.
10. desember 1902, d.
17. mars 1986. Systk-
inin eru þrjú, Guð-
borg, f. 7. október 1926, d. 1. des-
ember 1992, Friðrik Theódór, f. 10.
mars 1928, og svo var Ólafía yngst.
Æskuárunum eyddi Ólafía á bæn-
um Litla-Holti í Saurbæ í Dalasýslu.
Ellefu ára fluttist hún svo með for-
eldrum sínum til Akureyrar, en þar
voru eldri systkinin tvö búin að
koma sér fyrir. Dalirnir áttu alltaf
sterk ítök í huga Ólafíu og dvaldi
hún þar oft á sumrum hjá ætt-
ingjum og vinum eftir flutninginn
norður. Veturinn 1955-1956 settist
Ólafía á kvennaskólabekk. Var það
húsmæðraskólinn að Löngumýri í
Skagafirði. Þaðan átti hún ótal góð-
ar minningar og þar mynduðust
vináttubönd sem mörg hver halda
enn í dag. Á sínum yngri árum vann
Ólafía hjá Efnaverksmiðjunni
Sjöfn, allt þar til einkadóttirin
Anna María kom í heiminn, en það
var 23. desember 1965.
Ólafía giftist aldrei. Hún bjó á
heimili foreldra sinna á Akureyri
og var þeirra stoð og
stytta á efri árum.
Um nokkurra ára
skeið hélt hún heimili
með Braga Guðjóns-
syni sem er látinn.
Ólafía hafði mikið
yndi af tónlist og ófá-
ir voru tónleikarnir
sem þær mæðgur
sóttu saman, að
ógleymdum öllum
leikhúsferðunum.
Ólafía var liðtæk á
dansgólfinu á sínum
yngri árum, enda lítil
og nett. Hún átti gítar og spilaði af
hjartans list eftir eyranu bæði á pí-
anó og orgel. Árið 1993 fluttu þær
mæðgur Ólafía og Anna María til
Reykjavíkur. Áttu þær saman 10
góð ár, þar sem Ólafía hugsaði um
heimilið á meðan dóttirin dró björg
í bú. Sumarið 2003 kom reið-
arslagið. Ólafía fékk áfall sem eyði-
lagði allt jafnvægisskyn og orsak-
aði lömun í vinstri helming
líkamans. Var hún bundin við hjóla-
stól það sem eftir var ævinnar.
Fyrstu sex mánuðina eftir áfallið
dvaldi hún á taugalækningadeild
Landspítalans, síðan fékk hún pláss
á Hjúkrunaheimilinu Eir, þar sem
hún hefur dvalið síðan. 1. október
síðastliðinn fékk Ólafía annað áfall
sem hún lifði ekki af.
Útför Ólafíu Guðrúnar fer fram
frá Grafarvogkirkju í dag, 12. októ-
ber, og hefst athöfnin kl. 13.
Jarðsett verður í Gufunes-
kirkjugarði.
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Elsku mamma mín, mér er orða-
vant.
Þetta gerðist allt svo snöggt. Þó
vissulega væri alltaf hægt að eiga
von á frekari áföllum. Maður er
aldrei tilbúinn þegar kallið kemur.
Jafnvel þó maður viti, að það sé ekki
von um neinn bata.
Við áttum svo yndislega stund
heima í Hverafoldinni aðeins fjórum
dögum áður en þú fórst. Fyrir hana
er ég óendanlega þakklát og einnig
frábæru tónleikana í óperunni með
Óskari, Diddú og Jóhanni Friðgeir.
Þú skemmtir þér svo vel. Og það, að
við skyldum geta komist eina helgi
til Akureyrar í sumar og átt gleði-
stund með ættingjum og vinum, er
gimsteinn í safni minninganna. Þú
varst nefnilega búin að gefa upp alla
von um að komast til Akureyrar í
þessu lífi. Það huggar mig í sorg
minni að hafa getað uppfyllt þessa
ósk þína.
Nú ertu laus úr viðjum þessa lík-
ama sem var búinn að hefta þig í
rúm sex ár. Nú ertu komin til afa og
ömmu, Bíbí, Lilju, Dóru, Sigrúnar
og allra hinna sem farin eru á undan
okkur. Nú ertu aftur orðin ung, kát
og glöð.
