Morgunblaðið - 11.05.2010, Page 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 2010
✝ SigurbjörgHjálmarsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 2. apríl
1923. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópavogi
1. maí sl. Foreldrar
hennar voru Jóna
Kristinsdóttir, ljós-
móðir, f. 21. desem-
ber 1895 í Árskógs-
strandarhreppi, d. 27.
október 1975, og
Hjálmar Eiríksson
verslunarmaður, f.
25. janúar 1900 í Vestmannaeyjum,
d. 18. ágúst 1940. Systkini Sig-
urbjargar eru: Eiríkur, f. 4. júlí
1924, d. 5. september 1971, Helga
Ágústa, f. 2. júlí 1927, d. 7. júlí
2004, Anna, f. 16. desember 1929,
Ása, f. 4. maí 1931 og Fríða Krist-
björg, f. 4. febrúar 1935.
Sigurbjörg giftist 7. október
1950 Viggó Einarssyni flugvirkja,
f. 21. október 1928 í Reykjavík, d.
8. desember 2005. Foreldrar hans
voru Magnea Sigurðardóttir, f. 11.
júní 1905 á Hjalteyri, d. 25. mars
1989, og Einar Bjarnason, f. 4. apr-
íl 1907 á Þingeyri, d. 3. nóvember
1990. Börn þeirra eru: 1) Hjálmar,
f. 8. desember 1950, maki Ragn-
heiður Hermannsdóttir, f. 17. júní
1938. Börn hennar eru: a) Guðrún
Geirsdóttir, f. 22. nóvember 1957,
maki Hannes Ólafsson, f. 16. maí
1951, b) Ragnar Torfi Geirsson, f.
14. júní 1960, maki Halla Jóhanns-
dóttir, f. 29. júní 1962, c) Ásgeir
Magnús Ólafsson, f. 7. nóvember
1965, maki Friðrikka Auð-
unsdóttir, f. 24. des-
ember 1968, d) Hild-
ur Ágústa
Ólafsdóttir, f. 30. apr-
íl 1968, maki Magnús
Helgason, f. 17. des-
ember 1967. 2) Magn-
ea, f. 9. febrúar 1952,
maki Kenneth Morg-
an, f. 20. mars 1944.
3) Erna Margrét, f.
27. september 1957,
maki Kristján Þ. Guð-
mundsson, f. 13. júní
1952. Synir hennar
og Jóns Ásgeirs
Hreinssonar eru: a) Viggó Örn, f.
10. janúar 1976, maki Selma Haf-
liðadóttir, f. 6. mars 1977, en börn
þeirra eru Erna Ingibjörg, f. 3.
mars 2005, og Styrmir, f. 6. ágúst
2008, b) Björn Elíeser, f. 29. desem-
ber 1982. Sonur Kristjáns er Davíð
Rafn, f. 1. apríl 1982. 4) Helen, f.
19. ágúst 1963, maki Þórarinn Þór-
arinsson, f. 29. september 1967.
Börn þeirra eru: a) Kristjana
Björg, f. 11. febrúar 1990, og b)
Hjálmar, f. 7. desember 1991.
Sigurbjörg fæddist og ólst upp í
Vestmannaeyjum. Veturinn 1946–
1947 stundaði hún nám í hús-
mæðraskóla í Svíþjóð. Árið 1948
flutti hún til Reykjavíkur og vann
þar fyrst sem talsímakona, en síðar
sem ritari á sængurkvennagangi á
Landspítalanum í 30 ár. Sigurbjörg
og Viggó bjuggu lengst af í
Hvassaleiti 14, en síðustu árin í
Gullsmára 8, Kópavogi.
Útför Sigurbjargar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 11. maí
2010, og hefst athöfnin kl. 15.
Ég kynntist Sigurbjörgu (Lillu),
tengdamóður minni, fyrir um 14
árum þegar ég og dóttir hennar
fórum að rugla saman reytum.
Þegar ég kynnist konu minni var
hún búin að ákveða ferð til Am-
eríku að heimsækja systur sína,
ásamt foreldrum sínum, og var
mér boðið að koma með. Þar
kynntist ég tengdamóður og
tengdaföður mínum, Viggó, vel. Ut-
anlandsferðirnar urðu nokkrar eft-
ir það og sú síðasta með Lillu var
til Flórida 2006 en þá var Viggó
fallinn frá. Innanlands fórum við
einnig mikið og koma þá sumarbú-
staðaferðir upp í hugann en það er
mikið áhugamál innan fjölskyld-
unnar.
Hún hafði mjög rólegt yfirbragð
og var það afar róandi að koma í
heimsókn til þeirra hjóna í Hvassa-
leitið og fá sér kaffibolla. Þau
bjuggu á 4. hæð í fjölbýlishúsi án
lyftu. Ég minnist þess að þá fann
ég fyrir því hversu lítið þol ég
hafði þar sem hún þaut upp stigana
og ég reyndi eftir mætti að halda í
við hana.
