Nýtt útvarpsblað - 17.10.1948, Blaðsíða 4
það víst, að það hæfasta og bezta veldur
mestu um framtíðarþróunina, verður arfur-
inn, sem kynslóðin skilar inn á sögusvið,
og er þá þess að minnast, að engum arfi er
hægt að skila kynslóðanna milli, nema
menningararfinum.
Útvarpið er yngst menningartækja, og
stríðir við sína banasjúkdóma. Það er þann-
ig tæki, og ætla má að hægt sé að stjórna
því þannig, að það komi að hinum áhrífa-
ríkustu notum í þarfir menningarinnar í
landinu. Þessvegna hefur nafn blaðsins ver-
ið bundið við það, og höfuðtilgangur, og
er þess að geta, að það á að vera tengilið-
ur milli útvarps og hlustenda, og reyna að
hafa áhrif á það hvernig útvarpinu er beitt.
Þá mun verða fluttur í blaðinu alþýðleg-
ur fróðleikur um menn og málefni, almenn
saga, persónusaga, frásagnir af drengilegum
og áhrifaríkum viðburðum, því íslend-
ingar verða að vita það, að þó þeim
hafi af guðs náð verið skákað niður í Sel-
tjarnarnesi, of mörgum, að rætur þjóðlífsins
liggja annarsstaðar, og það mega ekki, frek-
ar en orðið er, rætur þjóðmenningarinnar
ganga undir plóg hinna innfluttu hafnar-
borgahátta.
Af stjórnmálum mun blaðið ekki skipta
sér, nema hvað menningarmálin eru stjórn-
mál allra stjórnmála. Þó munu landsrétt-
indi varin fyrst það eru stjórnmál á íslandi
að verja þau ekki. Og það má segja það
strax, að þeir menn, sem eigi verja lands-
réttindi geta ekki fengið sögulegt gildi í
menningarríki, og þjóð, sem brynnir börn-
um sínum, í eiginlegri merkingu, á brenni-
vini hlýtur fyrr eða síðar að róa galeyðu
þrælkunarþjóðar I stíl við einokunarkaup-
menn Dana á fyrri öldum. Og ef viðskipta-
líf þjóðarinnar á að byggjast á svikum frá
almennri skattheimtu til almenningsþarfa í
ríkissjóðinn, og áfram í gegnum öll almenn
4
Óperusöngskóli Skagfields.
Sigurður Skagfield, söngvari ,hefur stofn-
að óperusöngskóla, sem mun taka til starfa í
næsta mánuði og verða til húsa í Þjóðleik-
húsinu.
*
Skáldsögur
eftir Kristmann Guðmundsson, Ása úr
Bæ og Agnar Þórðarson, munu koma út á
vegum Helgafells innan skamms.
viðskipti, til vinsvika í húsnæðismálum o.
fl., þá er skammt þar til það verður sagt,
en eigi spurt um, að hér búa ekki menn.
Það vcrður að koma þjóðinni í skilning ’
urn það, „að sofið er til fárs og fremstu
nauða“. Og það er skcmmtilegast að gera
það þannig, að hægt sé að segja: „Nú er
dagur við ský“.
DdGfH.
NÝTT ÚTVARPSBLAÐ