Skólablaðið - 01.04.1968, Qupperneq 35

165
ur hitt, að skolinn missi ekki sjónar á
því" forustuhlutverki, sem hann hefur í
menntalifi þjoðarinnar, og að nemendur
standi vörð um skolann og skilji þýð-
ingu hans og gildi.
Su jakvæða þroun hefur att ser stað
1 vetur, að nemendur virðast vera farn-
ir að hugsa meira um namstilhögun en
oft áður. Aðfinnslur eiga ávallt rett á
ser, meðan bent er á eitthvað til úrbóta.
Þess vegna hlytur að vera jakvætt, að
nemendur sjalfir hugi að þessum malum.
Óneitanlega er margt 1 hinu almenna
námskerfi, sem miklu betur mætti fara.
Sem dæmi nefni eg arseinkunn. Veit
ekki serhver nemandi og vita ekki all-
flestir kennarar, að arseinkunnir gefa
ekki nema að mjög takmörkuðu leyti
retta mynd af námsgetu, vegna þess að
nemendur hafa mismunandi mikið rangt
við i skyndiprófum? Til hvers er verið
að halda þessum skollaleik áfram ?
Árseinkunn hefur áreiðanlega verið þarft
og gott fyrirbæri 1 upphafi, en hefur
fyrir löngu tynt tilgangi sínum. Ég
nefni þetta aðeins sem litið dæmi.
Ein er þo sú skoðun min, sem arin
og ekkert nema árin hafa kennt mer.
Hún er, að sú barnalega afstaða, sem
fjölmargir menntaskolanemar taka gegn
íþróttum og líkamsrækt hvers konar, og
halda að se fint, hún er röng. Gildi
líkamsræktar 1 rettu hlutfalli við andleg-
ar menntir, hefur ótrúlegt gildi.
NÚ, þegar við kveðjum þennan skóla,
blasir við framtáð og óvissa. Við vit-
um ekki, hvað framtíðin ber í skauti
sór. Við höfum ekki lengur það akkeri,
sem þessi stofnun hefur reynzt. Þess
vegna munum við brátt takast í hendur,
kveðjast og oska hvert öðru gæfu og
gengis á olgusjo lífsins. Eitt veit óg
þó um framtíðina. Það er, að ef við
treystum Islandi, þá bregzt það okkur
ekki.
Þau timamot, sem eg drap á 1 upp-
hafi, nefnum við dimission. Eiginlegri
menntaskólagöngu okkar er lokið og
menntaskólaárin tilheyra fortíðinni.
Þetta er svolítið furðulegt. Þetta eru
ár, sem koma aldrei aftur.
Og nú, innan skamms verðum við
stúdentar og aftur hluti af tímanum.
Þá fer lifið aftur að ganga sinn vana-
gang. Þó hefur eitt breytzt. Við verð-
um ekki lengur nemendur i Menntaskól-
anum 1 Reykjavik. Þangað kemur nýtt
folk. Kannske finnur gamla húsið enga
breytingu, ungt folk er sjálfu sér likt.
En við finnum breytingu, við erum ekki
lengur jafn ung og við vorum.
Fyrir hönd okkar dimittendi þakka óg
skólanum goða viðkynningu. Ég þakka
Einari Magnússyni, rektor. Af samr-
starfi mmu við hann hefi eg svo sannar-
lega lært, að hann er maður, sem vex
af hverju verkefni, sem hann tekur ser
fyrir hendur. Ég þakka kennurum öllum,
rektorsritara og husverði. Persónulega
þakka eg skolasystkinum anægjulega
samveru. Þessi skóli mun tengja okkur,
þótt við seum ekki nemendur hans leng-
ur.
Megi skólinn lifa lengi og dafna vel,
með nýju fólki.
Vilmundur Gylfason.
RITDÓMUR
frh. af bls. 137.
kandidatsins, þorvalds fát, ( öðru nafni
gunnlaugsfúflið eða þoddi bazooka ), sem
synir nu enn betur en aður nemendum fa-
vitahátt sinn. hinn maðurinn, er nefnist
jakob b. smári, virðist ætla sór að frelsa
ásland og hina fjarmalalega spilltu æsku.
grein sina nefnir hann "um bjórinn", og
er hún mun omerkilegri og leiðinlegri
en nafnið bendir til.
heildardómur : skreytingar og útlit frá-
bært, með örfáum undantekningum, for-
siðan listaverk. á jóhannes olafsson skil-
inn mestan heiður af útliti og uppsetn-
ingu blaðsins. þetta blað mundi ég telja
bezta blaðið, sem þórarinn og fylgifiskar
hafa gefið út í vetur. eiga þeir svo og
aðrir þakkir skildar fyrir.
ingólfur margeirsson.