Morgunblaðið - 24.09.2010, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2010
✝ Þóranna SigríðurJósafatsdóttir
fæddist á Siglufirði
23. desember 1947.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Landspít-
alans 14. september
2010. Foreldrar
hennar voru Margrét
Guðlaug Guðmunds-
dóttir, f. 1917, d.
1992, og Jósafat Sig-
urðsson, f. 1917, d.
2006. Alsystkini Þór-
önnu eru: Sigurður
Gunnar, f. 1949, Elen-
óra Margrét, f. 1955, og Þorfinna
Lydia, f. 1959. Hálfsystkini Þór-
önnu, sammæðra, eru: Örn, f. 1938,
Stella, f. 1939, og Hjördís, f. 1943,
d. 2000.
Hinn 1.7. 1967 giftist Þóranna
eftirlifandi eiginmanni sínum, Jón-
steini Jónssyni trésmíðameistara, f.
12.10. 1945. Foreldrar hans eru
Ingibjörg Jónasdóttir, f. 1920, og
Jón Þorsteinsson, f. 1921, d. 1993.
Börn Þórönnu og Jónsteins eru:
Elvar Freyr, f. 1966, sambýliskona
Rebekka Lea Te Maiharoa, Grétar
Jósafat, f. 1971, Jón Ingiberg, f.
1982, sambýliskona Viktoría Sig-
urgeirsdóttir. Barna-
börn Þórönnu og Jón-
steins eru þrjú: Ásdís
María Grétarsdóttir,
f. 1993, en móðir
hennar er Steinunn
Ketilsdóttir; Aron
Jónsteinn Elvarsson,
f. 1992, og Þóranna
Brynja Elvarsdóttir,
f. 2000, en móðir
þeirra er Ágústa
Dröfn Guðmunds-
dóttir.
Þóranna ólst upp á
Siglufirði og útskrif-
aðist þaðan sem gagnfræðingur ár-
ið1964. Hún útskrifaðist frá Kenn-
araháskóla Íslands eftir
diplomanám í leikskólafræði árið
2002. Árið 1968 flutti hún og mað-
ur hennar í Kópavog, en síðustu 32
ár hefur heimili þeirra verið að
Dalseli 9 í Reykjavík. Þóranna
stundaði verslunarstörf á fyrri
hluta starfsævinnar en síðustu 25
ár starfaði hún í leikskólum, síðast
sem deildarstjóri í Leikskólanum
Rjúpnahæð.
Útför Þórönnu fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 24. september
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Þú ert horfin elsku móðir mín
mildur Drottinn tók þig heim til sín.
Eftir langan og strangan ævidag
ljóma sló á fagurt sólarlag.
Mínar leiðir lágu burt frá þér.
Ljúfar kærleiksbænir fylgdu mér.
Í veganesti fékk ég frá þér kjark
sem fylgt mér hefur gegnum lífsins
hark.
Ég þakka af hjarta elsku móðir mín.
Hve mild og hlý var alltaf höndin þín.
Langt er síðan leiddir þú við hlið
lítinn dreng út í sólskinið.
Þín verður ávallt minnst með
söknuði og gleði í hjarta. Elska þig
óendanlega mikið og þú verður alltaf
í hjarta mínu besta mamma í heimi.
Þinn sonur,
Grétar Jósafat
(Jósi).
Amma mín, Þóranna Sigríður Jós-
afatsdóttir, er hjartahlýjasta mann-
eskja sem ég hef nokkurn tímann
kynnst. Hún var alltaf svo yndisleg
og góð við alla. Ég var svo lánsöm að
alast upp með tvær mömmur og
amma mín var önnur þeirra. Við vor-
um í miklu sambandi í síma og ég var
einnig oft hjá ömmu og afa í Dalseli.
Þegar ég fæddist var amma svo
ánægð að fá eina litla stelpu í fjöl-
skylduna. Hún dekraði við mig alveg
út í eitt og amma og afi voru alltaf
svo góð við mig þegar ég var lítil og
hugsuðu vel um mig.
Amma var algjör snyrtipinni, hún
þurfti að hafa allt „spikk and span“
og ég man eftir því þegar hún var
veik, þá fór ég heim til hennar og
ætlaði að hjálpa henni að skúra og
þrífa. Amma útskýrði fyrir mér
hvernig ég átti að skúra í einn og
hálfan klukkutíma af því allt þurfti
að vera fullkomið en ég var aðeins 10
mínútur að skúra.
