Monitor - 08.09.2011, Blaðsíða 14

14 Monitor FIMMTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2011
700 eintök af plötunni okkar sem við vorum vanir að selja. Við
spiluðum á nokkrum stöðum þarna í New York og það var gaman
en svo kom einmitt enn eitt gengishrunið þetta sumar sem við
vorum þarna svo það neyddi okkur til að koma heim að minnsta
kosti tveimur mánuðum fyrr en við áætluðum. Við þökkum
því krónunni kærlega fyrir velgengni okkar og í leiðinni er ég
afskaplega þakklátur fyrir það að hafa borið gæfu til að verða ekki
tónlistarmaður. Það hefði ekki fullnægt mér.
Lengi vel var því haldið fram að hljómsveitin myndi aldrei snúa
aftur en árið 2001 kom síðan Rammstein til landsins og HAM
steig á svið á ný til að hita upp. Hvað kom til?
Það er bara eins og öll bönd sem hætta, menn sjá ekki endilega
fyrir sér að koma aftur. Þá var hins vegar svo gríðarlega mikið
þrýst á okkur og svo vorum við akkúrat þá bara á þeim stað að
okkur þótti skemmtileg tilhugsun að koma aftur. Það var fínt að
hita upp fyrir Rammstein og það kveikti alveg í okkur um að gera
meira. Á milli 2001 og 2006 fórum við síðan að laumast einstaka
sinnum til að hittast í kyrrþey og spila en það var ekki fyrr en 2006
að við fórum að gera eitthvað alvöru úr því og spila opinberlega.
Þá var lagður grunnurinn að því sem nú heitir Svik, harmur og
dauði, nýju plötunni.
Það er stundum talað um að í kringum hljómsveitina HAM sé
ákveðið költ. Verður þú var við það?
Jú, það eru sannarlega til heitir aðdáendur sem koma á flest-
alla tónleika. Það eru venjulega þungarokkarar, þeir hafa tekið
ástfóstri við hljómsveitina. Það er kannski hægt að kalla þetta költ
en það er ekki þar með sagt að við lítum á okkur sem einhverja
æðstu presta.
Þrátt fyrir að vera mikill rokkari hefur þú samið og gefið út fjöld-
ann allan af popplögum og jafnvel rapplögum undir formerkjum
Fóstbræðra og Tvíhöfða. Ert þú mjúkur poppari inn við beinið?
Ég er ekki þungarokkari og hef aldrei hlustað á þungarokk að
neinu ráði, ekki nema bara fyrir einhverja skyldurækni. Ég kaupi
mér ekki nýjustu plötuna með (hikar) – ég get ekki einu sinni
nefnt neina hljómsveit. Ef við tökum til dæmis HAM, í dag er hún
í raun bara innblásin af HAM. Ef við erum að hittast, æfa og semja,
þá fæ ég innblástur til að gera HAM-lag sem er bara sprottinn af
sjálfu sér. Þegar við vorum að byrja vorum við hins vegar kannski
mest undir áhrifum frá hljómsveitum eins og Swans og Laibach
frá Júgóslavíu. Þetta eru ekki frægar hljómsveitir í dag en reyndar
hafa Rammstein talað um að þeir hafi orðið fyrir áhrifum frá
Laibach, það er kannski samnefnarinn sem skýrir hvers vegna
menn vildu gjarnan vera að spyrna okkur saman við Rammstein.
Sjálfur hlusta ég á Cat Stevens, ef út í það er farið en svo sem líka
Iggy Pop. Grínlögin eru meira bara eins og sketsaskrif, þau eru
bara samin til að þjóna sketsinum.
Nýja plata HAM sem ber nafnið Svik, harmur og dauði kom
út í síðustu viku. Þú framleiðir sjónvarpsþætti í massavís, en
pródúseraðir þú plötuna?
