Vilji - 01.10.1927, Blaðsíða 5

VI L J I
3
í bekkinn, er prestar og prestaefni færu að telja
safnaðarfólki trú um, að Jesús Kristur hefði ekki verið
rjett feðraður. Ekki efast jeg um það, að Einar fari
þar rjett með orð Sigurbjarnar, En þessi orð S. Á. G.
minna mig á karl nokkurn, sem hafði sjerlega mikla
ánægju af því að stæla, og ljet með hverri nöldrunar-
ræðu, er hann hjelt yfir þeim, er ekki voru sömu skoð-
unar og hann, þessi orð fylgja: ,,Auðvitað hefi jeg
rjett, en þú rangt“. Þetta voru öll hans rök, prýðileg
eítir hans hæfileik. Sigurbjörn Á. Gíslason má nefna.
sem ágætt dæmi þeirra manna, er miða alla hæfileika
og dómgreind eftir árafjöldanum. Sigurbjörn fellur að
segja má í stafi, við að heyra presta og prestaefni
halda fram annari skoðun en hann. En hvernig skyldi
þá manngarminum verða við, er maður, sem eigi hefir
náð gagnfræðaprófi, fer að brigsla honum, Sigurbirni
Á. Gíslasyni, um ranga skoðun?
Þannig er nú yfirleitt málfrelsi æskunnar viðvíkj-
andi trúarbrögðunum, því máli, sem alla varðar, og
um leið og það, sem jeg hefi hjer um ritað, er fagurt
dæmi um málfrelsishefting æskunnar, sýnir það mjög
glögt, hvernig styrkleiki vanans yfirbugar veikleika
vitsins
Jafnvel kennarar, sem eiga að vera leiðtogar æsku-
mannanna, hafa gengið svo langt í málfrelsishefting
æskunnar, að þeir hafa leyft sjer að fella á prófum
prýðisgreinda og vel lesna menn, eingöngu fyrir sjálf-
sagða hreinskilni og óhlýfni í orðum gagnvart hinum
fyrnefndu leiðtogum.
Jeg held því fram, að framtíð mannsins sje undir
því komin, að æskan fái að njóta sín og þeirrar orku,
er hún hefir að bjóða. Því að „bölvun í nútíð er fram-
tíðar kvöl“. Þegar menn hefta allan áhuga og þrá
æskumannsins, er það marg reyndur hlutur, að fram-
tíð hans verður eintóm kvöl og armæða, yfir því að
hafa ekki fengið að njóta sín fullkomlega. Það er
gamalt spakmæli, sem segir: „Fáir eru smiðir í fyrsta