Amma mín var æðisleg og þótti
vænt um alla í kringum sig. Hún hef-
ur allt sitt líf verið rosalega barngóð
kona, hún átti okkur barnabörnin og
hugsaði um okkur eins og við værum
gullin hennar. Hún var líka að vinna
á leikskólanum Rjúpnahæð og talaði
oft um hvað krakkarnir þar væru
yndisleg og öll börn voru svo velkom-
in í hennar líf. Mér leið alltaf svo vel í
Dalselinu hjá ömmu og afa og þegar
ég var lítil þá var ég pottþétt á því að
ég ætlaði að búa í Dalselinu þegar ég
yrði stór.
Takk amma fyrir að vera alltaf
svona æðisleg og frábær manneskja.
Það er búið að vera erfitt að kveðja
þig því ég hélt að þú yrðir alltaf til
staðar. Þú munt alltaf eiga stórt
pláss í mínu hjarta. Ég elska þig
meira en allt. Hvíldu í friði, elsku
amma mín.
Ásdís María Grétarsdóttir.
Þóranna systir mín var átta árum
yngri en ég. Hún var fallegt barn,
hnellin með ljósa lokka og hvers
manns hugljúfi og ég minnist þess
hvað hún var dugleg og lífleg hnáta.
Þegar hún óx úr grasi komu fljótt
fram þeir eiginleikar sem einkenndu
hana alla tíð. Hún var hæglát í fasi og
yfirveguð í orðum og gerðum. Hún
var skynsöm og hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum en var
orðvör, talaði ekki illa um fólk,
reyndi frekar að sjá það jákvæða í
fari hvers og eins. Það var gott að
leita til hennar með vandamál og það
var hægt að treysta þagmælsku
hennar og ráðum og alltaf var hún
boðin og búin að rétta hjálparhönd
þar sem þess var þörf. Hún var að
jafnaði glaðlynd en frekar dul og flík-
aði ekki tilfinningum sínum og kom
það berlega í ljós í veikindum hennar
en í þeim sýndi hún mikla hetjulund.
Hún hafði yndi af því að umgangast
börn og því kemur það ekki á óvart
að mestan hluta starfsævi sinnar
vann hún á leikskólum við gæslu og
umönnun barna. Hún var heimakær
og bjó sér og sínum fallegt og hlýlegt
heimili sem ber vott um vandvirkni
hennar og snyrtimennsku. Þangað
var alltaf gott að koma enda vel tekið
á móti gestum. Fjölskyldan, sem var
henni svo kær, hefur misst mikið við
fráfall hennar og vil ég votta Jón-
steini, sonum, barnabörnum og öðr-
um ástvinum hennar innilega samúð
mína.
Ég er Þórönnu þakklát fyrir allt
sem hún gerði fyrir mig og fjölskyldu
mína og er hennar nú sárt saknað.
Blessuð sé minning hennar.
Stella.
Þóranna systir og mágkona er fall-
in frá eftir stutta en harða baráttu
við krabbamein. Líf Þórönnu ein-
kenndist af fórnfýsi, hlýju, góð-
mennsku og umhyggju fyrir öðrum.
Þessir eiginleikar hennar nutu sín
ekki síst í starfi hennar með börnum,
en hún starfaði við leikskóla í 25 ár,
síðast sem deildarstjóri á leikskólan-
um Rjúpnahæð.
Í huga Þórönnu var tíminn afstætt
hugtak og þegar gesti bar að garði
var tekið á móti þeim af höfðings-
skap og þeir fengu allan þann tíma
sem þeir vildu. Þóranna naut sam-
vista við aðra, ekki síst börn eins og
fram hefur komið. Börn hennar og
barnabörn geta öll borið vitni um þá
takmarkalausu hlýju og væntum-
þykju sem Þóranna auðsýndi þeim
alla tíð.
Jónsteinn og Þóranna höfðu komið
sér vel fyrir í sælureit að Hofi í
Gnúpverjahreppi og oftar en ekki
nutu barnabörnin samvista við afa og
ömmu þegar þau dvöldu þar. Sama
er að segja um ferðir þeirra Jón-
steins til æskustöðva þeirra á Siglu-
firði, en í þeim ferðum komu þau
ætíð við hjá okkur á Sauðárkróki.
