Húsfreyjan - 01.01.1950, Qupperneq 13

námsáranna leyfííi. Fundi «ína lókst |ieiin
að lialda og stjórn K. í. Iiélt vakandi sani-
bandi sínu við smærri sámböndin með því
aft sækja fundi þeirra og fylgjast með
málefnum þeirra eftir föngum. Tókst stjórn
K. í. þannig að sigla fram bjá þeirri
hættu, að landssambandiS vrSi að engu
í augum smærri sambandanna, þau ár, sem
féleysið annars vegar og vandræði ber-
námsins hins vegar röskuðu beilbrigðu fé-
lagslífi samtakanna.
Alþingi og ríkisstjórn fengu og að verða
þess áskynja, að K. I. bafði enn fullan
bug á að starfa meira, því að leitast var
við að fá ríkisstyrkinn liækkaðan. Var bann
og bækkaður í 2000 krónur árið 1942 og
loks í 4000 krónur árið 1943.
5. LANDSÞINGIN 1932, 1935 og 1938.
Eins og áður er á drepið má óhætt full-
yrða, að ýmsar þær samþykktir, er gerðar
liafa verið á Landsþingum K. I. um al-
menn þjóðfélagsmál liafa haft talsverða
þýðingu, enda þótt sainbandið sjálft gæti
á engan háll unnið að framgangi þeirra
nema ineð áskorunum á Alþingi og ríkis-
stjórn. Má raunar með sanni segja, að
flest þessara mála eru að vonum nátengd
starfssviði búsfreyjunnar. Skal hér getið
nokkurra umræðúefna og samþykkta, er
gerðar voru á fvrstu 10 árum sambandsins,
en á því tímabili eru haldin þrjú Lands-
þing, auk stofnþingsins, sem þegar hefir
verið getið.
Á Landsþinginu 1932 flutli sr. Ásmund-
ur Guðmundsson, docent, erindi, er hann
nefndi „Samvinna presta og kvenfélaga til
verndar börnum“. í frambaldi af erindi
jiessu urðu talsverðar umræður og voru svo
að umræðum loknum samþykktar tillögur
um væntanlega samvinnu presta og kven-
félaga um barnaverridarmálin. En auk Jiess
var samþykkt tillaga um að skora á kven-
félög landsins að vinna að því, að í skóla-
nefndir og barnaverndarnefndir verði kosu-
ar konur, sem liafi áhuga á barnauppeldi
og bafi sem bezt lækifæri að starfa sem
mest í slíkum nefndum. Á þessu þingi er
einnig rætt um nauðsyn þess, að til séu
stúlkur, er bægt sé að fá til bjálpar á
heimilum, er veikindi steðji að og þurfi
slíkar stúlkur helzt að kunna nokkur
skil á almennri lijúkrun. Þá er enn
ra'tt um búsmæðrafræðsluna og þá
ekki sízt nauðsyn þess að koma upp
búsmæðrakennaraskóla. Endurlekur þing-
ið áskorun stofnjiingsins til B. í., að það
afliendi Kvenfélagasambandinu til umráða
bús og hæfilega lóð í Gróðrarstöðinni, sbr.
yfirlýsingu Búnaðarjiings 1929. En á með-
an ekki komist upp skóli fyrir væntan-
leg kennaraefni í búsmæðraskólum, telur
Jiingið æskilegt að K. 1. leitist við að styrkja
stúlkur til slíks riáms við erlenda skóla.
Landsþingið 1935 tekur svo upp þráð-
inn í flestum sömu málum og undanfar-
andi þing. Þar flytur Sigríður Eiríksdótlir
rækilega framsöguræðu um lijúkrunarmál,
en þingið áréttar fyrri ályktun um nauð-
syn hjálparstúlkna. Hiismæðrafræðslan er
enn rædd og stofnun kennaraskóla í þeim
fræðum. Hafði stjórn K. 1. lagt málið fyrir
Alþingi, en enga áheyrn fengið. Breyting
á fræðslulöggjöf laudsins stóð Jiá fyrir dyr-
um og tekur þingið jiau inál til rækilegrar
uinræðu og samþykkir meðal annars skorin-
orða áskorun til fræðslumálastjórnarinnar
um aukna menntun kennara og þá jafn-
framt betri launakjör stéttinni lil handa.
Ennfremur er gerð ályktun um að leggja
beri áberzlu á báttprýði og prúðmannlegt
dagfar í barna- og unglingaskólum og að
auka kennslu í ýmsum hagnýtum grein-
um svo sem handavinnu. Loks er svo sam-
þykkt svobljóðandi tillaga:
„Þriðja Landsþing K. I. beinir þeirri
áskorun til fræðslumálastjórnarinnar að
lierl sér á eftirliti með húsakynnum
HÚSFREYJAN 13