Takk fyrir allt elsku hjartans
mamma mín. Ég sakna þín svo
óendanlega mikið, en ég ætla að
reyna að vera dugleg og glöð þín
vegna.
Vertu ætíð Guði falin.
Ég leit til Jesú, ljós mér skein,
það ljós er nú mín sól,
er lýsir mér um dauðans dal,
að Drottins náðarstól.
(Stefán Thorarensen.)
Þín dóttir,
Anna María.
Ótal margt kemur upp í hugann
þegar ég minnist Lóu móðursystur
minnar. Ég gæti minnst á ferðirnar í
Oddeyrargötuna þar sem hún bjó
lengst af, lyktina af varalitunum
hennar sem ég stalst stundum til að
prófa og flottu eyrnalokkana sem ég
mátaði bæði með og án leyfis og var
aldrei skömmuð fyrir. Sjötíu og átta
snúninga plöturnar sem geymdu
heillandi verur eins og Baldur og
Konna, dularfullu ástarsögurnar og
textaheftin sem ég söng upp úr,
gjörsamlega laglaus en fékk samt
klapp fyrir.
Ég gæti líka minnst á góðu stund-
irnar þegar við sátum með mömmu í
Einilundinum og ræddum um til-
veruna sem stundum var eins og
hún átti að vera og stundum ekki.
En fyrst og fremst er þó sú stað-
reynd, að Lóa frænka var alltaf hluti
af fjölskyldumyndinni. Hún vissi allt
um mann, óskaði manni ævinlega
alls hins besta og fylgdist einstak-
lega vel með öllu sem við systkinin
gerðum og ekki bara við heldur líka
allir sem okkur tengdust. Hún var
einlæglega frændrækin og ættfróð
eins og Íslendingabók. Spurningar á
borð við: æi Lóa, hvernig er hann
aftur skyldur okkur? voru algengar
og aldrei stóð á svari, réttu svari.
Það er alltaf jafn skrýtið þegar
heildarmyndin breytist, þegar ein-
hver sem hefur verið órjúfanlegur
hluti af öllu manns lífi fer, en geti ég
óskað einhvers þá vona ég að Lóa
frænka mín sé umvafin músíkölsk-
um englum sem fá hana til að hlæja
sínum smitandi hlátri. Takk fyrir
samfylgdina, elsku frænka, og elsku
Anna María, þú átt samúð mína alla.
Margrét Blöndal.
Ólafía Guðrún Blöndal
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Engin lengd-
armörk eru á greinum sem birtast á
vefnum. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og
hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar
mega einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi að-
eins fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinar
FJÖLDAUPPSAGNIR heilbrigðis-
starfsfólks liggja nú fyrir á Land-
spítalanum, sjúkrahúsi allra lands-
manna. Þetta mun leiða til þess, að
biðlistar sjúklinga lengist, og jafn-
framt setur þessi fyrirhugaði gjörn-
ingur bráðaþjónustu sjúkrahússins í
uppnám, því álag á annað heilbrigð-
isstarfsfólk eykst, svo um munar,
þar með talið bráðaliða og sjúkra-
flutningamenn. Hér er verið að
spara eyrinn, en henda krónunni,
einkum vegna þess, að þeir, sem sagt
verður upp, munu flestir fara á at-
vinnuleysisbætur frá ríkinu.
Í raun mun
ekkert sparast í
heild sinni, eink-
um þegar til
lengri tíma er lit-
ið, fyrir utan þá
lífshættu og þján-
ingar, sem mun
þá því miður bíða
fjölda sjúklinga,
með ófyrir-
sjáanlegum afleiðingum; hreinum
harmleik! Einnig mun þetta gera því
heilbrigðisstarfsfólki, sem eftir verð-
ur, margfalt erfiðara fyrir, og auka
enn hættu á óafturkræfum mistök-
um. Hér eru mannslíf og þjáningar
sjúklinga lítils metnar sem og aukið
vinnuálag hins óeigingjarna og van-
metnu heilbrigðisstarfsfólks.
