Morgunblaðið - 27.09.2010, Síða 6

6 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. SEPTEMBER 2010
Alþingismaðurinn Einar Kristinn
Guðfinnsson fagnaði opnun Bolung-
arvíkurganga á laugardaginn og
Morgunblaðið bað hann að rifja upp
þegar hann lenti í lífsháska á Ós-
hlíð. „Því gleymi ég aldrei. Ég var
að koma frá Reykjavík 1. maí 1990.
Mikill snjór hafði verið þennan vet-
ur og hafði hlánað. Þegar ég lenti á
Ísafirði var mér sagt að Óshlíðin
væri lokuð. Mér fannst það ekki
mikil fyrirstaða og fékk Héðin,
leigubílstjóra í Hnífsdal, til að
keyra mig út að skriðu. Ég bað kon-
una mína að koma á móti mér. Ég
ætlaði þá að ganga yfir skriðuna og
fara með henni út í Bolungarvík.
Þegar ég kom út á Óshlíðina
blasti við meira snjóflóð en ég hafði
gert ráð fyrir. Ég varð því að fara
yfir nokkrar skriður og þegar ég
var kominn nokkuð áleiðis sá ég bíl
konunnar minn-
ar keyra inn í
stærsta og elsta
vegskálann.
Einnig kom ég
auga á konu sem
var að skima eft-
ir mokst-
urstækjum, Elínu
Guðmundsdóttur
frá Ósi. Ég var
stöðugt með aug-
un á Óshlíðinni og skyndilega áttaði
ég mig á því að það væri að falla
skriða. Ég kallaði til Elínar og
sagði henni að fylgja mér. Ég var
bæði með skjalatösku og þunga
tösku en henti hvoru tveggja af mér
því ég taldi það tefja mig of mikið.
Ég þekkti frá gamalli tíð að við
þessar aðstæður er mikilvægt að
koma sér frá giljunum og inn að
einhverjum bökkum sem gæti verið
vörn í. Það gerðum við og síðan féll
þessi óskaplega skriða og vegskál-
inn nötraði allur og skalf.
Inni í honum biðu kona mín,
börnin tvö, maður Elínar og börn
þeirra. Þau héldu að við hefðum
týnt lífi í snjóflóðinu. Flóðið var svo
stórt að það var rétt einungis
manngengt inn í skálann og mér
skilst að þetta hafi verið einhver
mestu skriðuföll í sögu Óshlíð-
arinnar. Þetta kenndi mér að bera
virðingu fyrir Óshlíðinni. Þess
vegna var það mér óumræðilega
mikil gleði að taka þátt í því með
öðrum ráðherrum að samþykkja til-
lögu Sturlu Böðvarssonar að hefj-
ast handa við undirbúning að jarð-
göngum um Óshlíð á mínum fyrsta
ríkisstjórnarfundi, 27. september
2005. kris@mbl.is
Skálinn nötraði og skalf
 Einar Kristinn Guðfinnsson samþykkti göngin á sínum
fyrsta ríkisstjórnarfundi  Slapp naumlega á Óshlíðinni
Einar Kristinn
Guðfinnsson
SVIÐSLJÓS
Kristján Jónsson
kris@mbl.is
Ósvikin hátíðarstemning ríkti í Bolungarvík á
laugardaginn þegar Bolungarvíkurgöngin
voru tekin í notkun með mikilli viðhöfn.
Flaggað var á hverri stöng og bros á hverju
andliti, enda leysa göngin af hólmi veginn um
Óshlíð sem var með þeim hættulegustu á land-
inu.
„Það snertir mig tilfinningalega, sem
gamlan Vestfirðing, að finna gleðina sem ríkir
hér í dag. Þetta er ekki bara einhver venjuleg
vegaframkvæmd. Þetta er samfélagshátíð sem
fólkið skilur að getur orðið burðarás í bjartri
framtíð. Þess vegna er gaman að vera hér og
finna þennan anda,“ sagði Ólafur Ragnar
Grímsson, forseti Íslands, í samtali við Morg-
unblaðið í Bolungarvík á laugardaginn.
„Gerbreytir lífi fólks“
Ögmundur Jónasson samgönguráðherra
tók í sama streng. „Þetta er mjög stór stund.
Þetta er sigurstund fyrir alla þá sem hafa lagt
hönd á plóg og stuðlað að þessum miklu sam-
göngubótum. Ekki síður fyrir hina sem koma
til með að njóta samgöngubótanna því þetta
gerbreytir lífi fólks hér um slóðir, hvað öryggi
í vegasamgöngum áhrærir. Samkvæmt tölum
frá Vegagerðinni má búast við að um þau fari
að meðaltali 650-800 bílar á dag sem er um-
talsverð umferð. Nú er þessi umferð í öryggi
en ekki því óöryggi sem Óshlíðin bauð upp á,“
sagði Ögmundur við Morgunblaðið. Ögmund-
ur vígði göngin formlega og fékk að eigin ósk
fyrirrennara sinn, Kristján L. Möller, til að
klippa með sér á borðann.
