Víkingur - 17.03.1933, Blaðsíða 6

6
Y í Iv I N G U R
KVIKMY NDASAGAN:
Meistaraþjófurinn
Arsene Lupin.
Aöalhlutverk:
John Barriinore og
Karen Morley.
Lögreglustjórinn var svipþungur, og
virtist vera í djúpum liugleiðingum.
»Þér hafið ekki enn fundið neinn fast-
an grundvöll til pess að byggja á«, —
spurði hann að síðustu.
Guerchard, hinn frægi leynilögreglu-
foringi, hristi höfuðið vanræðalega.
»Nei, ekki enn [»á«, mælti hann. »En
Jió hefi ég augastað á manni, sem inér
jiykir grunsamlegur«.
»Er pað hertoginn af Gharmerace?*
»Já, pað er einmitt hann, en við höf-
um ekki hina' allra minstu sönnun«.
»Þér látið pó hafa gætur á honum ?«
»Já, auðvitað. — Ég hefi líka sent,
Sonju til Martins, miljónamæringsins«.
»Er pað í tilefni af tilkynningu Arsene
Lupins um að hann ætli að fremja inn-
brot þar?«
»Já, og til pess að koma auga á
Charmerace. Hann er boðinn þangað sem
gestur, og Martins hefir beðið hann að
vera sér hjálplegur, ef Lupin kæmi þar«.
Peir gátu ‘ekki varist brosi. Sá eini
sem grunaður var um að vera Arsene
Lupin hafði verið beðinn að gæta fjár
muna þeirra, er hann hafði hótað að stela.
»Þér gerið pá alt, sem í yðar valdi
stendur«, mælti lögreglustjórinn. — »öll
Parísarborg talar um penna frábæra
meistaraþjóf, sem stelur frá liinum ríku,
til pess að geta gefið hinum fátæku«.
»Auðvitað geri ég |>að sem ég get.
Hann hefir tilkynt að hann ætli að
fremja pjófnaðinn kl. 12 annað kvöld,
en ég fer pangað niður eftir pegar í
kvöld«. — — —
Hertoginn af Charmerace og Sonja
stóðu á brúnni í garðinum um kvöldið.
Veðrið var dásamlegt og tunglskinið
heillandi.
^Petta hafa verið undursamlegir dag-
ar, sem við höfum verið hér saman, ung-
frú Sonja. Mér finst tíminn liafa liðið
eins og í æfintýri. Ég vona að pér reið-
ist ekki við mig pó að ég segi yður, að
engin stúlka liefir haft önnur eins áhrif
á mig eins og pér«. Hann tók hönd henn-
ar og prýsti hana. Hún dró að sér
höndina og sneri sér undan, til þess að
láta hann ekki sjá að hún roðnaði.
»Eu nú verðum við víst að fara inn
og reyna að sjá um að engu verði stol-
ið. Pað var víst kl. 12, sem pessi Lupin
sagðist ætla að heimsækja okkur, og
hana vantar að eins nokkrar mínútur«.
Ilann tók undir arm hennar og leiddi
hana inn. Martins var í dagstofunni ineð
gestum sínum pegar pau komu. Allir
virtust standa á öndinni og bíða stór-