Morgunblaðið - 13.08.2011, Síða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. ÁGÚST 2011
Nóttina áður en hún lést hitt-
umst við í draumi og kysstumst og
kvöddumst undir björtum himni
sumarnætur.
Elsku Felix, Þórunn og Áslaug
og mamma og pabbi. Missir ykkar
er mikill en minningin mun lifa
með okkur öllum.
Sigurþóra Bergsdóttir.
Þórunn var æskuvinkona mín.
Það höfðu mæður okkar líka verið.
Fjölskyldurnar voru tengdar
órjúfandi böndum og alla tíð stóð
heimili Felix og Sigurþóru okkur
opið. Á vorin kom fjölskyldan til
okkar í sveitina og bjó um sig á
loftinu.
Þá var sumarið komið. Litlar
telpur leika sér í sólinni – ég hef
eignast vinkonu fyrir lífstíð.
Þórunn varð fyrir miklu áfalli á
viðkvæmum aldri þegar hún
missti föður sinn, sem hún var
mjög náin. Hún var þá rétt 15 ára
og nýbyrjuð í Verslunarskólanum,
sem síðar varð starfsvettvangur
hennar alla tíð.
Þórunn var hörkukennari. Hún
kenndi vélritun og mátti svo sann-
arlega muna tímana tvenna. Þeg-
ar hún byrjaði komu nemendur
með ferðaritvélar sínar í skólann
og ferðuðust með strætó en þegar
hún hætti kennslu hafði ritvinnsl-
an tekið við og öll bílastæði yfir-
full. Það var engin miskunn; setja
hlíf yfir lyklaborðið, vélrita, bann-
að að kíkja, og skila miskunnar-
laust. Ekki voru allir ánægðir
meðan aðgerðir stóðu yfir en þeim
mun þakklátari er yfir lauk og æ
síðan.
Síðar vann hún einnig braut-
ryðjendastarf í námsráðgjöf við
skólann. Þar lenti hún í fyrstu í
erfiðri aðstöðu þar sem henni var
ætlað að vera í senn hjálparhella
og refsivöndur; aðstoða þá sem
stóðu höllum fæti og hirta þá sem
ekki sóttu skólann sem skyldi.
Þórunn var skarpgreind, rök-
föst og ódeig að halda skoðunum
sínum fram og næm réttlætistil-
finning hennar bauð henni að vera
býsna óvægin ef henni fannst hún
eða skjólstæðingar hennar órétti
beittir. Hún vildi öllum gott gera
og fylgdist grannt með vegferð
gamalla skjólstæðinga.
Þórunn var mikil smekkmann-
eskja og alltaf gat hún gert ein-
staklega hlýlegt og notalegt í
kring um sig þótt efnin væru ekki
alltaf mikil. Heimili hennar stóð
mér alltaf opið og ekki bara mér
heldur vinum mínum líka. Hún
vildi reyndar helst alltaf vera
heima hjá sér og fá alla til að koma
til sín ef eitthvað var um að vera.
Enda var ekki í kot vísað því hún
var t.d. mjög góður kokkur og sló
okkur flestum við á því sviði.
Áratugum saman spiluðum við
brids. Hún var góð bridskona.
Þórunn mín, fyrirgefðu að ég
skyldi ekki geta lært að telja!
Þórunn gat verið hrókur alls
fagnaðar og mikið var gaman í
borgarferðunum okkar fjögurra
þegar við drógum upp spilastokk-
inn fyrir háttinn!
Mesta gleði hennar var Felix og
sonardæturnar tvær, Þórunn
Helga og Áslaug. Það er ekki
langt síðan við sátum og rifjuðum
upp sögur af Felix litlum. Þá lifn-
aði yfir andlitinu og það tók sig
upp gamalt bros sem gerðist allt
of sjaldan í seinni tíð. Þau voru
stolt hennar og yndi.
