Saga - 2002, Qupperneq 16

14
LOFTUR GUTTORMSSON
þessu sambandi er skylt að minnast frumkvæðis Björns Þorsteins-
sonar sem var forseti félagsins 1965-78 og mikill aflvaki í starf-
semi þess. Áður en Björn lést árið 1986 var hafinn undirbúningur
að útgáfu ritsins íslandssaga til okkar daga, en það er að miklu leyti
höfundarverk hans. Þetta rit (útg. 1991) náði meiri útbreiðslu en
dæmi eru um í útgáfusögu félagsins síðustu áratugi. Nú er að
koma út á vegum félagsins annað yfirlitsrit um sögu tuttugustu
aldarinnar eftir Helga Skúla Kjartansson. Stjóm félagsins taldi
verðugt að ráðast í þessa útgáfu við lok aldarinnar sem er nýliðin
og félagið átti samleið með nokkum veginn frá upphafi. Er þess
að vænta að hið nýja yfirlitsverk hljóti ekki síðri viðtökur en það
sem fyrr var nefnt.
Sögufélag hefur nánast frá upphafi notið verulegs fjárstuðnings
frá Alþingi; án hans hefðu viðamiklar heimildaútgáfur eins og Al-
þingisbækur íslands verið óhugsandi. Nú er í samvinnu við forsæt-
isráðuneytið unnið að því að semja fyrir almannafé framhald af
sögu stjómarráðsins sem félagið mun gefa út eins og gerðist um hið
mikla rit Agnars Kl. Jónssonar, Stjórnarráð íslands 1904-64. Sem oft
áður væntir Sögufélag góðs atfylgis almannavaldisins við útgáfu
heimilda og rannsóknarrita sem varða undirstöðuatriði í starfsemi
félagslegra samtaka og stofnana sem og lífi þjóðarinnar í heild.
Hvað sem líður stuðningi opinberra aðila mun Sögufélag halda
áfram að vera fyrst og fremst áhugamannafélag. Á síðasta aðal-
fundi vom félaginu sett ný lög sem gera ráð fyrir virkri þátttöku
margra félagsmanna í starfi þess. Jafnframt hefur tímaritaútgáfa
félagsins verið endurskipulögð með það fyrir augum m.a. að
tryggja lífleg skoðanaskipti um menn og málefni í sögu og samtíð
sem og um það sem er efst á baugi í sagnfræði og skyldum grein-
um. Ákveðið hefur verið að hætta útgáfu Nýrrar sögu en gefa þess
í stað út Sögu árlega í tveimur heftum, vor og haust. Ljóst er að til
þess að þessi nýbreytni verði annað og meira en stundarbóla þarf
áskrifendum tímaritsins að fjölga mikið frá því sem verið hefur
undanfarin ár. Miklu fleiri þurfa að staðfesta í verki, með áskrift,
þann áhuga á sögulegum efnum sem er ótvírætt útbreiddur í
þjóðfélagi okkar. Á þessum tímamótum vænta stjómendur félags-
ins -þess að ekki aðeins langskólagengnum mönnum fjölgi á fé-
lagaskrá heldur megi félagið njóta áfram liðsinnis fjölmargra
óbreyttra áhugamanna um íslenska sögu og menningu. I þeirri trú
gengur Sögufélag ótrautt á vit nýrrar aldar í starfsævi sinni.