Morgunblaðið - 13.08.2011, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. ÁGÚST 2011
Elsku bróðir. Nú ert þú farinn á
annan stað alltof snemma. Það var
svo mikið sem við áttum eftir að
gera saman og samskiptin voru að
aukast aftur. Ég hlakkaði svo til að
hitta þig í Sviss, þú sagðir mér að
þú myndir fara oft í gegnum flug-
völlinn rétt hjá mér og þá ætluðum
við að stela stund saman. En við
sjáumst aftur síðar, það mun bara
Magnús Róbert
Ríkarðsson Owen
✝ Magnús RóbertRíkarðsson
Owen fæddist á
Sólvangi í Hafn-
arfirði 17. nóv-
ember 1970. Hann
lést á heimili sínu í
Fort Lauderdale
31. júlí 2011.
Minningarathöfn
um Magnús fór
fram í Fríkirkjunni
í Hafnarfirði 12.
ágúst 2011. Á sama tíma fór
jarðarför hans fram í Bandaríkj-
unum.
líða lengri tími en ég
taldi.
Það eru svo ótal-
margar góðar minn-
ingar sem koma upp í
hugann þegar ég
hugsa til þín. Ég leit
svo upp til þín að ég
sá ekki stjörnurnar
fyrir þér. En eins og
við vitum var það að-
eins huglægt. Þú
varst ekkert sáttur
þegar ég óx og óx og varð loks
stærri en þú og þú reyndir að nota
krafta þína til að ýta mér niður á
hverri þeirri mynd sem tekin var af
okkur. Minnisstæðast var þegar ég
var að fermast og mamma, eins og
venjulega, vildi taka mynd, þú auð-
vitað til, en ég varð að standa í
tröppunni fyrir neðan þig. Við er-
um búin að hlæja svo endalaust
mikið að þessu og munum gera
áfram.
Þú varst alltaf að leggja mér lín-
urnar fyrir framtíðina, við fórum í
bíltúr og þú „messaðir“ yfir mér.
Enn ertu að kenna mér eitthvað,
lífið er stutt og það á að nýta hverja
stund vel.
Þakklát er ég fyrir að hafa séð
þig í faðmi fjölskyldu þinnar þá
stuttu stund sem við áttum saman
þegar ég heimsótti ykkur. Þar ríkti
mikil gleði og strákarnir svo
ánægðir að hitta frænku sína að
þeir sátu í fangi mínu allan tímann.
Ég mun muna þig sem lífsglaða,
fallega bróður minn sem var svo
gott að komast í faðminn á, þú
kunnir svo sannarlega að gefa hlýtt
og gott faðmlag.
Ég mun ávallt hugsa vel til
barna þinna og styðja þau sem og
eiginkonu þína eins og ég get.
Framtíð þín er nú í börnunum þín-
um og verð ég virkur þátttakandi í
þeirra lífi.
Hvíl í friði elsku bróðir minn.
Elín.
Elsku bróðir minn.
Þín kveðjustund kom allt of
fljótt. Mín minning um þig er ynd-
isleg. Þegar ég hugsa um æsku
okkar renna upp fyrir mér margar
góðar minningar. Ég brosi í gegn-
um tárin þegar ég rifja þær upp í
huga mínum. Ég var töluvert yngri
en þú og þú nenntir nú ekki mikið
að hafa mig í eftirdragi en þú lést
þig hafa það og kenndir mér fljótt
að því sem ég heyrði eða sá mætti
ég ekki kjafta frá.
Í seinni tíð sáumst við ekki mik-
ið, þú fluttur til Bandaríkjanna,
stofnaðir yndislega fjölskyldu og
komst sjaldan til Íslands. En þær
stundir sem við áttum voru góðar,
ég gleymi ekki þegar mamma
hringdi og sagði að þú værir á land-
inu, hefðir óvænt millilent og værir
að koma á Krosseyrarveginn.
Hjartað mitt fylltist svo mikilli
gleði að ég get ekki lýst því, „Vá,
Maggi bróðir er að koma“! Þá voru
liðin nokkur ár frá því að ég sá þig
síðast, en það besta var að þegar ég
hitti þig var það alltaf eins og við
hefðum hist í gær. Þú varst alltaf
sami gleðigjafinn, hress og kátur
og það geislaði af þér hamingjan.