Afmælisdagurinn 21. júlí var
bjartur og hlýr eins og júlídagar
verða bestir og þarna var hún í fal-
legasta kjólnum sínum og hafði
auðvitað áhyggjur af að það færi
ekki nógu vel um gestina. En
vissulega var henni brugðið.
Og nú er hún farin, trygglynda
góða vinkona mín. Ég vildi að ég
hefði getað stutt hana betur í erf-
iðleikum síðustu missera.
Við Friðrik óskum þess að allar
góðar vættir veiti henni skjól og
sendum vinum okkar Felix, Bergi
og Ingu og þeirra fólki öllu inni-
legar samúðarkveðjur.
Alexía.
Við fjölskylda Þórunnar í Dan-
mörku höfðum haft fregnir af lé-
legri heilsu hennar, sem hafði
versnað upp á síðkastið. En þótt
maður telji sig vera undirbúinn
fyrir hið versta er maður aldrei
tilbúin að kveðja. Og að kveðja
Þórunni er ákaflega erfitt.
Samband fjölskyldnanna á Ís-
landi og í Danmörku er staðfestu
Þórunnar að þakka. Sextán ára
gömul hafði Þórunn samband við
Johannes, danska bróður sinn.
Með hreinlegri og fallegri skrift
vakti hún athygli á að það fannst
íslensk systir sem vildi þekkja
hann og hans fólk. Hún varð
þannig brúarsmiður, sem vildi af
köllun binda saman íslensk/
danska fjölskyldubandið og það á
tímum er peningar voru minni og
ferðalög dýrari.
En það heppnaðist. Hjartans
þakkir fyrir það. Við í Danmörku
erum stolt yfir íslenska samband-
inu og stóru og hlýju fjölskyld-
unni á Íslandi.
Margar góðar minningar rifj-
ast upp þegar við íhugum öll
skiptin sem Þórunn var með okk-
ur. Áhugi hennar á að styrkja
sambandið og nærvera hafði
mikla þýðingu fyrir það góða sam-
band, sem við höfum í dag, bæði
milli eldri og ekki síður yngri fjöl-
skyldumeðlima.
Sem barn var maður alltaf
spenntur þegar íslenska frænkan
kom í heimsókn með stóru
töskuna sína, þar sem fundust
margir spennandi hlutir frá norð-
urslóðum. Bækur, fyrstadagsfrí-
merki, hljómplötur, íslenskir
minjagripir ásamt mjög framandi
og spennandi matvælum: „Skyr
er gott og hangikjöt – það verður
þú að borða Lasse og smávegis
harðfisk, sem er mjög góður með
smjöri, þá verður þú stór og
sterkur.“
Að sjálfsögðu borðaði maður
þetta því Þórunn, með sínum
mildu sterku augum, gat látið
danskan strák hoppa út í bæði
harðfisk og hangikjöt.
Síðast var Þórunn hjá okkur í
Danmörku í ágúst 2006 og við
höfðum þá ánægju að vera með
henni í sumarbústað okkar í heila
viku. Ógleymanleg vika þar sem
rætt var um bæði góða og erfiða
hluti.
Þórunn var aldrei hrædd við að
ræða um lífsins dökku hliðar og
það gerði hún þannig að maður
gat opnað sig og talað um efni sem
maður getur ekki rætt við marga.
Þórunn fór létt með það og það
er gefið að margur mun sakna
Þórunnar á erfiðum stundum.
Hún réð svo vel við að setja það
erfiða í orð og hugsun.
Sannarlega gat hún líka verið
hvöss í máli ef eitthvað fór þvers-
um í hana. Sérstaklega þegar um
þjóðfélagslega mismunun eða
óréttlæti var að ræða. Þá gat hún
orðið beitt og þá var eins gott að
samþykkja rök hennar eða fara í
skjól og bíða eftir að storminn
lægði.
Síðasta heimsókn okkar til Ís-
lands var árið 2009. Þá var hún
greinlega farin að gefa sig, en var
þó nógu sterk til að bjóða heim
vinkonum, keyra bíl og margt
annað, sem aðrir í sömu sporum
hefðu hætt fyrir löngu.
