Morgunblaðið - 07.01.2011, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 2011
✝ Gunnar ÞorbjörnHaraldsson fædd-
ist í Vestmannaeyjum
21. apríl 1928. Hann
lést á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja fimmtu-
daginn 30. desember
2010.
Foreldrar hans
voru hjónin Matt-
hildur Málfríður
Gísladóttir, f. 22. jan-
úar 1898 í Norður-
Hjáleigu, Álftaveri, d.
31.mars 1976 og Har-
aldur Þorsteinsson, f.
5. janúar 1902 á Grímsstöðum, V-
Landeyjum, d. 11. desember 1974
Systkini Gunnars voru: Þóra, f. 4 .
apríl 1925, d. 13. apríl 2001. Þor-
steina Guðbjörg, f. 14. júní 1926, d.
27. mars 1927. Óskar, f. 7. ágúst
1929, d. 22. ágúst 1985 og Guðbjörg
Erla, f. 21. júlí 1931.
Gunnar kvæntist 31. maí 1952
Jórunni Guðnýju Helgadóttir, f. 11.
júní 1929. Foreldrar hennar voru
hjónin Helgi Björgvin Benónýsson
frá Háafelli í Skorradal, f. 23. apríl
1900, d. 19. ágúst 1985 og Nanna
15. okt. 1958, gift Jóni Gunnari
Hilmarssyni, f. 18. júní 1958, búsett í
Kópavogi. Synir þeirra eru Hilmar
Smári, f. 14 .nóv. 1994 og Gunnar
Bjarki, f. 30. ágúst 1998.
4) Nanna Björk, f. 16. ágúst 1962,
búsett í Vestmannaeyjum. Dóttir
hennar er Hanna Guðný Guðmunds-
dóttir, f. 15. ágúst 1984, í sambúð
með Grétari Jónssyni.
Gunnar bjó í Vestmannaeyjum
ásamt foreldrum sínum og syst-
kinum í Nikhól við Hásteinsveg og
þar sleit hann barnsskónum. Fjöl-
skyldan fluttist á Grímsstaði við
Skólaveg þegar hann var unglingur.
Hann byrjar á sjó 16 ára gamall
þegar faðir hans veikist. Hann lauk
minna mótorvélstjóraprófi 1950 og
2. stigi í Vélskóla Íslands 1968.
Hann var vélstjóri á Erlingi VE-325
1950-1953, Ófeigi II VE-324 og
Ófeigi III VE-325 1955-1962, Þá
kom hann í land og vann sem vél-
stjóri í Ísfélagi Vestmannaeyja. Aft-
ur fór hann á sjóinn og þá á Gideon
VE-7 1967-1969, Halkion VE-205
1969-1974 og svo á Gullberg VE-292
1975-1982. Þegar hann hætti á sjó
fór hann að vinna sem húsvörður í
Hamarsskóla Vestmannaeyja. Hann
vann þar þangað til hann fór á eft-
irlaun.
Útför Gunnars fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag, 7. janúar 2011, og hefst athöfn-
in kl. 11.
Magnúsdóttir, f. 12 .
sept. 1905, d. 9. sept.
1975.
Börn Gunnars og
Jórunnar eru: 1) Helgi
Benóný, f. 3. okt.
1952, giftur Jarþrúði
Kolbrúnu Guðmunds-
dóttur, f. 12. feb. 1953,
búsett á Hellu. Dóttir
þeirra er Jónína Jór-
unn, f. 17. ágúst 1996,
fósturdóttir Sæunn
Klara Breiðfjörð, f. 1.
ágúst 1980, hún á þrjá
syni, í sambúð með
Sigurjóni Jónssyni. Uppeldisdóttir
Hildur Björk Rúnarsdóttir, f. 9. júlí
1976. gift Gísla Engilbert Haralds-
syni, þau eiga fimm börn.
2) Haraldur Þorsteinn, f. 1.maí
1956, kvæntur Kristínu Gunn-
arsdóttur, f. 19.3. 1960, búsett í
Vestmannaeyjum. Þeirra börn eru:
Hrefna, f. 28 apríl 1980, gift Þor-
steini Elíasi Þorsteinssyni. Börn
þeirra eru Kolfinna og Kristín Elsa.