Það er margs að minnast frá sam-
skiptum okkar við Þórönnu og minn-
ingabrotin safnast upp. Okkur eru
m.a. minnisstæðar ferðir okkar og
barna okkar á Jónsmessuhátíðirnar
að Hofi þar sem þau Þóranna og Jón-
steinn mættu ævinlega klyfjuð af
mat og öðru góðgæti handa öllum
þeim sem þiggja vildu. Þá áttu þau
jafnan aukafatnað handa þeim sem
þangað komu vanbúnir. Það er óhætt
að segja að enginn hafi farið þaðan
svangur frá borði. Gestrisnin og góð-
vildin héldust hönd í hönd í öllu sem
Þóranna tók sér fyrir hendur.
Þóranna var heimakær og lagði
mikið upp úr fallegu heimili. Hún var
jólabarn og lagði nótt við dag til að
heimilið liti sem best út um jólin.
Þetta var einkennandi fyrir allt sem
hún aðhafðist hvort heldur var í
einkalífi sínu eða starfi þar sem hún
lagði sig alla fram af mikilli alúð,
natni og metnaði. Hannyrðir hennar
bera þessum eiginleikum fagurt
vitni, en barnabörn okkar njóta góðs
af þessum áhuga hennar og eiga flík-
ur frá henni sem sem hvarvetna
vekja athygli.
Þóranna var um margt einstök
kona og þeir sem henni kynntust eru
vafalaust betra fólk fyrir bragðið.
Við kveðjum ástkæra systur og mág-
konu. Hennar er sárt saknað, en
minningin lifir.
Við vottum Jónsteini, sonum
þeirra og fjölskyldum okkar innileg-
ustu samúð.
Lydia og Þorkell.
Þú tími eins og lækur áfram líður
um lífsins kröppu bugður alltof fljótt.
Markar okkur mjög svo undan svíður,
minnir á þig, gengur títt og ótt.
Það var að morgni þriðjudagsins,
14. september, sem elskuleg mág-
kona mín, yfirgaf þessa jarðvist á
krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut. Hetjulegri baráttu við
þennan illvíga sjúkdóm var lokið.
Þetta var skammvinn barátta, en
mágkona mín hafði verið greind í
byrjun júlí. Það var aðdáunarvert
hversu mikið æðruleysi hún sýndi
þegar þessi sjúkdómsgreining lá fyr-
ir. Hún hafði á orði að nú væri þetta á
valdi æðri máttarvalda að ákveða
hver framvindan yrði en hét jafn-
framt sjálfri sér að vera jákvæð hvað
sem á dyndi. Við það stóð hún til
hinstu stundar.
Mér voru afar dýrmætar þær
stundir, sem mér gafst til að sitja við
hlið hennar, ásamt eiginkonu minni
og systur hennar, á meðan á veik-
undunum stóð, og spjalla við hana
um heima og geima. Í öllum þessum
aðdraganda að því sem koma skyldi
og ekki varð umflúið, gaf þessi hlé-
dræga kona mér í raun aðra sýn á
merkingu orðsins „hetja“.
Ég kynntist elskulegri mágkonu
minni árið 1972, þegar ég og systir
hennar, Elenóra, kynntumst. Mág-
kona mín tók mér frá fyrstu tíð með
kostum og kynjum og á milli okkar
ríkti ávallt gagnkvæm virðing og
væntumþykja. Mágkona mín var
mikil húsmóðir. Þess ber heimili
hennar glöggt vitni. Hún var mikið
jólabarn og hafði mikla ánægju af að
undirbúa heimilið fyrir komu
jólanna. Því var það mér alltaf sér-
stakt tilhlökkunarefni að heimsækja
hana á afmælisdaginn hennar, 23.
desember, því að það var þá eins og
maður fyndi fyrst að jólin væru kom-
in þetta árið, og ekki skemmdu
kræsingarnar fyrir.
Mágkona mín var einstök kona.
Aldrei heyrði ég hana hallmæla nein-
um né öfundast yfir velgengni ann-
arra. Mágkona mín var hlý kona,
sem umvafði börnin mín, eins og
væru þau hennar eigin, og eftir að
þau uxu úr grasi og stofnuðu eigin
heimili, þá fylgdist hún vel með þeim,
því ekki vantaði sannan áhuga henn-
ar á velferð þeirra. Því er kannski
ekki furða þó hún hafi lagt fyrir sig,
sem ævistarf, umönnun barna á leik-
skólum bæði í Reykjavík og Kópa-
vogi, því hún var sönn barnagæla.