Nei, hún er pródúseruð af manni sem heitir Aron Arnarsson
sem er mikill snillingur. Hann hefur væntanlega stúderað
hljómsveitina dálítið og talaði alveg sama tungumál og við. Áður
höfðum við nú farið í gegnum nokkra pródúsenta og þar á
meðal Roli Mosimann sem er svona þokkalega þekkt nafn
í bransanum. Hann hafði verið meðlimur í hljómsveitinni
Swans þegar þeir voru og hétu og þótti mikill spámaður
í hávaðaheiminum. Hann kom meðal annars hingað til
lands, er mikill gleðimaður og ágætisvinur okkar í dag.
Ég man hins vegar að síðast þegar ég hitti hann í New
York árið 1993, þá var hann á leið til Flórída að vinna
með einhverjum sem kallaðist Marilyn Manson. Við
vissum nú ekkert hver hann var, þetta átti að vera
hans fyrsta plata. Síðan heyrði ég ekkert af þessu
samstarfi þar til ég las ævisögu Manson og þar kom
fram að hann hefði unnið með „einhverjum gaur sem
hét Roli Mosimann“ og hann bar honum mjög illa
söguna og kvartaði yfir því að hann burstaði ekki í
sér tennurnar og væri ógurlega drykkfelldur og hann
sem sagt rak Mosimann.
Hvernig var stemningin í stúdíóinu núna sam-
anborið við þegar þið voruð að gera ykkar fyrstu
plötur?
Það má bera þetta saman við ferlið þegar við vorum
að gera plötuna Hold, við tókum þær upp á mjög
svipaðan hátt. Við komum okkur fyrir í stórum sal hvar
er hátt til lofts og vítt til veggja, sem við og gerðum
þegar við vorum að gera Hold, og spiluðum alla plötuna
inn saman – hún var tekin upp „live“ og við vorum bara
þrjá daga að taka upp plötuna, þó svo að við höfum
verið lengur að hljóðblanda hana og þess háttar. Fyrir
hljómsveit eins og okkur, sem er þétt og vel spilandi, þá
er þetta réttasta leiðin.
Hefur þú einhvern tímann „stage dive-að“ á
tónleikum?
Nei, það hef ég aldrei gert enda myndi ég ekki þora
því með gítarinn. Á sviði er ég bara mættur til að spila
og syngja með og er voðalega lítið í svoleiðis ævintýr-
um, ég læt aðra um það. Ég man nú ekki hvort Óttarr
hefur gert eitthvað álíka, hann hefur einhvern tímann
hálfpartinn dottið af sviðinu og enginn var til staðar til
að grípa hann.
Þú hefur verið höfuðpaur rokksveitar sem spilar frumlega
tónlist auk þess sem þú hefur verið frumkvöðull í skemmti-
efnagerð í útvarpi og sjónvarpi. Þegar þú gefur út ævisögu
þína, mun hún þá bera nafnið „Brautryðjandinn“?
Þetta er skemmtileg spurning en það verður þá ævisaga sem
verður ekki með mínu samþykki, það er voðalega flott. Það yrði
einhver annar að kalla hana þessu nafni.
ÞETTA EÐA HITT
Sjónvarp eða útvarp? Ég kýs sjónvarp
fram yfir útvarp.
Rokkstjarna eða handritshöfundur? Bæði.
Fóstbræður eða Tvíhöfði? Erfitt en
ég held reyndar Tvíhöfði. Það er svona
kjarninn, stendur mér nærri.
Jón Gnarr eða Óttarr Proppé? Það er
ómögulegt að gera upp á milli þessara
tveggja manna.
Hvort myndir þú frekar vinna sem borg-
arstjóri í fjögur ár eða ljónatemjari í eitt
ár? Ljónatemjari í eitt ár, takk fyrir. Það væri nú hættulegt
djobb og ég er lítið fyrir hættu, en ég tæki það frekar.
Sumum fannst
það sætt, ég
man að Helga Braga
hafði orð á því hvað
það væri fallegt hvað
við ættum gamalt
samband og værum
eins og gömul hjón.