Ekki er hægt að skilja við
Hvassaleitið án þess að minnast á
lundaveislurnar þeirra hjóna. Lilla
var ættuð frá Vestmannaeyjum og
var því lundinn stór þáttur í lífi
hennar eins og allra Vestmanna-
eyinga. Reyktur og nýr lundi voru
á borðum ásamt öllu því meðlæti,
(sérstaklega sósan) sem gerir þetta
að stórkostlegri veislu. Var það
ætíð tilhlökkunarefni að fjölskyld-
an hittist og gæddi sér á gómsæt-
um lunda að hætti Lillu.
Hér læt ég staðar numið og kveð
tengdamóður mína með söknuði.
Hvíl í friði.
Kristján Þ. Guðmundsson.
Þegar ég var yngri fannst mér
stórfurðulegt að til væri fólk sem
stressaði sig ósköpin öll yfir því að
jólamáltíðin væri tilbúin á slaginu
sex. Ég var vanur því að mæta
heim til ömmu og afa í jólamatinn
klukkan að verða sjö og sjá þá
ömmu hlaupandi um á sokkabux-
unum að vinna eitthvað í tartalett-
unum. Maturinn var borinn fram
þegar hann var til og ekki nokkur
ástæða til að hafa áhyggjur af því
hvað tímanum leið.
Sumt fólk gerir annað fólk betra
með nærveru sinni. Hún amma mín
var hlý og skemmtileg kona sem
talaði ekki illa um aðra. Það var
spaugað – stundum dálítið þurrlega
– með leti afa. Stjórnmálamenn,
einkum framsóknarmenn, voru
jólasveinar eða kjánar. Ljótari orð
voru ekki notuð.
Hún gat verið fyndin og bjó yfir
rósemi sem gerði Hvassaleitið að
værum griðarstað. Árum saman
var það mér eins og annað heimili
og þar var gott að vera. Ég gekk
með lykil um hálsinn, hélt þar
barnaafmæli og bekkjarpartý. Ein-
hvern tímann var unglingurinn
færður heim í lögreglufylgd eftir
skrall um hánótt og þá beið gamla
konan á stigapallinum, rósemdin
ein. „Viggó minn. Varstu að detta í
það?“ Síðan var búið um sófann og
málið ekki rætt frekar. Ég borðaði
kvöldmat oftar þar en á nokkru
heimili sem ég átti. Í mörg ár var
það fasti punkturinn í lífinu. Ég
sakna þess alltaf.
Maður kynntist ekki ömmu
minni í margmenni. Hún var lítið
fyrir að tala umkringd fólki. Það
var við eldhúsborðið yfir kapli sem
hún hafði gaman að spjalla.
Kannski leiddist henni kurteisis-
hjal og nennti ekki að taka þátt í
því. Hún lúrði á skoðunum sínum
og gaf þær ekkert uppi við hvern
sem er enda birtist umburðarlynd-
ið stundum í lúmskt pönkuðum við-
horfum á lífinu og tilverunni. Hún
bjó yfir öfundsverðri skynsemi sem
ég gat aðeins reynt að herma eftir.
Ég mun alltaf minnast ömmu
Lillu þannig. Í eldhúskróknum að
drekka þunnt kaffi með spilin í
hendinni. Hlaupandi upp og niður
stigana á fjórðu hæðinni á leið í
þvottahúsið eða frystikistuna. Að
lesa blöðin, hlustandi á barnabarn-
ið segja sögur úr skólanum. Of
spennt til að fylgjast með hand-
boltaleik þannig að hún vaskaði
upp í staðinn. Ennþá að hafa sig til
þó afi sé búinn að vera úti í bíl í
korter. Merkilegt hvað hversdag-
legir hlutir verða dýrmætir þegar
tíminn líður.
Alzheimer er grimmur og
kveðjustundin hefur verið löng og
erfið. Ég sé mikið eftir þeim árum
sem sjúkdómurinn tók og tímanum
sem við fengum ekki saman. Börn-
in hefðu haft gott af því að kynnast
þér betur.
Vertu sæl, mín kæra. Ég bið að
heilsa nafna mínum.
Viggó Örn Jónsson.
Þú ert laus frá lífsins þrautum
og liðin jarðarganga.
En áfram lifir á andans brautum
ævidaga langa.
(Jóna Rúna Kvaran)
Sigurbjörg Hjálmarsdóttir hefur
fengið hvíld frá lífsins þrautum
eins og segir í ljóðinu hér að ofan,
vissulega er lífsganga okkar mann-
anna misjöfn og undarlegt ferða-
lag, sem hófst í Vestmannaeyjum í
Sigurbjargar tilfelli.
Þessi granna og lipra kona bjó í
sambýlinu Gullsmára 11 um tíma
en þar lágu leiðir okkar saman,
hlutverk mitt var að annast um
íbúa sambýlisins.