Það er með miklum trega sem ég í
dag kveð elskulega mágkonu mína.
Ég þakka henni samfylgdina í þessi
tæpu 40 ár og bið Guð almættisins að
blessa hana og varðveita um alla ei-
lífð. Jónsteini, Elvari, Jósa, Jóni
Ingiberg, tengdadætrum, aldraðri
tengdamóður, barnabörnum og
systkinum votta ég mína dýpstu
samúð og bið þann sem öllu ræður að
veita þeim þann styrk, sem þarf, til
að vinna bug á sorginni.
Það er gott að taka ráð í tíma
því tíminn ráð öll ber í hendi sér.
Á endanum er úti þessi glíma,
sjálf eilífðin nú tekur móti mér.
(Valgeir Skagfjörð)
Sigurður H. Ingimarsson.
Í dag er mikill sorgardagur, elsku
yndislega vinkona okkar hún Þór-
anna er farin. Heilsteyptari og
hjartahlýrri stúlku höfum við sjaldan
kynnst. Okkur finnst við svo óend-
anlega rík að hafa fengið að kynnast
svona yndislegri manneskju eins og
henni Þórönnu okkar. Fjölskyldan
hennar var alltaf efst í hjarta hennar,
demantarnir hennar þrír voru henn-
ar líf og yndi ásamt barnabörnunum.
Börn höfðu alltaf átt stað í hjarta
hennar enda gerði hún það að ævi-
starfi sínu að hugsa um börn. Minn-
ingarnar um þessa fallegu og góðu
stúlku eru svo margar og allar fal-
legar og yndislegar. Hún sá alltaf
það fallega í manninum og hún trúði
alltaf á það góða í öllum. Farðu í friði
góða vinkona, þér fylgir hugsun góð
og hlý. Sama hvað á okkur dynur aft-
ur hittumst við á ný.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Jónsteinn, Elvar, Jósi og
Jón Ingiberg, hugur okkar og hjarta
er hjá ykkur á þessum erfiða tíma,
megi Guð gefa ykkur styrk til að tak-
ast á við þessa erfiðu daga. Kær-
leikskveðjur sendum við ykkur öllum
sem eigið sárt um að binda vegna
fráfalls elsku Þórönnu, hennar verð-
ur sárt saknað en minningarnar um
góða stúlku ylja hjartarótum.
Hjartans samúðarkveðjur vegna
fráfalls elsku fallegu mágkonu minn-
ar,
Ari, Lilja, Jón Helgi
og Alexander.
Á örfáum vikum var einstök kona
hrifin á brott og djúpt skarð höggvið
í fjölskyldu sem hún lætur eftir sig.
Þóranna var engri lík, svo elskuleg
og yfirveguð að maður gæti tileinkað
sér marga af hennar eiginleikum. Ég
minnist Þórönnu aldrei nema sér-
staklega vel til hafðrar og er mér
minnistætt úr æsku að fara til henn-
ar og hlakka til að fá að mála mig.
Synir mínir heimsóttu hana einnig
og hlökkuðu til að fá að fikta í öllu
skrautinu hennar, en heimili hennar
og Jónsteins er dúkkuhúsi líkast.
Þær systur, Þóranna og mamma,
höfðu sérstaka unun af því að tala
lengi saman í síma. Því var því iðu-
lega kennt um, ef síminn var á tali, að
nú hlyti mamma að vera að tala við
Þórönnu!
Ég hitti Þórönnu í síðasta sinn á
spítalanum rúmri viku áður en hún
kvaddi. Ég mátti til með að brosa,
því þrátt fyrir að vera máttfarin af
veikindunum þá var hún afar huggu-
leg. Þarna var allt til staðar; huggu-
Þóranna Sigríður
Jósafatsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Þín hlýja og góða sál mun
aldrei gleymast.
Þitt bros svo bjart og gleði
svo mikil.
Þín nærvera svo hlý og góð.
Það er sárt að kveðja eins
góða konu og þú hefur að
geyma.
Þín verður sárt saknað, elsku
frænka mín.
Ég veit að Guð verður með
þér.
Þinn frændi,
Jón Helgi Arason.
legt andlit, varalitað brosið, innileg
persóna – allt nema hárið og mátt-
urinn. Hún eyddi sínum dýrmætu
kröftum í að dást að og hrósa öllu
fólkinu í kringum sig.