Eyrún, f. 26. mars 1985 og Gunnar
Karl, f. 25. sept. 1994.
3) Matthildur Gunnarsdóttir, f.
Ó, elsku pabbi, ég ennþá er
aðeins barn, sem vil fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
(Hugrún.)
Þú ólst upp í Nikhól, þaðan áttir
þú góðar minningar og leikfélagar
þínir voru Diddi Marinós, Gústi
Sigurjóns og hans bræður, fleiri
mætti telja. Síðan kaupir þú húsið
Grímsstað með Halla afa og Möttu
ömmu. Þú og mamma byrjið bú-
skap í kjallaranum, þá kem ég í
heiminn og Halli bróðir. Svo flytj-
um við í nýtt hús á Illugagötu 9
sem þú byggðir. Þar koma Matt-
hildur og Nanna Björk.
Þú hugsaðir alltaf vel um fjöl-
skyldu þína og var þér umhugað
um að okkur liði öllum vel, líka
þegar barnabörnin voru komin og
ég tala ekki um þegar barnabarna-
börnin voru komin og fylgdist vel
með þeim.
Sveitin þín var Álftaverið. Þú
varst í Holti, á næstu bæjum bjó
afi þinn og amma. Mikið var gam-
an að fara með þig í bíltúr þangað,
þegar kom að Holti þá kom: „Er
búið að eyðileggja garðinn okkar
Páls? Hann var hér síðast.“ Einnig
var komið í Hraunbæ, Norðurhjá-
leigu og Skálmabæ.
Eitt sinn þegar við komum í
Skálmabæ var Jafet einn heima og
Gísli var í Vík, þá hringir síminn,
Jafet svarar og við heyrum hann
segja: Veistu hver er kominn? Smá
þögn, svo kom: Gunnar í Holti er
kominn. Við spyrjum hver hafi ver-
ið í símanum. Þetta er Gísli, vildi
vita hvað ætti að kaupa í Vík. Eftir
smástund eru opnaðar dyrnar,
Gísli kominn, ætlaði ekki missa af
að hitta Gunnar í Holti. Þú spurðir
hvort hann hefði verið búinn að
versla, þá kom svar um hæl: Gera
það bara næst. Þetta voru flottar
ferðir og ógleymanlegar.
Svo byrjaði ævistarfið, sjó-
mennska. Á síld á Erlingi með Sig-
hvati og síðar vélstjóri. Fórst að ná
í fyrsta stálbátinn sem er smíðaður
fyrir Íslendinga, Ófeig III VE 325
og síðar Ófeig II VE 324 sem Óli
og Steini áttu. Svo kom smátími
sem við mamma og systkin fengum
að hafa þig í landi þegar þú gerðist
vélstjóri hjá Ísfélaginu. Þá var aft-
ur haldið á sjó, að sækja bát til
þýskalands sem fékk nafnið Gi-
deon VE 7. Sem Gísli, Stefán og
Gulli í Gerði áttu. Í þessa ferð fór
mamma með þér. Síðan byrjaðir
þú á Halkion VE 205 hjá Gerðis-
bræðrum.
1973 kom eldgosið í Heimaey.
Ég man alltaf eftir þegar þú ræst-
ir mig og sagðir að það væri farið
að gjósa austur við Bjarnarey, svo
komstu og sagðir að það gæti ekki
verið við Bjarnarey, það væru svo
miklar eldtungur, það hlyti að vera
á Heimaey. Þú skipaðir okkur að
klæða okkur og koma með þér nið-
ur í Halkion, þú þyrftir að setja
vélina í gang. Nú tvístraðist fjöl-
skyldan og kom ekki saman fyrr
en í júní. Þá byrjar þú á Gullbergi
VE 292 með Gauja og Óla og ert
þangað til ferð í land og gerist
húsvörður í Hamarsskóla. Þar lík-
aði þér vel og laukst þínu ævi-
starfi.
Elsku pabbi, þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig og fjöl-
skyldu mína.
Þinn sonur,
Helgi Benóný.
