Vilji - 01.10.1927, Blaðsíða 14

12
VIL J I
Skaporka.
Ekkert er svo ilt, að einugi clugi.
Bjartsýni og svartsýni eru tvær skoðanir á tilver-
unni, sem myndast í huga einstaklingsins, eftir því hvort
hann er þrunginn lífsþrótti og vilja á að lifa lífinu
óháður öðrum eða lætur erfiðleika lífsins yfirbuga sig
sökum heimskulegra hugsana á því, sem er, án þess
að skeyta um, hvað það gæti orðið. Meðan bjartsýni
maðurinn baðar sig í sólskinsblettum tilverunnar, kaf-
ar sá svartsýni í skuggahliðum erfiðleikanna, en lætur
sjer ekki í hug koma nein ráð til úrræða. Bjartsýni
maðurinn berst, en sá svartsýni verst. Jeg hygg, að
flestum mönnum sje í sjálfsvald sett, hvern verkahring
þeir velji sjer og hvernig úr lífi þeirra rætist. ,,í guð-
móði getum vjer flest“. Maður, sem er gagntekinn
heilögum ásetningi, á að ná settu takmarki, þrunginn
vilja, lífsþrótti og þreki, er fátt ókleift. „Aldrei að
víkja!“ Þau orð hrutu af vörum frelsishetju þjóðar
vorrar Jóni Sigurðssyni, orð, sem íslendingum ættu að
vera hugföst í lífsbaráttunni. Mótlæti er viljastæling.
Jeg vil taka mjer í munn orð Stowes, er hann segir:
„Láttu aldrei hugfallast, á hverju sem gengur, þótt
alt sýnist andstætt þjer — þar til þar að kemur, er
þjer finst fokið í öll skjól. Því að frá þeirri stundu
snýst hamingjan þjer í vil!“ Fowell Buxton segir: „Jeg
sannfærist betur og betur um, eftir því sem jeg verð
eldri, að munurinn á þrekmanninum og dugleysismann-
inum, munurinn á mikilmenninu og miðlungsmannin-
um, á rót sína að rekja til skaporkunnar, hinnar ósigr-
andi einbeitni, sem berst úrslitabardaga til þess að ná
marki sínu!“ Þetta eru orð reynslunnar, er æskumenn
eiga að fylgja, orð, sem sanna að skaporkan skipar
lífsstöðu.
Pjetur Ólafsson.