Loks vil ég heils hugar taka undir
orð séra Ólafs Jóhannssonar sókn-
arprests, þar sem hann segir orð-
rétt, í grein sinni til Mogunblaðsins,
hinn 8. október sl.:
„Og starfsandi, líðan fólks á vinnu-
stað, líðan sjúklinga á biðlistum, nei-
kvæðar afleiðingar þess ef þjónusta
skerðist – slíkt verður aldrei metið
til fjár.“ (Ólafur Jóhannsson, 2009,
Morgunblaðið – umræðan, bls. 25).
ÓLAFUR ÞÓRISSON,
guðfræðikandídat.
Til varnar heilbrigðisþjónustu
landsins, einkum Landspítalans
Frá Ólafi Þórissyni
Ólafur Þórisson
BRÉF TIL BLAÐSINS
ÞAÐ VAR mik-
ilvægt í gósentíðinni
að allar fréttatilkynn-
ingar bankanna væru
gildishlaðnar. Kaupum
sjeiksins á hlutabréf-
um í Kaupþingi fyrir
lánsfé var slegið upp
sem „Útlendingar
treysta okkur ennþá.“
Hrikalegur vöxtur
bankakerfisins var
„Traust á alþjóðlegum mörkuðum
og mikil snilld.“ Ræður forseta Ís-
lands „Staðfesting á einstakri
DNA-uppbyggingu bankamanna.“
Mikilvægt var að opna ekki húddið
í tilkynningunni heldur bóna bara
bílinn og setja upp nýjan lykt-
areyði.
Og nú ætla Seðlabankinn og rík-
isstjórnin að leika sama leikinn.
Greinargerð Seðlabankans frá 6.
október er skýrt dæmi um það. Þar
má t.d. skilja að mikilvægt sé að
vinna áfram með Alþjóðagjaldeyr-
issjóðnum því samstarfið sé heil-
brigðisvottorð fyrir fjárfesta, bólu-
setning gegn gjaldþroti. Hér skiptir
engu máli hver raunveruleikinn er,
heldur eingöngu hvernig fjárfestar
líta á aðkomu sjóðsins. Vonum bara
að ekki verði kíkt undir húddið.
„Af viðtölum við fjölda erlendra
fjárfesta, bankamenn
og sérfræðinga á sviði
alþjóðafjármála má
hins vega ráða að afar
mikilvægt er að draga
úr óvissu af völdum
Icesave-deilunnar …“
segir í greinargerð-
inni. Samþykkjum þá
Icesave og birtum
gildishlaðna fyrirsögn
„Óvissunni eytt, getum
slegið forsendur inn í
Excel, fjárfestar
róast.“ En undir húdd-
inu er algjör óvissa um skuldbind-
ingu Íslands og hvernig í ósköp-
unum við ætlum að greiða 600
milljarða á næstu árum. Hvaða
áhrif hefur samþykki Icesave-
samningsins á krónuna? 600 millj-
arða útflæði gjaldeyris á næstu ár-
um. Hefði ekki verið réttast að geta
þess í greinargerðinni? Spurningar
forsætisráðherra og svör Seðla-
bankans kallast „cherry picking“ og
eru ekki sæmandi seðlabanka. Ein-
göngu er horft til samstarfsins með
AGS, en Jóhanna segir að sam-
þykkja þurfi Icesave til þess. Hins
vegar fjallar greinargerðin ekki um
neikvæð áhrif þessara 600 millj-
arða.
Seðlabankinn fullyrðir einnig að
sterk króna dragi úr verðbólgu og
því verði mögulegt að lækka vexti.
Það leiði til minna atvinnuleysis.
Snilld! En hvað um þau störf sem
skapast vegna aukins útflutnings í
veikri krónu, væri ekki réttara að
taka þau með í myndina? Þurfum
við ekki veika krónu til að spara
600 milljarða?
Samkvæmt greinargerðinni ætlar
seðlabankinn að nota AGS lánið til
að verja krónuna falli. Frábært, er
það ekki æðislegt. En hvað mun
það kosta, hvað kostar að draga á
lánalínur AGS? Hvað kostar að
kaupa krónur þegar allir vilja selja?