Það eru góðar minningar sem
koma upp í hugann þegar ég
hugsa til Gunnars tengdaföður
míns. Ég kynntist Gunnari fyrir 33
árum síðan þegar ég fór að slá
mér upp með Halla syni hans.
Hann var einstakt ljúfmenni og ég
held að okkur hafi aldrei orðið
sundurorða. Hann hafði mikið
gaman af að brasa eitthvað með
barnabörnunum í gegnum árin.
Þegar þau Jórunn bjuggu á
Dverghamrinum útbjó hann alltaf
lítinn varðeld á gamlárskvöld,
börnunum til mikillar ánægju og
það eru ófáir bíltúrarnir sem þau
hafa farið með honum í gegnum
árum. Alltaf var farinn bryggjur-
úntur í leiðinni, krökkunum til
mismikillar ánægju en Gunnar
fylgdist alltaf vel með öllum bát-
um, hvort þeir hefðu fiskað mikið
og hvort þeir væru í landi. Alltaf
var hann tilbúinn að skutla nafna
sínum honum Gunnari Karli, hvort
sem var til sjúkraþjálfara, vina eða
bara í bakaríið til að kaupa snúð.
Hann fylgdist vel með öllum
barnabörnunum sínum í skóla og
starfi og vildi alltaf fá að vita hvað
þau væru að fást við á hverjum
tíma. Hann starfaði í mörg ár sem
húsvörður í Hamarsskóla Vest-
mannaeyja og þar hafði hann gott
lag á nemendum. Ég held að flest-
ir hafi nú litið upp til hans og borið
virðingu fyrir honum. Mér skilst
að hann hafi verið einstaklega lag-
inn við að fást við þá krakka sem
voru „óþekkir“. Þá tók hann þau á
smá spjall inn í kompu til sín og
talaði rólega við þau um lífið og til-
veruna og undantekningalaust
komu þau bara nokkuð rólegri út
frá honum eftir þetta spjall.
Ég hefði ekki getað eignast
betri tengdaföður og vil ég þakka
honum fyrir samfylgdina í gegnum
árin. Hvíl í friði, kæri Gunnar.
Þín tengdadóttir,
Kristín Gunnarsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Gunnar, hvíldu í friði,
þökk fyrir það sem þú hefur gert
fyrir mig og fjölskyldu mína.
Þín tengdadóttir,
Jarþrúður Kolbrún.
Gunnar Þorbjörn
Haraldsson
 Fleiri minningargreinar um Gunn-
ar Þorbjörn Haraldsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ Þórey Þorkels-dóttir fæddist á
Sauðárkróki 1. des-
ember 1947. Hún lést
á krabbameinsdeild
11E á Landspít-
alanum við Hring-
braut hinn 31. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Þorkell Sigurðs-
son, f. 12. okt. 1923,
og Þorbjörg Guð-
mundsdóttir, f. 28.
des. 1928. Bróðir Þór-
eyjar var Sigurður
Guðmundur, f. 20. feb. 1958, d. 20.
okt. 1975.
Hinn 1. júní 1968 giftist Þórey
Ögmundi Hermanni Runólfssyni, f.
28. nóv. 1940. Foreldrar hans voru
Runólfur Kristjánsson, f. 7. ágúst
1916, d. 1. feb. 2002, og Jóhanna
Ögmundsdóttir, f. 3. júlí 1919, d. 1.
jan. 1983. Börn Þóreyjar og Ög-
mundar eru: 1) Sigurður Þorkell, f.
16. mars 1979, unn-
usta Erna Gunn-
arsdóttir, f. 20. feb.
1982. 2) Þorbjörg
Hanna, f. 20. jan.
1982, gift Hafþóri
Hannessyni, f. 29. júní
1972.
Þórey ólst upp á
Sauðárkróki til tíu
ára aldurs og flutti þá
með fjölskyldunni til
Reykjavíkur. Hún út-
skrifaðist úr Kenn-
araskólanum 1967, og
starfaði sem kennari
alla sína tíð, fyrst við Vogaskóla og
síðan Selásskóla. Þórey var félagi í
Oddfellowreglunni og tók virkan
þátt auk þess að gegna ýmsum
ábyrgðarstörfum í Rebekkustúku
nr. 1 Bergþóru frá árinu 1991.
