Húsfreyjan - 01.01.1950, Page 28

inældur sá tíini, seni iiiti er hafður undir
pottinum, ofí hér er aðeins reiknað með
mat, sem heppilegt er að hraðsjóða. Elds-
neytisnotkunin við tilraunirnar er um það
hil hehiíingiir, miðað við venjulega potta.
(’-vítamínið varðveitist svolítið hetur í
sumiim grænmetistegundum en ver í öðr-
um. En hraðsuðupottarnir hafa þann stóra
kost, að magn suðuvatnsins er um 10—
20% af því suðuvatni, sem notað er við
suðu í venjulegum potti. Að vísu er sá
kostur einnig fyrir liendi, þegar við gufu-
sjóðum matinn í venjulegum potti. TJar sem
mikill hluti vítamíntapsins á sér stað við
það, að vítamínin leysast upp í suðuvatn-
inu og er oft kastað með því, vegna þess
að suðuvatnið er oft það rnikið, að það
er ekki notað allt (í sósur, súpur o. f 1.),
|)á tapast minna af vítamínunum við lirað-
suðu, því að 1—2 dl. soðs er venjulega
hægt að nota við matartilhúninginn.
S A MANBliRÐAR RANNSÓK N! R
Á HRAÐSUÐUPOTTUM.
Við lilraunimar voru rannsakaðir 6 mis-
munandi hraðsuðupottar 1 amerískur,
1 enskur, I sænskur og ö danskir. Tilraun-
irnar voru gerðar eins umfangsmiklar og
hægt var, til þess að fá áreiðanlegar upp-
lýsingar um suðutima, eldsneytisþiirf, varð-
veizlu (i-vítamíns o. fl. Þar að auki var
reynt að komast að raun um hvaða mat-
vörur <*r heppilegt að hraðsjóða. Við
tilraunirnar sýndi það sig, að í sumum
tegundum hraðsuðupotta kom einkenni-
legt hragð af matpum, sem ineð einni und-
antekníngu stafaði frá gúmmíþéttinum.
Þetta hragð hvarf þó að mestu eftir nokkra
tiotkun. Mikiil kostur er það, að gúmnu'-
þéttirinn snerli ekki matinn. Einstaka hrað-
suðupottar gáfu vissum réttum svolítið
málmhragð, sem virtist koma af lítils-
háttar óhreinindum í alúmíníinu.
Vegna þeirra, sem ekki hafa rafmagn
28 H Ú S F K E Y J A N
voru hraðsuðupottarnir líka reyndir á opn-
um eldi. Til suðu á venjulegri eldavél er
fljótlegast að nota þunna (pressaða) hrað-
suðupotta. Þvkku, pottarnir með rennila
botninum, sein einnig eru ágætir, eru sein-
legri í nötkun og þyngri.
Þegar soðið er á rafmagní er aðeins
lia-gt að nota potta með renndutn botni,
minnstu ójöfnur á bötninum valda því,
að hitinn uýtist mjög illa og suðutíminn
í heild verður óhæfilega langur. Lengd
heildarsuðutímans fer eftir því, hvört við
byrjum með lieitri eða kaldri plötii.
Vegna liins mikla eftirhita á plötunum
virðisl bezta aðferðin vera eftirfarandi:
Upphitun þangað til loftið er þrotið í pott-
inum, þrýstistillirinn seltur á, áframhald-
andi upphitun lil suðuþrýstings á þrem-
ur og hraðasuða á matmiin á eftirhita á
sliikktri plötunni. Sé suðutíminn lengri en
5—10 mín. er suðu lialdið áfram á straum
1 eða 2.
Það virðist kannske vera eðlilegt að
sjóða niður kjöt og grænmeti við svo háau
hita, sem ætti að gefa fullt öryggi fyrir
því, að niðursuðau heppnaðist vel, eii þar
sem slík meðferð virðist ekki henta öllum
matartegundum, og árángurinn getur oft
verið sprengd gliis og skemmdur matur,
þvkir rétí að bíða niðurstaðna þeirra til-
rauna, sem nú er verið að vinna að, því
fremur sein hægfara upphitun á kjötbita
getur orsakað, að hann fái ekki nægilega
langa suðu í hraðsuðupotti, en það getur
valdið hættulegri eitrun.
ALMENNAR NOTKUNARREGLUR.
I ) Munið, að hraðsuðupottur sýður við
hærri þrýsting og hita en þér emð
vanar við. Reynið þess vegna aldrei
að laka lokið eða Jn-ýstistillinn af
hraðsuðupottinum (með miklu átaki)
meðan þrýslingur er á. Annars er
hætta á að |)ér skaðbrennið yður,