Hvíl í friði, elsku bróðir minn, þín
verður sárt saknað. Ég elska þig af
öllu hjarta, vildi að stundir okkar
hefðu verið fleiri.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Þín systir,
Hanna Guðrún.
Í lífi hverrar manneskju
skiptast á skin og skúrir. Skúr-
unum geta fylgt dökkir skýja-
bakkar sem draga úr henni all-
an mátt en þegar birtir á ný
tvíeflist hún. Með krafti sínum
tekst manneskjunni að áorka
hlutum sem hún taldi ekki
mögulega þegar drunginn var
sem mestur.
Á sínum tíma þurfti Dóra
frænka mín að hverfa frá námi
í lögfræði vegna veikinda. Hún
Halldóra
Sigurðardóttir
✝ Halldóra Sig-urðardóttir
fæddist í Reykjavík
14. júní 1940. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 5. ágúst
2011.
Halldóra var
jarðsungin frá Nes-
kirkju 12. ágúst
2011.
einsetti sér að
ljúka náminu og
það gerði hún.
Sextíu og átta ára
gömul lauk hún
meistararitgerð
sinni í lögfræði við
Háskóla Íslands.
Tveimur árum áð-
ur hafði hún lokið
BA-prófi í lögfræði
frá sama háskóla
og þar á undan
BA-prófi í bókasafns- og upp-
lýsingafræði – sem hún leit á
sem upphitun fyrir lögfræði-
námið. Hún sagði að það
skerpti huga sinn að takast á
við námið og að umgangast
fólk sem væri mörgum áratug-
um yngra en hún sjálf.
Vorið 2002, þegar Dóra
frænka var að leggja lokahönd
á BA-ritgerð sína í bókasafns-
og upplýsingafræði, sátum við
tvær við eldhúsborðið hennar á
Lindargötunni fram á nótt,
borðuðum páskaegg, kex og
osta og fórum í gegnum rita-
skrá alþingismanna, hverra
nöfn byrjuðu á stafnum A eða
B. Mér er minnisstætt hvað
mér fannst Brynjólfur Bjarna-
son leiðinlegur vegna lengdar
ritaskrár hans, en þakklát er
ég fyrir þessar stundir.
Dóru frænku varð ekki
barna auðið og það þótti henni
miður. Hún var barngóð og
þess fékk ég að njóta og síðar
dóttir mín einnig. Gjafir henn-
ar voru góðar en ein lítil gjöf
gladdi mig meira en margt
annað. Jólin 1978 langaði mig
óskaplega í bókina Patrick og
Rut eftir K.M. Peyton sem
Silja Aðalsteinsdóttir þýddi og
las í útvarpi árið áður. Ég man
enn gleði mína og undrun þeg-
ar bókin kom upp úr pakk-
anum frá Dóru frænku og
ömmu Spúsu.
Eitt sinn þurfti ég sem barn
að dvelja part úr degi hjá
ömmu Spúsu á Langholtsveg-
inum. Barbie-dúkkan mín var
með í för og um það leyti sem
foreldrar mínir sóttu mig hafði
Dóra frænka prjónað fallega,
rauða peysu á dúkkuna mína.
Það þótti mér ekki amalegt.
Fyrir sjö árum færði Dóra
frænka sig úr Skuggahverfinu
og yfir í Vesturbæinn þegar
hún keypti gömlu íbúðina mína
á Flyðrugrandanum. Þar leið
henni afskaplega vel og vildi
hvergi annars staðar vera. Því
er miður að árin urðu ekki
fleiri.
Á síðustu stundum Dóru
frænku minnar á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi viku
skýjabakkarnir yfir voginum
fyrir sólinni. Megi sólin ávallt
skína á hana þar sem hún er
nú.
Guðbjörg Hildur.
Vinkona okkar og bekkjar-
systir, Halldóra Sigurðardótt-
ir, er fallin frá og er sárt sakn-
að af bekkjarsystrum.