Hugur okkar er á sorgarstund
hjá fjölskyldu Þórunnar og vina-
hópi.
Sérstaklega hugsum við til Fel-
ix og dætranna Þórunnar og Ás-
laugar. Einnig Bergs og Ingu og
fjölskyldu.
Kærleikur þeirra og umhyggja
fyrir Þórunni er aðalsmerki sem
allir hljóta að virða.
Í Danmörku, sem Íslandi, kom-
um við til með að sakna Þórunnar.
Litla stóra manneskjan, rík af
náungakærleika og áhuga fyrir
öðru fólki.
Blessuð sé minning hennar.
F.h. ættingja í Danmörku,
Anne-Lise og Lasse.
Elsku Tóta frænka, ég sendi
þér hér með smá kveðju á þessum
fallega degi.
Ég kveð þig með söknuð í
hjarta, það er svo margs að minn-
ast. Margar samræðurnar áttum
við, þú hafðir ákveðnar hugmynd-
ir um lífið og deildir þeim með
mér. Aldrei gleymast þær stundir
sem við bræðurnir komum til þín
á Flyðrugrandann. Þreyttir og
svangir fengum við alltaf ristað
brauð með smjöri og osti að
ógleymdu ísköldu kakómalti. Það
er fyrir þær stundir sem ég mun
minnast þín, elsku Tóta frænka.
Hvíldu í friði.
Þinn nafni,
Þórir Helgi Bergsson.
Kær vinkona og skólasystir er
látin.
Við Þórunn Felixdóttir urðum
bekkjarsystur í Melaskóla þegar
hann var stofnaður árið 1946 og
tókust þá með okkur góð kynni
sem héldust æ síðan. Að loknu
barnaprófi í 12 ára bekk vorið
1948 stóð til að senda árganginn í
nýstofnaðan gagnfræðaskóla,
Gaggó Hring, sem átti að taka til
starfa um haustið í nýbyggðu JL-
húsinu við Hringbraut. Við vorum
nokkrar bekkjarsystur sem leist
ekki alls kostar á þetta hráa hús-
næði og ómótaðan skóla og fleiri
ástæður voru eflaust fyrir því að
við ákváðum að fara í Verzló.
Skólastjórinn reyndi að hafa okk-
ur ofan af því en það styrkti okkur
auðvitað enn frekar í ákvörðun
okkar. Við tóku góð og skemmti-
leg ár í Verzló og lukum við prófi
úr 4. bekk vorið 1953. Þórunn var
alla tíð fyrirmyndarnemandi og
góður bekkjarfélagi, skemmtileg
og kát. Seinna varð hún kennari
við skólann og kenndi þar árum
saman.
Kynni okkar Þórunnar urðu
enn nánari fyrir nokkrum árum
þegar við ákváðum að gerast
spilafélagar og spiluðum saman
tvisvar í viku í nokkur ár í brids-
deild Félags eldri borgara. Því
miður neyddist hún til að hætta að
spila vegna heilsubrests.
Hin síðari ár hittumst við
bekkjarsystkinin VÍ 53 mánaðar-
lega í kaffi og þar hittum við Þór-
unni síðast fyrir mánuði, var hún
þá furðu hress og kát sem endra-
nær þrátt fyrir erfið veikindi und-
anfarið. Við munum sakna hennar
úr hópnum og sendum við Felix
syni hennar, sonardætrunum
Þórunni Helgu og Áslaugu og
öðrum ástvinum kæra samúðar-
kveðju við andlát hennar. Blessuð
sé minning Þórunnar Felixdóttur.
Guðrún Þórðardóttir.
Víst þekkjum við ekki nótu neina
sem neyð og sæld getur hljómað við,
en finnum að lokum línu hreina
í lífsins fjölþætta tónaklið.
(Piet Hein./Helgi Hálfdánarson.)
