Vilji - 01.10.1927, Blaðsíða 10

8
VIL JI
miklu háleitara og þýðingarmeira en það, að við meg-
um við, að eyða tíma í slíkt, eingöngu til þess að geta
kjaftað nóg í ,,skrafsamsætum“ og á öðrum samkomu-
stöðum andlausra rausara.
Nú munu menn ef til víll spyrja, hvernig standi
á því, að jeg, sem held fram slíkum skoðunum, skuli
sitja í Mentaskólanum og eyða tíma mínum og kröft-
um í að nema ýms þau fræði, sem jeg ekki álít, að
muni koma mjer að nokkru gagni í lífinu. En það er
eingöngu vegna þess, að burtfararpróf úr Mentaskól-
anum er mjer nauðsynlegt til þess, að jeg geti byrjað
að búa mig af alvöru undir það starf, sem jeg hefi
valið mjer í lífinu. Ef jeg þyrfti ekki stúdentspróf til
þess að komast á háskólann, myndi jeg vissulega ekki
eyða tíma í að nema fræðigreinar sem: sögu, stærðfræði,
guðfræði og fornaldarfræði. En þetta eru námsgrein-
ir, sem jeg ekki álít, að mjer geti orðið að nokkru
gagni eða ánægju í lífinu, meðfram vegna þess, að jeg
hefi lítið álit á þessari svokölluðu „almennu mentun“
og einkum og sjer í lagi vegna þess, að jeg hefi eng-
an áhuga fyrir þeim. (Annars get jeg tekið það fram,
að jeg eyði heldur ekki meiri tíma í þau, en jeg
framast má til).
Viðvíkjandi þeim kenslugreinum, sem jeg læri í
skólanum, sem jeg hefi áhuga fyrir, þá læri jeg —
fyrir lífið. Bæði vegna þess, að þar eð jeg hefi áhuga
fyrir þeim, þá verða þær mjer vafalaust til ánægju
seinna meir í lífinu, og einkum vegna þess, að þekk-
ing mín í þeim, undantekningarlaust, mun verða mjer
nauðsynleg í því lífsstarfi, sem jeg hefi valið mjer.
Hinsvegar get jeg tekið það fram, að þær kenslugreinir,
sem jeg hjer á undan hefi talið upp, læri jeg, af þeg-
ar nefndum ástæðum, „scholae sed non vitae“.*
Mentaskólanemandi.
*
Fyrir skólann, en ekki fyrir lífið.