Vilji - 01.12.1927, Blaðsíða 5

V I L J I
35
öll þau ljóð listaverk, en misjöfn geta þau verið að
gæðum, og því er ástæðulaust, að fella sama dónr um þau
öll. Jeg gat um það, að íslendingar væru þrautheldrir
við gamlar venjur; skal nú sýnt lítillega fram á ]mð.
Þegar Jónas Hallgrímsson hóf árás sína á rímurnar,
var það roskna fólkið, sem vítti hann mest, en unga kyn-
slóðin fylgdi honum að málum. Svo var og, er Hannes
Hafstein, Einar H. Kvaran og Gestur Pálsson fluttu
raunsæisstefnuna (Realismann) inn í landið.
J>egar nútíma lyrik kom hjer fyrst fram, átti hún
örðugt uppdráttar. Jónas Guðlaugsson var fyrsti boðberi
hennar og muna menn efalaust það háð og spott, er hann
hlaut að launum fyrir kvæðið „Æskuást“, sem nú mun
þ>kja eitthvert hið ágætasta kvæði í sinni röð. Si-oðanir
manna munu ])ó allskiftar um ])að kvæði. Jakob skáld
Smári hefir veitt því rúm meðal „Hundrað bestu ljóða“,
en Árni bókavörður Pálsson virðist ekki hafa álitið það
nje annað eftir Jónas tækt í „íslensk ástaljóð“, er hann
hefir tekið saman.
Danski heimspekingurinn Sören Kierkegaard segir
meðal annars: „Hvad er Ungdom? En Dröm. Hvad er
Drömmens Indhold? I£ærlighed“. I>etta ætti hið ráðsetta,
roskna fólk, að skrifa á bak við eyrað og sýna framvegis
meiri skilning á æskunni, en það hefir hingað til gert.
Fullur skilningur og samúð ])arf að ríkja meðal
beggja kynslóða, ef vel á að vera. Unga kynslóðin á að'
kunna að meta og virða verk hinnar rosknu og setja
sjer það mark að komast lengra, og í þeirri baráttu á
ellin að rjetta ])eim hjálpandi hönd og viðurkenna við-
leitni þeirra.
Sleggjudómar, sem sprottnir eru af misskilningi eða
öllu heldur af því, að fólk hefir ekki lesið verk ])au, er
það dæmir um, verða aldrei til þess, að yfir ísland renni
ný blómaöld bókmenta og lista.
Kristján Guðlaugsson.