Lífshlaup fólks fléttast oft ein-
kennilega saman. Haustið 1966
varð ég nemandi Þórunnar. Hún,
ákveðin og ströng, gerði sitt besta
til að kenna mér, fingrastirðri, þá
list að skrifa á ritvél. Eftir það
lágu leiðir okkar saman á stund-
um, eins og gengur. Haustið 1986
varð hún svo nemandi minn, hlut-
verkin höfðu snúist við á býsna
skemmtilegan máta.
Sem kennari og námsráðgjafi
snerti Þórunn líf margra, af
næmu innsæi og þekkingu leiddi
hún mörg ungmennin inná far-
sælar brautir.
Lífið kenndi Þórunni að ekkert
er sjálfsagt í þessum heimi og ára-
löng veikindi heftu iðulega þessa
annars kjarkmiklu og lifandi
konu. Að leiðarlokum þakka ég
þau forréttindi að hafa fengið að
læra af lífsreynslu og visku Þór-
unnar og sendi fjölskyldu hennar
hugheilar samúðarkveðjur.
Sölvína Konráðs.
Nú þegar ég lít yfir farinn
veg kemur ýmislegt fram í
hugann. Ég minnist þess er
Stína systir mín var væntanleg
í heiminn. Ég var ekki sátt við
það, ég vildi eiga mömmu eina
fyrir mig, enda átti ég ekkert
annað. En annað kom í ljós
þegar hún fæddist. Strax fann
ég fyrir elsku til hennar og
ábyrgðartilfinningar. Ég ætl-
aði að passa hana vel og létta
undir með mömmu.
Ég man sérstaklega eftir
einu atviki. Föðuramma Stínu
bjó á heimilinu og átti dýrindis
kaffistell sem sjaldan var not-
Kristín
Reginbaldursdóttir
✝ Kristín Reg-inbaldursdóttir
var fædd og uppal-
in í Miðhúsum í
Grindavík. Hún
fæddist 15. ágúst
1940. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
1. ágúst 2011.
Útför Kristínar
fór fram frá Sauð-
árkrókskirkju 12.
ágúst 2011.
að. Þó kom það
fyrir í eitt skipti
að gesti bar að
garði og kaffistell-
ið var notað. Það
kom í minn hlut að
hjálpa til með upp-
vaskið. Ég var
ekki vön að hand-
fjatla svona þunnt
og dýrmætt postu-
lín. Skaðinn skeði,
það brotnaði einn
bolli. Ég var skjálfandi af
hræðslu og þorði ekki að segja
frá þessu. Svo leið nokkur tími,
þá uppgötvaðist að einn bolla
vantaði. Ég var spurð hvort ég
ætti sök á þessu. Áður en ég
fékk einu orði að komið segir
Stína systir: „Amma, ég braut
hann óvart“. Af því að hún tók
á sig sökina var ekkert mál
gert úr þessu. Þegar hún svona
lítil, níu árum yngri en ég,
verndaði mig frá hegningu og
skömmum, tók ég hana með
mér út á tún, þar faðmaði ég
hana og kyssti. Ég hélt á henni
og sagði að ég elskaði hana
mest af öllum í heiminum.
Og árin liðu, ég var farin að
búa og eignast börn. Þá var
gott að eiga Stínu að. Hún
passaði fyrir mig ósjaldan og
taldi það ekki eftir sér. Þegar
hún svo fór að búa í sveit norð-
ur í landi tók hún börn að sér
til sumardvalar. Þau undu þar
vel og komu ár eftir ár. Það
segir sig sjálft að þetta hefur
verið mikil vinna að elda og
annast mörg og misjöfn börn.
Stínu þótti þetta ekki erfitt
enda var hún hörkudugleg.
Eftir að hún hætti að taka
börn á sumrin fór hún að vinna
í fiski niðri á Sauðárkrók. Það
var ekki auðvelt, það hefði ein-
hver ekki sætt sig við þær að-
stæður sem hún bjó við, auk
þess að sinna heimilinu. Svo
fór heilsan að gefa sig. Stína
fékk augnsjúkdóm og varð
nánast blind, en áfram var
haldið. Seiglan var hennar að-
alsmerki.