Kannski álíka mikið og þegar bank-
arnir keyptu eigin hlutabréf þegar
allir aðrir vildu selja. Þessi snilld-
aráætlun Seðlabankans getur kost-
að okkur lífið, við skulum endilega
taka lán fyrir henni.
Það er óskiljanlegt að ekki er vís-
að í þá ókosti sem fylgja samstarfi
AGS (kokgleypa Icesave) í grein-
argerð Seðlabankans. Jæja, við get-
um þó þakkað fyrir að hafa faglega
ráðinn seðlabankastjóra.
Berjatínsla Seðlabankans
Eftir Örvar Guðna
Arnarson » Spurningar forsætis-
ráðherra og svör
Seðlabankans kallast
„cherry picking“ og eru
ekki sæmandi seðla-
banka.
Örvar Guðni Arnarson
Höfundur er viðskiptafræðingur.
Í MORGUN-
BLAÐINU 10. októ-
ber síðastliðinn birtir
Sigurður Óli Há-
konarson, fyrrverandi
framkvæmdastjóri
Landsvaka hf., grein
undir fyrirsögninni
„Peningabréf Lands-
bankans ISK og
Landsvaki hf.“ Í
grein sinni víkur Sig-
urður Óli meðal annars að því að
Landsbanki Íslands hf. og Lands-
vaki hf. hafi verið sýknaðir af að-
alkröfu (fjárkröfu) stefnenda með
dómum sem kveðnir voru upp í
Héraðsdómi Reykjavíkur hinn 7.
október. Er þar engu logið hjá
Sigurði Óla en aðeins hálf sagan
sögð. Staðreyndin er einmitt sú að
fjölskipaður héraðsdómur féllst á
viðurkenningarkröfu stefnenda og
komst að þeirri niðurstöðu að við-
urkenndur væri réttur stefnenda
til skaðabóta óskipt úr hendi
Landsbanka Íslands hf. og Lands-
vaka hf. að ákveðnu marki sem
nánar greinir í for-
sendum dómanna. Að
þessu víkur Sigurður
ekki enda um áfell-
isdóm að ræða yfir
þeim sem stýrðu pen-
ingamarkaðssjóði
bankans.
Með fyrrnefndum
dómum Héraðsdóms
Reykjavíkur var unn-
inn mikilvægur
áfangasigur fyrir alla
þá sem áttu hlutdeild-
arskírteini í peninga-
markaðssjóði Landsbankans. Mik-
ilvægt er að halda þessu til haga
og hefði grein Sigurðar því e.t.v.
frekar átt að fjalla um hvað raun-
verulega fór úrskeiðis og hefði
hann átt að biðja fyrrverandi við-
skiptavini sína afsökunar á því
tjóni sem þeir urðu sannanlega
fyrir, sbr. niðurstöðu héraðsdóms
í áðurnefndum málum.
Verði áðurnefndum dómum
Héraðsdóms Reykjavíkur frá 7.
október síðastliðnum ekki hnekkt í
Hæstarétti hafa þeir almennt for-
dæmisgildi varðandi alla aðra ein-
staklinga og lögaðila sem áttu
hlutdeildarskírteini í peninga-
markaðssjóði Landsbankans, Pen-
ingabréf ISK. Fyrrverandi eig-
endur hlutdeildarskírteina í
sjóðnum eiga því að öllu óbreyttu
lögmæta kröfu á hendur Lands-
banka Íslands hf. og Landsvaka
hf. Rétt er að vekja sérstaka at-
hygli á því að kröfuhafar gamla
Landsbankans þurfa að lýsa kröf-
um sínum gagnvart bankanum
fyrir 30. október næstkomandi. Sé
það ekki gert kann viðkomandi
kröfuhafi að glata kröfu sinni á
hendur bankanum.
Skaðabótaskylda Landsbank-
ans og Landsvaka viðurkennd
Eftir Jóhann H.
Hafstein »Með fyrrnefndum
dómum Héraðsdóms
Reykjavíkur var unninn
mikilvægur áfangasigur
fyrir alla þá sem áttu
hlutdeildarskírteini í
peningamarkaðssjóði
Landsbankans.
Jóhann H. Hafstein
Höfundur er lögmaður hjá ERGO
lögmönnum.