Þórey verður jarðsungin frá
Digraneskirkju í dag, föstudaginn
7. janúar 2011, og hefst athöfnin kl.
13.
Elsku mamma mín. Ekki datt
mér í hug að þú myndir kveðja
okkur svona snöggt. Auðvitað
vissu allir í hvað stefndi en þú
varst búin að vera hress yfir jólin,
í raun allan tímann frá því þú
greindist með sjúkdóminn sem all-
ir hræðast. Meðferðin tók vissu-
lega á en þú stóðst þig eins og
hetja, staðráðin í að vinna bug á
þessu og njóta lífsins, sem þú
sannarlega gerðir. Þú varst stoð
mín og stytta í öllu því sem ég tók
mér fyrir hendur.
Ég á eftir að ylja mér við að
skoða vinnubækurnar mínar úr
grunnskóla sem voru fallega
myndskreyttar af þér því ég taldi
mig ekki teikna nógu vel. Það eru
forréttindi að hafa átt þig sem
móður og vinkonu og ég held ég
hafi ekki sagt þér það nógu oft, en
síðustu klukkutímana okkar saman
var ég dugleg að segja þér það.
Tobbukotið okkar var staður
skemmtilegrar samveru og eigum
við stóran fjársjóð af frábærum
minningum þaðan enda var sveitin
okkur öllum mjög kær. Þegar við
Hafþór fórum að vera saman kveið
ég fyrir því að koma með hann
heim í fyrsta skipti, þú vildir auð-
vitað hafa eitthvað að segja um
mannsefni „litlu“ stelpunnar þinn-
ar. En þetta var óþarfi enda mynd-
aðist ótrúlegt samband milli ykkar
sem allir sáu sem nærri okkur
stóðu. Hann var ekki bara tengda-
sonur þinn heldur vinur þinn og
saman stóðuð þið í blíðu og stríðu.
Allt sem þú tókst þér fyrir hend-
ur, elsku mamma, gerðir þú 200%.
Þú sagðir alltaf við mig að gera
hlutina vel annars gæti ég bara
sleppt því. Þú varst vel liðin alls
staðar þar sem þú komst. Þegar ég
byrjaði að vinna í Salaskóla í haust
sagðir þú að nú væri eins gott að
ég myndi standa mig, þar sem ég
væri dóttir þín og margir þekktu
þig í skólanum. Það kom síðar í
ljós að ég var kynnt sem Þorbjörg
þroskaþjálfi og síðan fylgdi „hún
er dóttir Þóreyjar“. Þig munaði
heldur ekki um að mála 150 kerti
fyrir brúðkaupið okkar Hafþórs í
nóvember og „skella“ í brúðartert-
una. Þú hristir þetta fram úr ann-
arri erminni. Ég er ánægð að hafa
fengið að hafa þig með okkur á
stóra deginum. Ég er staðráðin í
að fara að mála kerti, þau verða
aldrei eins og þín, ég vil það ekki,
mig langar til þess að geta minnst
þín með þessum hætti.
Þið pabbi voruð ofboðslega flott
hjón, traustið og vináttan var engri
lík. Pabbi var ekki bara að missa
ástina í lífinu heldur líka besta vin
sinn og ég lofa að passa upp á
hann og hjálpa honum að aðlagast
breyttum aðstæðum. Það hafa
margir haft á orði undanfarin ár
hversu líkar við værum, skipulagð-
ar, eiginlega of skipulagðar, við
vildum hafa allt á hreinu, staðfesta
alla hluti helst tvisvar sinnum. Af
þessu er ég stolt. Ég vil líkjast
þér, elsku mamma, enda besta fyr-
irmynd sem hægt er að eiga. Ég
veit að þér líður vel núna og ert
komin til Sigga, bróður þíns, og
allra þarna „uppi“. Megi góður
Guð styrkja okkur öll á þessum
erfiðu tímum sem framundan eru.
Þúsund þakkir fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig, elsku mamma
mín, og líka það sem þú munt
kenna mér í framtíðinni því ég veit
að ég á eftir að læra meira af þér,
elsku kerlingin mín. Hvíldu í friði.
