Líf og list - 01.03.1951, Blaðsíða 11

EZRA POUND
nýtt. . . . Þarna voru ljóðin hans,
hinar miklu kantósur, 84 talsins,
og ennþá var sextán þeirra ólok-
ið. Hvernig myndi því lykta?
Yeats hafði eitt sinn talað um
hið æðra mark, cn Pound hristi
höfuðið, er það barst í tal, og
sagði:
„Aumingja gamli Yeats —
hann langaði alltaf til þess að
ná sínu æðra marki — jæja, það
er enginn hlutur svo snið'legur.
011 mannkynssagan, já, en
mannkynssagan felur í sér fjöl-
þættar skoðanir. Ekki veit ég
enn, hvernig því mun lykta.
Menn verða að bíða og sjá, hvað
setur. Eg hef séð sýnir — feikn-
legar sýnir — ég.lief séð Búdda
og Confucius. Þarna eru þeir!
Þeir standa þarna og gnæfa við
himin — og eru á leið til mann-
anna . . . nei, ekki þannig, þeir
standa þarna aðeins“.
E7jRA LOOMJS l’OUND fœddist árið 1S85 í ídahó-jylki i
Bandaríkjunum, stundaði nám við' háskólann í Pmnsylvaniu oy
Ilamilton Colleyc og lauk þaðan prófi i klassiskum frœðum. \ð
loknu námi kenndi hann grískar bókmenntir við síðargrcindan
háskóla, cn var bráðlega rekinn þaðan, vcgna hcss að hann gat
ekki unað við þann forpokunaranda, sem þar ríkti. Ilann hafði
þótt cinstakur kennari. Ilann sigldi til Evrópu og dvaldi þar
því nœr óslitið síðan, þar til hann var sakaður um landráð og
fluttur til Bandaríkjanna. Atti að taka hann af tífi, cn þegar
tit kom, var honum þyrmt, vegna þcss að sálkönnuðir úrskurð-
uðn hann geðveikan. .1 ð þessu leyti virðist Povíid eiga svipaðan
feríl og Knut Ilamsun. — Fyrst dvaldi Pound eitt ár á Jtalíu,
skrifaði þar fyrstu bók ,sKna A LUME SPENTO, bjó síðan í
London um langa hríð (1009—1020). Þar kvœntist hann og
gerðist umsvifamikill gagnrýnir og Ijóðahöfundur. Ilann kom
fótunum undir tímaritin POETRY og TIIE LITTLE REVIEW
og gerðist. brautryðjandi i nútiðarskáldskap. Þar að aiiki hejir
hann haft geysimikil áhrif á aðrar listgreinir. T. S. Eliot telur
sig í mikilli þakkarskuld rið hann, en meðal lœrísveina Potinds,
auk Eliöts, eru skáldin Joyce og Tagore, tómlistarmaðurínn
George Antheil og myndhöggvarinn Gaudier-Brzcska. — 1920—
192k dvaldi Ponnd í París, cn fluttist síðantil Rapallo ái Norður-
ltalíu og átti þar heima, þangað til ógæfan dundi yfir.------—
Ekkert af skáldskap Ezra Pounds hefir enn birzt á íslenzkri
tungu, svo að vitað sé. Ilins vcgar hafa tvö íslenzk skáld lokity
upp einiim munpi um aðdáun Jína á þessum kynlega meistara
í viðtali við Líf og tist.
Iiitið gerir sér góðar vonir um að geta birt eitthvert Ijóða
Pounds í íslenzkrí þýðingu á nœstunni ásamt greinargcrð um
skáldskap hans.
„Eru þeir að blessa mennina?"
„Guð komi til, nei! Þeir standa
þarna aðeins“.
Ég spurði hann, hvort hann
hefði flutt skýringar við kantós-
ur sínar inn á hljómplötur.
„Hver þremillinn vi!l þær?
Menn yrkja vegna hinnar prent-
uðu blaðsíðu nú á dögum. Eg er
andvígur skýringum. Hluturinn
verður að standa undir sér“.
„Hefurðu aldrei flutt neitt af
Ijóðum þínum inn á ldjómplöt-
*}((
urr
„Nei, ekki minnist ég þess“.
Ég hlustaði síðar mér til mik-
illar gleði í bókasafni Harvards-
háskólans á skýringar við þrjár
kantósur, sem hann hafði flutt
inn á hljómplötur. Röddin var
söm og áð'ur, raddbrigðin fersk,
sífellt gneistandi af í'jöri, og
stundum var sem líkast því að
heyrðist þytur af því, er rak-
hnífi er brugðið á loft, þegar
hann greip einhverja fyrirlitlega
kenning á lofti og varpaði henni
til hliðar. — •
Og nú þarna í hitamóðunni
tók hann að rifja upp endur-
minningar um Yeats, Ford og
„Old Possum“. Hann kvað eng-
an fót vera fyrir þeirri sögu, að
hann hefði gengið undir jarðar-
men við T. S. Eliot (í óeiginlegri
merkingu): annar þeirra myndi
fremja skemmdarverk inn á við
og liinn út á við; þannig hefði
líka orðið raunin á: hann hefði
ekki verið við góða heilsu og
kosið að dveljast undir ítölsku
sólinni, og þar að auki hefði
Ttalía verið efniviðurinn í Ijóð'a-
gerð hans — og stundum kom
smellur í röddina eins og í svipu-
ól, er hann minntist óvina sinna.,
sem hefðu verið heil legíó. Hug-
ur hans hvarflaði víða með leift-
LÍF og LIST
ll