Vilji - 01.12.1927, Blaðsíða 9

V I L J I
39
Islenski æskunnar lýður,
sem óðfluga rennur þitt skeið.
Veistu hver bikar ])ín bíður
á bardagans örðugu leið?
Þú átt að sýna og sanna,
að sjertu ei linur á sprett,
svo teljast þú megir til manna,
sem meta sitt föðurland rjett.
Mundu ]»að dáðríki drengur,
að dýrasta hlutskiftið er,
þjóðanna fegursti fengur,
sem frelsið í skauti sjer ber.
Fram berðu frelsisins merki,
og fetaðu sannleikans slóð.
Gaklt svo með gleði að verki,
til gagns hinni íslensku ])jóð.
ísland, ])ú dýrðlega drotning,
sem dvelur við norðurheimsskaut.
Sífelt við lítum með lotning,
])itt litfagra náttúruskraut.
Bardagan hjer máttu heyja,
hraunklettum þakin og ís.
Heill sje þjer einmana eyja,
eldsteypta norðurheimsdís.
Æskan mót hæðunum heldur,
og hræðist ei mótlæta]>raut,
])VÍ kraftmikill unglingsins eldur
hann örvar mót framfarabraut.
„Lengra!“ hann hrópar og „hærra!
því hjer er svo lítið að sjá“.
Hann leitar frá stærra til stærra
og staðnæmist tindinum á.