Skólablaðið - 01.04.1968, Síða 19

teygir sig út til að ná 1 það. Allt 1 einu
sér hann hve hatt hann er, en of seint.
Hann hverfur fyrir brunina.
Hinum verður svo mikið um að einn-
ig hann missir jafnvægið og rennur niður
þakið. Honum tekst að gríþa í mænisas-
inn og stöðva sig. Hann vindur sig aftur
upp á mæninn og heldur fast um mænisas-
inn. Hann horfir i kringum sig, raðaleys-
islegur a svip. Hann skriður varlega að
brúninni og horfir niður með veggnum.
Hann sér aðeins murhúðaðan steinsteypu-
vegg-
Hann kemur auga a gluggann sem er um
það bil tveim metrum fyrir neðan mæninn.
Hann lætur sig renna, stöðvast við glugg-
ann og ser myrkur.
Hann opnar gluggann og lætur sig falla
inn um hann. Augu hans eru nokkra
stund að venjast myrkrinu, en þo finnur
hann að hann er staddur á miðju gélfi.
Augu hans sja skyrar, og hann litur 1
kringum sig. Hann sér ekkert nema stein-
steypta veggi, steinsteypt gélf og stein-
steypt loft.
Hann kemur auga a dyr og gengur þang-
að. Hann mætir manni 1 dyrunum. Þeir
ganga hvor fram hja hinum an þess að
heilsast. Sá af þakinu fer inn um dyrnar
og svipast um eftir leið niður 1 turninn.
Hann finnur engar, aðeins það sama og 1
hinu herberginu. Hann hleypur aftur fram
og sér manninn skríða út um gluggann og
loka á eftir ser.
Hann hleypur að glugganum og ser 1
gegnum éhreint glerið að maðurinn stekk-
ur niður af þakinu. Hann lokar augunum
og finnur hvernig fallhraði mannsins eykst
og hann klessist niður. Blóðið spýtist
upp um vegginn.
Þeir drápu 150 1 einu þorpi 1 gær. Upp
af líkunum stígur fnykur, og eg finn hann
þar sem ég hleyp eftir götunni. Fnykurinn
er allt 1 kringum mig, og ég fell við og
hrépa ( og hrépinu kemur undarlega vel
saman við fnykinn ) Guð.
Og fyrr en varir er þetta allt komið
niður á ritvélina. Annars er það undar-
legt hve miklu lægra ritvélin hefur a dag-
inn en á néttunni. Þegar ég vanalega er að
vélrita, á nóttunni, þá öskrar hún hátt, en
nú, um miðjan dag, heyrist varla 1 henni.
Á milli stend ég upp og geng um húsið.
Ég mæti manni í hvítum slopp, og hann
heilsar. Það hefur líklega verið hann
sem sagði að það eina sem ég þyrfti væri
að losa mig við fáeinar grillur sem eg
hefði bitið mig fastan i. Kannski var það
einhver annar sem sagði þetta. Gæti al-
veg eins verið kvenmaður.
En mig langar ekkert til að losa mig