Núna þegar ég kveð kæra
systur hefði ég viljað hafa
hana nær mér og launað henni
alla hjálpsemina sem hún sýndi
mér.
Guð blessi og hlúi að Búa og
börnunum fjórum, þeirra er
söknuðurinn mestur. Far þú í
friði, elsku systir, nú ertu laus
við sjúkdóminn sem hrjáði þig.
Með söknuði kveð ég þig,
elsku Stína mín.
Þín systir,
Guðveig (Stella).
✝
Okkar ástkæri,
SVERRIR SIGÞÓRSSON
bakarameistari,
Huldubraut 58,
Kópavogi,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að hans
eigin ósk.
Þeim sem vildu minnast Sverris er bent á Félag nýrnasjúkra.
Elísabet (Bettý) Jónsdóttir,
Edda Sverrisdóttir, Gottskálk Friðgeirsson,
Gústav Sverrisson, Hrafnhildur Júlíusdóttir,
Sigurjón Smári Sverrisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem
sýnt hafa samúð, kærleik og stuðning á einn
eða annan hátt við andlát og útför okkar
ástkæru,
ÁSU LÍNEYJAR SIGURÐARDÓTTUR
viðskiptafræðings,
Árbakka 9,
Selfossi.
Sérstakar þakkir fyrir alúð, hlýju og fagmennsku færum við
Elísabetu Örnu Helgadóttur lækni, Hjördísi Jóhannsdóttur
hjúkrunarfræðingi og starfsfólki Landspítalans á deildum 11B,
21A og líknardeildar í Kópavogi. Einnig þökkum við
starfsfélögum Ásu Líneyjar hjá Sýslumanninum á Selfossi fyrir
ómetanlega aðstoð og vinarhug.
Þorgrímur Óli Sigurðsson,
Linda Rós Pálsdóttir, Dagur Gunnarsson,
Sigrún Hanna Þorgrímsdóttir, Anton Scheel Birgisson,
Sigurður Ingi Þorgrímsson, Særós Ester Leifsdóttir,
Kristófer Dagsson,
Tómas Dagsson,
Líney Hekla Antonsdóttir,
Pálína Jóhannesdóttir,
Ingibjörg Þorgrímsdóttir,
og systkini hinnar látnu.
✝
Við sendum innilegar þakkir öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför okkar elskulegu móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÖLMU ÖNNU ÞÓRARINSSON
F. THORARENSEN
fv. yfirlæknis.
Starfsfólki Hjúkrunarheimilisins Sóltúns eru færðar sérstakar
þakkir fyrir einstaka umönnun síðustu æviárin.
Þórarinn Hjaltason, Halla Halldórsdóttir,
Oddur C.G. Hjaltason, Ingibjörg H. Jakobsdóttir,
Sigríður Hjaltadóttir, Þórir Ragnarsson,
Hrólfur Hjaltason,
Gunnlaug Hjaltadóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæru móður, systur, tengdamóður og
ömmu,
UNNAR HJARTARDÓTTUR,
Breiðuvík 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Krabbameinsdeildar Landspítala
Háskólasjúkrahúss.
Megi Guðs blessun fylgja ykkur öllum.
Baldvin Örn Berndsen, Berglind Helgadóttir,
Jóhanna S. Berndsen,
Hjörtur Þór Steindórsson, Thelma Guðmundsdóttir,
Hjörtur Örn Hjartarson, Hrefna Hrólfsdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og útför
elskaðs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
HARALDAR SVEINSSONAR,
BÓA,
Bláhömrum 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 14G á Landspítala við
Hringbraut fyrir frábæra umönnun og hlýju.
Stella Lange Sveinsson,
Reynir Haraldsson, Esther Halldórsdóttir,
Gunnar Haraldsson, Unnur Einarsdóttir,
Einar Haraldsson, Rosemarie Hermilla,
Sonja Haraldsdóttir, Þorlákur Guðbrandsson,
Stefán Örn Haraldsson, Xin Liu,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.