Elías Jónatansson, bæjarstjóri í Bolung-
arvík, hefur bæði sótt nám og vinnu til Ísa-
fjarðar á einhverjum tíma. Hann segir hætt-
una sem Óshlíðinni fylgdi hafa hamlað því að
fólk keyrði á milli þessara bæja til að sækja
atvinnu og þjónustu. „Fyrir mig var það aldrei
mikið mál að keyra á milli. Ég var
ekki smeykur við „Hlíðina“ en
hins vegar er það þannig að
mjög margir hafa verið
smeykir við Óshlíð. Það hefur
einfaldlega þýtt að hjá mörg-
um bæjarbúum kom ekki til
greina að sækja vinnu annað
þótt hún byðist. Með þessu er
Bolvíkingum að opnast vinnu-
markaður sem er í
rauninni miklu stærri
en verið hefur. Fólk
hefur því aðgang
að mun fjölbreytt-
ari störfum.“
Einn hættulegasti vegur
landsins tekinn úr umferð
 Einlægur fögnuður hjá Bolvíkingum  Umferð um Bolungarvíkurgöng verður umtalsverð
Morgunblaðið/Halldór Sveinbjörnsson
Á hjólum Sigurður Jónsson, prentari á tíræðisaldri, gerði sér lítið fyrir og hjólaði í gegnum göngin
ásamt ásamt barnabarni og barnabarnabarni frá Ísafirði til Bolungarvíkur að heimsækja dóttur sína.
Valdimar Lúðvík Gíslason segist telja að hann hafi
keyrt Óshlíðina oftast allra, sem er ekki ólíklegt
því hann hefur verið með áætlunarferðir á milli
Bolungarvíkur og Ísafjarðar allar götur síðan
1964.
„Ég fauk einu sinni út af á Óshlíðinni um miðjan
tíunda áratuginn. Þá var grenjandi rigning og há-
lagler á veginum ásamt gríðarlega hvassri vest-
anátt. Ég var á leið að sækja skólakrakkana í
Menntaskólann á Ísafirði. Mér leist ekki á blikuna
og sneri við í Seljadalnum. Ég keyrði upp við hlið-
ina á vitlausum vegarhelmingi á leiðinni til
baka. Þá kom bíll á móti mér og ég þurfti
þá vitaskuld að fara yfir á minn helming.
Þá fékk ég hviðu á mig og það skipti
engum togum að bíllinn tókst á loft og
lenti niðri í fjöru á hvolfi. Þar hékk í beltinu en ég
var bara einn í bílnum sem betur fer. Ég var
ekki meira krambóleraður en það að ég fór
að keyra aftur strax næsta morgun.
Þetta er hins vegar það eina sem hefur
hent mig. Ég hef aldrei fengið stein á
bílinn og aldrei lent í snjóflóði í öll þessi
ár. Það hefur verið mikið lán,“ sagði
Valdimar þegar Morgunblaðið tók hann
tali. Hann rifjaði upp að fljótlega eftir að
vegurinn var tekinn í notkun varð hörmu-
legt slys þegar stórt grjót féll á
rútu og tveir menn fórust. „Ég
bar alltaf þann ótta í brjósti að
þetta slys myndi endurtaka
sig.“ kris@mbl.is
Slapp við skriður en fauk út af
FÓR DAGLEGAR ÁÆTLUNARFERÐIR UM ÓSHLÍÐ Í 46 ÁR
,,Mér fannst aldrei mikið mál að
keyra Óshlíðina þar til fyrir
þremur árum þegar ég fór að
vinna hjá Vegagerðinni á Ísa-
firði. Þá fór ég að heyra meiri
umræðu um hættuna en ég kom
til starfa hjá Vegagerðinni í
sömu viku og útboðsgögnin fyr-
ir forvalið fóru í sölu,“ sagði
María Elísabet Jakobsdóttir, for-
seti bæjarstjórnar í Bolungarvík,
þegar Morgunblaðið ræddi við
hana. María fór á kostum í ræðu
sinni í hátíðardagskránni á laug-
ardaginn en hún er væntanlega
á meðal yngstu sveitarstjórn-
armanna landsins, 29 ára göm-
ul.
„Ég lenti í því að fá smáskriðu
á bílinn og móðir mín fékk tví-
vegis gríðarlega stóra grjót-
hnullunga á húddið á bílnum á
sama árinu. Hún var heppin að
sleppa tiltölulega vel í bæði
skiptin. Það er ekki fyrr en mað-
ur sér þetta sem maður áttar
sig á því hve hættan er raun-
veruleg. Hættan við snjóflóðin á
„Hlíðinni“ er ekki eins mikil því
mikið hefur unnist í þeim bar-
daga en það má kannski segja
að orrustan við grjóthrunið hafi
tapast. Líklega var þess vegna
ráðist í að bora göngin,“ sagði
María ennfremur og segist vera
ein þeirra bjartsýnu. „Það eru
skiptar skoðanir um hvaða
áhrif þetta mun hafa á
mannlíf í Bolungarvík. Ég
ætla alla vega að halda í þá
von að nágrannar okkar
muni í ríkari mæli nýta sér
þjónustu í Bol-
ungarvík, þar
til annað
kemur í
ljós.“
Orrustan
við grjótið
tapaðist
FORSETI BÆJARSTJÓRNAR
MUN NOTA GÖNGIN MIKIÐ
María Elísabet
Jakobsdóttir
Valdimar
Lúðvík
Gíslason
www.noatun.is
Hafðu það
gottmeð
Nóatúni
ÝSUFLÖK
ROÐ- OG BEINLAUS
KR./KG
1398
1598
F
ÚRFISKBOR
ÐI
ÚR
FISKBORÐI
ERSKIR
Í FISKI