Þín,
Þorbjörg Hanna.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar, Þóreyjar Þorkels-
dóttur. Ég kynntist Þóreyju og
Ögmundi þegar ég fór að vera með
Þorbjörgu dóttur þeirra. Strax
myndaðist mikil og góð vinátta á
milli okkar sem aldrei bar neinn
skugga á. Þegar við Þorbjörg
ákváðum að kaupa okkur fyrstu
íbúðina saman lentum við á milli
íbúða í 9 mánuði. Það var ekki tek-
ið annað í mál en að við myndum á
þeim tíma vera hjá þeim. Þessi
tími var frábær, þar sem manni
fannst bara eins og maður væri
kominn á hótel mömmu aftur, góð-
ur heimalagaður matur sem hús-
bóndinn eldaði og þvottahúsþjón-
usta eins og hún gerðist best frá
húsfrúnni, allt kom samanbrotið til
okkar. Þegar við giftum okkur í
vetur þá sagði presturinn í sinni
ræðu að það par sem gæti þraukað
sambúð í þetta langan tíma inni á
heimili tengdaforeldra ætti bjarta
framtíð. Ég hefði viljað vera leng-
ur því þarna leið mér afskaplega
vel. Þórey var alveg einstaklega
góð manneskja og með góða nær-
veru. Hún var ekki bara tengda-
móðir mín heldur einnig mikill vin-
ur minn. Hann „lilli litli“ hennar,
eins og hún kallaði mig, fékk ansi
marga hluti í gegn því henni þótti
svo vænt um hann. Því er nú t.d.
haldið fram að viðbyggingin við
sumarbústaðinn sem þau eiga sé
mér að kenna, langflestar hug-
myndir sem ég fékk við þessar
breytingar samþykkti hún. Ég veit
að hún mun standa með mér þegar
ég þarf að koma einhverju í gegn
hér eftir sem hingað til. Á síðustu
árum hafa flestar helgar að sumri
til farið í breytingarnar á bústaðn-
um þeirra. Þessi tími hefur verið
frábær þar sem við höfum eytt
miklum tíma saman við allt sem
fylgir því að eiga bústað. Nær öll
kvöld í bústaðnum var svo setið við
spil og spilaður kani. Ég dáðist oft
að því hvað hún nennti að spila
þetta spil við okkur því þetta var
klárlega ekki hennar sterkasta
hlið. Einhverju sinni komumst við
að því að mér gekk vel við spila-
mennskuna þegar við hlustuðum á
Abbatónlist. Það var oftar en ekki
sem hún vildi setja þá tónlist á svo
mér gengi sem best. Þetta lýsir
henni svo vel og þeirri væntum-
þykju sem maður skynjaði frá
henni. Þegar ég greindist með MS
sjúkdóminn þá veitti hún mér
ómetanlegan stuðning og hjálpaði
mér við þá erfiðleika sem ég átti
við með að sprauta mig gegn því.
Hún hringdi í mig þegar illa gekk
og stappaði í mig stálinu og það
varð oftast til þess að ég átti auð-
veldara með þetta. Nú hefur önnur
vinkona hennar tekið við þessu og
ætlar að hjálpa mér í gegnum
þetta. Það er okkur Þorbjörgu al-
veg ómetanlegt að hún skuli hafa
verið í brúðkaupi okkar 20. nóv. sl.
Þar geislaði af henni og það voru
stoltir foreldrar sem nutu hverrar
stundar þann dag.
Minningarnar tengdar Þóreyju
er óteljandi og of langt að telja
þær allar upp, en þær eiga það all-
ar sameiginlegt að eiga góðan stað
í huga mínum. Fyrir þessar minn-
ingar er ég óendanlega þakklátur.
Það eru erfiðir tímar framundan
hjá okkur nánustu aðstandendum
Þóreyjar en ég veit að við munum
komast saman í gegnum þetta og
halda minningu góðrar konu á lofti
um alla framtíð. Hvíl í friði.
Þinn tengdasonur og vinur,
Hafþór.
Þórey
Þorkelsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Þórey
Þorkelsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.