SunnudagsMogginn - 09.10.2011, Qupperneq 20

20 9. október 2011
Þ
egar sonur hennar var sex ára fékk hann
spurninguna: „Hvað ætlar þú að verða
þegar þú verður stór?“ Ekki stóð á svari:
„LÖGGA“. Hvað annað, mamman lögga
og þar sem þau voru bara tvö í heimili var hún
fyrirmyndin. Í dag, fimm árum síðar, er svarið
við spurningunni allt annað, nú ætlar sonurinn að
verða flugmaður.
En hvað breytti viðhorfi þessa litla drengs?
„Litli drengurinn minn er að þroskast og hefur
þurft að þroskast hratt,“ segir lögreglukonan.
„Hann á mömmu sem starfar í vaktavinnu, engri
venjulegri vaktavinnu því hún er í lífshættu í
vinnunni. Í dag spyr hann reglulega: Af hverju
þarftu eiginlega að vera í þessari vinnu,
mamma?“
Örlagaríka vinnudaginn átti lögreglukonan í
október 2008. Hún mætti á vaktina sína kl. 23,
grunlaus um hvað biði hennar þessa nótt. Varð-
svæðið var Grafarvogur, Árbær, Mosfellsbær,
Kjalarnes, Suðurlandsvegur að Litlu kaffistofu og
af Vesturlandsvegi inn í Hvalfjarðarbotn.
„Ég hafði aldrei hitt vinnufélaga minn fyrir
þessa vakt, hann var hinn viðkunnanlegasti og
kom okkur vel saman. Vaktin lofaði góðu og þeg-
ar ég var búin að kynnast vinnufélaganum í um
tvær klukkustundir fengum við útkall. Það var
„hávaðaútkall“. Með öðrum orðum, ósk borg-
arbúa um aðstoð vegna samkvæmishávaða frá
húsnæði nágranna. „Hávaðaútkall“ er eitt al-
gengasta útkall lögreglumannsins og hljómar
hvorki sérstaklega spennandi né erfitt verkefni að
sinna. Lögreglan kemur þá á staðinn eftir að hafa
fengið útkallið. Hún gerir ráðstafanir sem hæfa
tilefninu og í flestum tilfellum tekur fólk tillit og
er okkar afskiptum þá lokið,“ útskýrir hún.
Ólíkt öllum öðrum útköllum
Þetta „hávaðaútkall“ var ólíkt öllum öðrum út-
köllum enda þótt upphafið hefði hljómað mjög
svo kunnuglega. „Við vorum send í húsnæði á
varðsvæði okkar, þaðan barst mjög mikill sam-
kvæmishávaði og klukkan var orðin 1.30 að
nóttu. Við bönkuðum, samkvæmisgestur kom til
dyra og óskuðum við eftir því að fá að ræða við
húsráðanda. Húsráðandi kom til dyra, ung kurt-
eis stúlka. Þegar stúlkunni var gerð grein fyrir
hávaðanum sem bærist frá heimili hennar kvaðst
hún vera að halda upp á afmælið sitt. Eftir að hafa
rætt við stúlkuna um stund var sameiginleg
ákvörðun tekin um að hún skyldi ljúka sam-
kvæminu, þá sér í lagi þar sem ung börn voru
vakandi meðal gesta og ölvun augljós á staðnum.“
Af hverju þarftu að vera í
þessari vinnu, mamma?
Starf lögreglunnar er ekki
bara erfitt, það getur líka
verið stórhættulegt, eins og
lögreglukona nokkur fékk
að reyna í „ósköp venju-
legu“ útkalli fyrir þremur
árum. Hún og félagi hennar
urðu fyrir fólskulegri lík-
amsárás átta karlmanna og
barst ekki aðstoð fyrr en
þeir voru á bak og burt.
Lögreglukonan rifjar hér at-
vikið upp en af öryggis-
ástæðum vill hún ekki koma
fram undir nafni.
Lögreglukonan og sonur hennar eru ákaflega samrýnd mæðgin. Sonurinn vill að móðir hans skipti um starfsvettvang.
Morgunblaðið/Júlíus