Þóranna ætlaði sér að sigrast á
þessum illviga sjúkdómi, en varð að
lúta í lægra haldi. Hennar er sárt
saknað, en eftir lifa verðmætar
minningar.
Elsku Jónsteinn, Elvar, Jósi, Jón
Ingiberg og fjölskyldur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð.
Ykkar frænka,
Margrét Silja.
Eftir stutta baráttu í þínum veik-
indum ertu farin, elsku Þóranna
móðursystir mín.
Þú varst æðrulaus og tókst þeim
veikindum með mikilli yfirvegun sem
einkenndi þig alla tíð.
Þú ert hluti af flestum mínum
æskuminningum. Alla öskudaga
klæddum við Sigurður bróðir og Jón
Ingiberg okkur í eins svakalega bún-
inga og okkur gat dottið í hug og
sungum fyrir sælgæti eins og venjan
er. Á meðan voruð þið mamma búnar
að koma ykkur þægilega fyrir í eld-
húsinu og tókuð á móti okkur með
kræsingar eftir annasamar húsvitj-
anir okkar frændsystkina. Eins þeg-
ar ég sem lítil skotta fylgdi mömmu
til þín í litun og plokkun sem var þín
sérgrein og fylgdist agndofa með
þessum aðgerðum ykkar. Seinna
meir fékk ég sjálf að koma til þín, þú
gafst þér ætíð tíma til að taka á móti
mér.
Þín væntumþykja og hugulsemi
hefur fylgt mér alla tíð. Þegar ég
vildi ekki halda stúdentsveislu þá
komst þú nú samt til mín. Þegar ég
átti 25 ára afmæli komstu til mín og
gafst mér silfurhring sem mér þykir
einstaklega vænt um. Þú áttir eins
hring.
Þú hafðir einstaklega fallega
handskrift sem ég sem barn lagði
mikinn metnað í að herma eftir með
mjög misjöfnum árangri. Með þeirri
handskrift skrifaðir þú fallega texta
til mín þegar tilefni var til og notaðir
orð eins og „elsku vina“ sem mér
þótti afskaplega sjaldgæft og fallegt.
Eftir að ég og Brynjar eignuðumst
dóttur okkar fyrir tveimur og hálfu
ári hefur þín hugulsemi eingöngu
aukist og við alltaf fundið fyrir
hversu vænt þér þótti um þessa litlu
frænku þína enda varstu barngóð
með eindæmum.
Arngrímur apaskott sem þú gafst
henni er uppáhaldsbókin hennar og
krossinn sem þú sendir henni fyrir
mánuði hangir fyrir ofan rúmið
hennar. Við signum krossinn á
kvöldin og tölum fallega um Þórönnu
frænku.
Þú varst einstök kona. Þú munt
alltaf eiga stóran hluta af hjarta
mínu og huga, elsku frænka mín og
ég mun aldrei gleyma þér. Ég vildi
að dóttir mín hefði fengið tækifæri til
að kynnast þér.
Elsku Jónsteinn og fjölskylda.
Ykkar missir er mikill. En eftir
situr minningin um einstaka konu
sem umvafði alla með góðmennsku
sinni og kærleik. Það er ykkar ríki-
dæmi.
Hvíl í friði, elsku frænka.
Rakel Sif Sigurðardóttir.
Mikið er erfitt að kveðja svona
yndislega konu eins og Þórönnu sem
snerti hjarta mitt svo djúpt og ég
mun ávallt vera þakklát fyrir að hafa
kynnst og átt sem einn af bestu vin-
um mínum. Þóranna og Jónsteinn
reyndust okkur ávallt vel í gegnum
árin og það sem ég hef lært í gegnum
þessa kveðjustund er að taka tíman-
um ekki sem sjálfsögðum hlut, að
gera ráð fyrir að hafa þá sem við
elskum með okkur um ókomna tíð.
Ég hef átt margar góðar stundir með
Þórönnu og fjölskyldu sem ég mun
varðveita í mínu hjarta. Ég vil votta
Jónsteini og fjölskyldu samúð mína
og bið guð að vera með þeim á þess-
um erfiðu tímum. Minning þín mun
lifa sterk í hjörtum okkar allra.
Steinunn Ketilsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Þór-
önnu Sigríði Jósafatsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.