Sigurbjörg var kát og glaðlynd
manneskja, meðfærileg, ekki fyrir
láta hafa of mikið fyrir sér, létt á
fæti en umfram allt var nauðsyn-
legt að líta vel út og vera snyrtileg
og smart, var vandvirk og nostraði
við það sem um hendur hennar fór,
þar sem minni hennar var orðið
gloppótt ef þannig má að orði kom-
ast og hún einmitt þess vegna
heimiliskona í sambýlinu, þá sagði
hún mér oft frá löngu liðnum tíma
er hún ólst upp í Eyjum þar sem
móðir hennar var ljósmóðir, lagði
áherslu á það sem þeim börnunum
var uppálagt að vanda til allra
verka, klárt væri þá um góðan
vitnisburð, þeirri lexíu gleymdi hún
ekki. Móðir hennar var henni afar
kær eins og reyndar allt hennar
fólk. Viggó var maðurinn í hennar
lífi og hafði á orði þegar hún sýndi
mér mynd af honum, „hann var
góður maður“, en það var einmitt
það sem ég vissi, hann hafði verið
viðskiptavinur í banka sem ég
starfaði hjá og aukinn heldur hafði
föðurbróðir minn gefið honum góð
orð sem yfirmanni sínum.
Þau hjónin höfðu tækifæri á að
ferðast saman um heiminn m.a.
heimsótt Magneu dóttur sína til
Ameríku.
Það var einstaklega gaman að
verða vitni að umhyggjusemi barna
Sigurbjargar í garð móður sinnar
sem voru vakin og sofin yfir vel-
ferð hennar í þeim fjötrum sem
Alzheimersjúkdómurinn er, þegar
þau komu öll sunnudagskvöld eitt
sem reyndist vera síðasta kvöldið
mitt með Sigurbjörgu. Eins og
venjulega sat ég hjá henni meðan
hún háttaði og bjó sig til svefns, þá
spjallaði hún við mig og handlék
brúðkaupsmynd af þeim hjónum
sagði og benti á Viggó „þetta er
pabbi, hefurðu séð myndina áður,
finnst þér hún ekki falleg? Hann
var góður maður“. Þarna fannst
mér reyndar eins og hún væri að
taka mér sem einni af sínum börn-
um og var glöð með, svo strauk
hún iljarnar áður en hún lagðist í
rúmið, sagði svo: „Ég hefði aldrei
trúað þessu, þetta hefur verið gott
líf, ég er bara
alveg hissa“, þarna var Sigur-
björg ekki einungis að vitna í lífs-
göngu sína heldur var hún þarna
að tjá þá staðreynd sem hún furð-
aði sig á að gott hefði verið þrátt
fyrir allt að lifa og búa í sambýlinu
Gullsmára. Þarna fann hún á sér
að einhverjar breytingar voru að
eiga sér stað. Tveimur dögum síðar
flutti hún í Sunnulíð.
Nú hefur hún lagt augun aftur í
hinsta sinn. Ég skrifa eins og ég
sagði kvöldið góða, Guð geymi þig,
engillinn minn.
Blessuð sé minning Sigurbjargar
Hjálmarsdóttur.
Jóhanna B. Magnúsdóttir.
Sigurbjörg
Hjálmarsdóttir
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær sambýlismaður, faðir, tengdafaðir og afi,
GÍSLI ÓLAFUR EMILSSON,
Heiðarbóli 2,
Reykjanesbæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi, Garði,
miðvikudaginn 28. apríl.
Útförin fór fram í kyrrþey fimmtudaginn 6. maí.
Fjölskyldan þakkar innilega auðsýnda samúð og
sendir sérstakar þakkir til starfsfólks Garðvangs fyrir góða umönnun
og hlýhug.
Sigríður Júlíusdóttir,
Heiðar Gíslason, Stefanía Víglundsdóttir,
Fríða Kristín Heiðarsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
FRÍÐA ÁSLAUG SIGURÐARDÓTTIR
rithöfundur,
Eyktarási 12,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi föstu-
daginn 7. maí.
Útför hennar fer fram frá Árbæjarkirkju föstudaginn 14. maí kl. 15.00.
Gunnar Ásgeirsson,
Ásgeir Gunnarsson, Hugrún Rós Hauksdóttir,
Björn Sigurður Gunnarsson, Ragnheiður Lóa Björnsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stúpfaðir,
tengdafaðir og afi,
INGI EINARSSON,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn 7. maí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
14. maí kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á
Krabbameinsfélagið.
Karen Karlsdóttir,
Viðar Ingason,
Dagur Freyr Ingason,
Karl B. Örvarsson,
Grétar Örvarsson,
tengdadætur og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUNNAR GESTSSON,
Heiðarbæ 13,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 5. maí.
Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju miðvikudaginn
12. maí kl. 13.00.
Sólveig Jóhanna Guðmundsdóttir,
Sigríður Lára Gunnarsdóttir, Lýður Skúli Erlendsson,
Torfi Gunnarsson,
Grímur Gunnarsson
og barnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HINRIK KARL AÐALSTEINSSON,
Lindargötu 9,
Siglufirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar á
Siglufirði miðvikudaginn 5. maí, verður jarðsunginn
frá Siglufjarðarkirkju fimmtudaginn 13. maí, upp-
stigningardag, kl. 15.00.
Jón Aðalsteinn Hinriksson, Anna Viðarsdóttir,
Auður Helena Hinriksdóttir,
Hinrik Karl Hinriksson, Bylgja Rúna Aradóttir
og afabörn.