Dóra, eins og við kölluðum
Halldóru, var í fámennum hóp
stelpna sem settust í stærð-
fræðideild Menntaskólans í
Reykjavík haustið 1957 og
hafa haldið hópinn síðan. Hún
hafði mikla hæfileika til náms
og ákvað að nema lögfræði að
loknu stúdentsprófi. Það fór þó
svo, að eftir að hún hafði lokið
fyrri hluta námsins veiktist
hún af sjúkdómi, sem átti eftir
að móta líf hennar til æviloka.
Þótt hugsýki kippti endur-
tekið undan henni fótum hélt
hún áfram að afla sér mennt-
unar í ýmsum greinum, lauk
m.a. BA-námi í bókasafns- og
upplýsingafræði og þegar hún
var 68 ára lauk hún lögfræði-
prófi frá Háskóla Íslands.
Dóra hafði mjög gaman af
ferðalögum og áttum við
ógleymanlegar stundir saman
þegar við heimsóttum skóla-
systur okkar í Noregi og síðar
þegar við fórum vestur í Djúp
í sama tilgangi.
Illvígur sjúkdómur, sem
greindist hjá Dóru, hindraði að
hún kæmist með stúdenta-
hópnum til Parísar vorið 2010
og í næstu ferð, sem áformuð
er í haust, verður hún aðeins
með í huga okkar.
Öll þessi ár, sem við höfum
notið samvista við Dóru, höf-
um við dáðst að metnaði henn-
ar og þrautseigju við að ná
settu marki. Dóra var stál-
minnug allt fram að lokabar-
áttunni og tveimur dögum fyr-
ir andlátið gat hún hlegið með
okkur að skemmtilegum minn-
ingum frá skólaárunum og
minnt okkur á gömul atvik.
Við sendum fjölskyldu Hall-
dóru innilegar samúðarkveðj-
ur.
Saumaklúbburinn Sinus,
Ella Kolbrún, Elsa
María, Guðlaug, Krist-
ín, Steinunn Kolbrún
og Stella.
Elsku amma mín.
Bara ef fleiri væru jafn heppnir
að eiga jafn yndislega ömmu og ég.
Ein af mínum fyrstu minningum er
um þig, syngjandi vísur í eldhúsinu,
meðan ég reyndi að klára púsl fyrir
0-3 ára. Ég fékk að eyða mörgum
dögum hjá þér í pössun þar sem
hver dagur bauð upp á nýtt æv-
intýri, hvert öðru skemmtilegra.
Þegar ég eltist bættust við sögurn-
ar úr sveitinni sem mér þótti svo
gaman að hlusta á, allt fram á þá
síðustu. Sem betur fer fékk ég að
vera þess heiðurs aðnjótandi að fá
að hjálpa þér örlítið síðustu árin og
er ég ólýsanlega þakklát fyrir. Mér
þótti ofboðslega vænt um kaup-
staðarferðirnar okkar sem skipa
sérstakan sess í minningunni, þær
voru ekki minna skemmtilegar en
gagnlegar.
Víða til þess vott ég fann,
þótt venjist oftar hinu,
að guð á margan gimstein þann,
sem glóir í mannsorpinu.
(Bólu-Hjálmar)
Takk fyrir að leyfa mér að koma
heim og kveðja þig, það er mér
mjög mikils virði.
Góða ferð.
Ester Rós.
Í vaskahúsinu er gott að vera
með ömmu sinni. Þar er hægt að
Ragnhildur Richter
✝ RagnhildurRichter fæddist
7. nóvember 1919 á
Neðra-Núpi, Mið-
firði, V-Húna-
vatnssýslu. Hún
lést á Dvalar- og
hjúkrunarheim-
ilinu Grund 5.
ágúst 2011.
Útför Ragnhild-
ar fór fram frá
Fossvogskirkju 12.
ágúst 2011.
spjalla um heima og
geima um leið og lítil
augu geta fylgst með
því hvernig með-
höndla á þvott af
vandvirkni og alúð.
Amma var af þeirri
kynslóð Íslendinga
sem upplifðu miklar
þjóðfélagsbreyting-
ar. Amma var að
mörgu leyti framúr-
stefnuleg kona sem
var fljót að tileinka sér nýjungar.
