Vilji - 01.10.1927, Qupperneq 4

2
VILJI
inn veg, þá er þó þetra að líta fram á ókomnar brautir
og reyna að ryðja þar steinum úr götu.
Jakob Jóh. Smári.
Málfrelsi æskunnar.
Það er skoðun mín, að rjett muni í fyrsta hefti
þessa rits að fara nokkrum orðum um málfrelsi æsk-
unnar, og afskifti hennar af almennum málum þjóð-
fjelagsins. Um það hefir mjög lítið verið ritað, svo mjer
sje kunnugt, og jeg hygg, að aldrei hafi hjer á landi
verið skrifuð grein, sem fjallar um það nema að litlu
leyti. Rjett mun það þó vera, að frelsi æskunnar sje
mun meira nú, en áður fyr á tímum, en þó þarf enn
að greiða fyrir hinu nauðsynlega frelsi æskunnar. Og
að mínum dómi ætti það ekki síst að vera verk „Vilja“
að gera tilraun til þess máls. Þar sem hann er, að segja
má, fyrsta málgagn æskunnar hjer á landi.
Nú um þessar mundir hefir allmikil deila um það
staðið meðal hinna trúhneigðu manna, hvort Jesús
mundi vera sonur Jósefs eða getinn af heilögum anda.
Út af þessu, svo mjög lítilmótlega atriði trúarbragð-
anna, hefir það svo spunnist inn á höfuðsamkomu prest-
anna, Synodus, að svifta þá menn málfrelsi, er telja,
að Jesús hafi verið Jósefsson. Það er vart of sögum
sagt, að „heimskinginn gerir sig að vanaþræl".
Jeg hefi ekki lesið nje kynt mjer greinar þær, er
Sigurbjörn Ástvaldur Gíslason ritar í „Vísi“ um fað-
erni Krists, en eftir því, sem Einar Magnússon segir í
„Straumum", þá mun Sigurbjörn eigi hlyntur málfrelsi
æskunnar, og það er orsökin fyrir því, að jeg hefi drep-
ið á þetta hjer. — Einar Magnússon getur um það í
grein sinni „Óheilindi" í „Straumum“, 1. árg., 8. tbl.,
að Sigurbirni Á. Gíslasyni þyki skörin vera komin upp