Vilji - 01.12.1927, Blaðsíða 3

3. tðlubl.
Reykjavík, desember 1927
1. árg.
Látalæti.
Það hefir löngum
verið sagt, að við Is-
lendingar sjeum ljóð-
elsk þjóð; það má vel
vera, en annað mál er
]>að, að við erum
])rautheldnir við gaml-
ar venjur og skoðan-
ir. Það, sem faðirinn
tíðkar, ber syninum
einnig að gera, hugs-
uðu menn, og svo
hugsa margir enn þá.
Vanafesta og allskon-
ar kreddur hafa skip-
að æðsta sessinn, all-
ur nýgræðingur var
kyrktur til skamms
tíma og moldarflugin jukust ár frá ári. íslendingum hefir
jafnan verið svo farið, að þeir hafa starað hálfblindum
augum á fortíðina og dáð þau skáld, sem þá voru uppi,
en aftur hafa þeir lítið sint samtíðarmönnum sínum. Vart
mun sá dagur líða, að menn heyri ekki hnífilyrði til
ungu skáldanna. Þeir eldri ráða sjer ekki fyrir heift yfir
])essu sífelda ástaþvaðri og holtaþokuvæli, er þeir nefna
svo, og nú vildi jeg einungis sýna fram á, að í þeirra