Hún var fljót að eignast og læra á
ný tæki, hvort sem það var ör-
bylgjuofn, sláttuorf, saumavél eða
þráðlaus sími.
Amma var um margt á undan
sinni samtíð og mjög frumleg þeg-
ar matur var annars vegar. Á 8. og
9. áratug síðustu aldar sökkti hún
sér ofan í makróbíótískan mat sem
var nánast óþekktur á þeim tíma.
Hún sauð mísósúpu og baunakáss-
ur, ristaði þangblöð, sem flestir
þekkja núna og nota í súsí, og opn-
aði augu mín fyrir því hvað það er
gaman að vera óhrædd við nýjan
mat og prófa sig áfram.
Amma var fantaflinkur fata-
hönnuður og saumakona. Það var
kannski eins gott fyrir alþýðukonu
sem átti fimm börn að geta saumað
sjálf. Hún bjó til snið, breytti snið-
um og lagaði föt sem eitthvert ólag
var á. Þennan hæfileika nýtti
amma fram á síðustu stund og það
var gaman að sjá hana með skærin
í höndunum eða sitja við nýju
saumavélina og bauka við sauma-
skap.
Amma var alþýðukona sem
hafði ekki fengið tækifæri til að
mennta sig. Ég held að þess vegna
hafi hún lagt ríka áherslu á það við
mig að ég menntaði mig. Ég vona
að hún hafi vitað að það sem hún
kenndi mér er líka mikilvæg
menntun og fyrir hana er ég þakk-
lát.
Halldóra Björt.
✝
Elskuleg móðir okkar,
INGIBJÖRG DAÐADÓTTIR,
lést laugardaginn 6. ágúst á Landspítalanum
við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 16. ágúst klukkan 15.00.
Auður Jónsdóttir,
Ása Jónsdóttir,
Daði Örn Jónsson,
Anna Jónsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
PÁLÍNA SVEINBJÖRG ANDRÉSDÓTTIR,
Hrafnistu Reykjavík,
lést þann 4. ágúst. Útför hennar fer fram frá
Fossvogskirkju, þriðjudaginn 16. ágúst
kl. 13.00.
Davíð Garðarsson, Gerd Gardarsson,
Hjörtur Pálsson, Ragnhildur G. Hermannsdóttir,
Ólöf Ingibjörg, Jón Garðar, Guðlaugur Magni, Davíð
Jóhann, Páll, Andrés Brynjar, Unnur Ósk, Birgir Páll,
Hermann Jakob,
langömmubörn og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN PÉTURSSON,
Hraunbæ 37,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
sunnudaginn 31. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Stella Ingimarsdóttir,
Jóhanna Jónsdóttir,
Kristjana Jónsdóttir, Gísli Sighvatsson,
María Jónsdóttir, Sigmar Reynisson,
Kolbrún Jónsdóttir, Gunnar Ström
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ELÍSABET JÓNSDÓTTIR
áður til heimilis að
Ölduslóð 17,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
mánudaginn 15. ágúst kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Örn Gunnarsson, Erna Guðmundsdóttir,
Brynjar Gunnarsson,
Helga Birna Gunnarsdóttir, Axel Kristjánsson,
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Ragnar Gíslason.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
METTA JÓNSDÓTTIR,
Geirakoti,
lést fimmtudaginn 11. ágúst á Borgarspítalanum.
Útförin fer fram frá Ólafsvíkurkirkju laugardaginn 20. ágúst
kl. 14.00.
Bjarni Ólafsson,
Sigurjón Bjarnason,
Ólafur Bjarnason,
Unnur Fanney Bjarnadóttir,
Hanna Metta Bjarnadóttir,
Gísli Bjarnason,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN INGVARSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 16. ágúst kl. 15.30.
Þeir sem vilja minnast hennar eru beðnir um
að láta Slysavarnafélagið Landsbjörg njóta
þess.
Egill Rúnar Friðleifsson, Sigríður Hildur Svava Björnsdóttir,
Erla Friðleifsdóttir,
Ingvar Birgir Friðleifsson, Þórdís Árnadóttir,
Guðmundur Ómar Friðleifsson, Sigrún Jakobsdóttir,
Þóra Lovísa Friðleifsdóttir, Hallur Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.