Eining - 01.10.1947, Blaðsíða 4

4
E I N I N G
\
Ferðasaga
Konungshöllin á Drottningholm.
Framhald.
Drottningholm.
Gott eiga bæjarbúar, sem eiga aðgang
fyrirhafnarlítið og kostnaðarlítið að
slíkum stöðum. Til Drottninghólm eru
12 km. úr miðborginni. Hægt er að fara
á skemmtisnekkjum eða með rafknúð-
um sporvögnum. Með þeim kostar ferð-
in aðeins 40 aura.
Svo vel stóð á, að ég gat látið eftir
mér að rölta um einn á Drottninghólm
fjórar klukkustundir. Auðvitað fór ég
oftast hægt, því að þar er heimur dá-
samlegrar fegurðar og minningaauð-
legðar. Þar er konungshöll, konunglegt
leikhús, konunglegur hallargarður, fag-
ur og dýrðlegur mjög, en svo er líka
umhverfið, eikurnar himinháu og vold-
ugu, búið tign og töframætti. Það er
eins og andi aldanna gangi þarna um,
hljóðlega og lotningarfyllst. Það var
unun að sitja eða standa og njóta áhrif-
anna. Ég sáröfundaði unga fólkið, sem
léttklætt þeystist áfram á reiðhjólum
sínum um hin miklu súlnagöng trjárað-
anna og gat átt aðgang að slíkum Edens-
lundum, hvenær sem var.
arráðsfulltrúi. Forstjóri er Gísli Sigur-
björnsson.
Elliheimilið hefur starfrækt þvotta-
hús, einnig fyrir utanheimilismenn. Hef-
ur það orðið umfangsmeira með hverju
árinu, sem liðið hefur. Garðrækt og kúa-
bú hefur heimilið einnig starfrækt, en
vegna slæmra staðhátta varð að leggja
niður kúabúið. En allt, sem heimilið
hefur ráðizt í undanfarin ár, hefur ver-
ið gert með góðri fyrirhyggju og orðið
til að auka hag þess.
Þótt forstjóri þess, Gísli Sigurbjörns-
son, haldi ekki á lofti starfi sínu í þágu
heimilisins, blandast engum hugur um,
Síðar, í sambandi við Norræna bind-
indisþingið, kom ég aftur til Drottning-
holm í miklu fjölmenni. Þá fórum við
með skemmtisnekkjum báðar leiðir, en
þröngt var um borð, en siglingaleiðin er
fögur. f þetta skipti gafst okkur færi
á að skoða konungshöllina nokkuð ná-
kvæmlega. Hún er frá því um 1600.
Verst var að geta ekki horft nægju sína
á salarkynni hallarinnar, þakin miklum
málverkum og skrautmunum, söguleg-
um minjagripum. Þar æptu ekki að
manni nein klessumálverk eða manns-
að hann er forsjón þess og sá hyggni
maður og kraftur, sem stendur að baki
farsælli þróun þess öll undanfarin ár.
Strax þegar stigið er inn á lóð stofn-
unarinnar, ber allt vott um sérstaka
hirðusemi og fyrirmyndar umgengni, og
hagsýni í hvívetna. Er þar gefið gott
fordæmi í þeim efnum.
Elli- og hjúkrunarheimilið Grund,
hefur notið blessunaróska margra, allt
frá upphafi. Á þessu merkisafmæli þess,
munu margir óska því farsældar á kom-
andi árum, að því auðnist að veita jafn-
an þeim, er borið hafa hita og þunga
dagsins, sem bezta aðhlynningu á ævi-
kvöldi þeirra.
myndir með ferkantaða hausa. Hér
mátti sjá hina máttugu list á vegum
innblásturs og anda. Hér var saga skráð
mjög stórmannlega.
Við gengum einnig um svefnklefa
hallarinnar frá fyrri tíð. Allur var hann
logagylltur og skrautbúinn. Þar var
veggteppi eitt mikið, virt á hálfa milljón
sænskra króna. (Ekki stríðstíma verð).
I þessari minningarríku höll situr
stundum á sumrum hinn væni, hyggni
og aldurhnigni konungur Svíanna. Þar
er rólegt. Þar er staður til íhugunar.
En hvað hugsar konungurinn? Hver
veit það?
En hugsað get ég mér konunginn sitja
á svölum hallar sinnar, horfa yfir dá-
samlega hallargarðinn, unaðslega um-
hverfið, rifja upp fyrir sér minningarn-
ar um þetta sögufræga konungssetur, en
geta þó ekki varizt þeirri raunalegu
hugsun, sem hvívetna ásækir nú frið-
elskandi sálir manna, að úr sortanum
út við sjóndeildarhringinn kunni að
koma illviðri á sínum tíma, er verða
kunni hættulegt öllu því, sem hátt gnæf-
ir og dýrmætt er.
Við fengum einnig að setjast á bekk
í konunglega leikhúsinu á Drottning-
holm, en það er frá því um aldamótin
1700. Einnig þar var margt merkilegt
að sjá, undarlegur vitnisburður um liðn-
ar kynslóðir. Svíarnir hafa verið hygg-
in þjóð og varðveitt vel tengslin milli
þess, sem var og þess, sem er, ekki að-
eins í hinu ytra, heldur í hinni andlegu
menningu þjóðarinnar.
Glöggt er gestsaugaö.
Þessa daga, sem mér gafst næði til
að litast um í Stokkholmi, veitti ég ýmsu
eftirtekt. Bréfarusl sá ég til dæmis
aldrei á götunum, aldrei farartæki uppi
á gangstéttum, er þó mikið af reiðhjól-
um og bílum og margar götur borgar-
innar þröngar. Aldrei heyrði ég blístrað
á götum úti, aldrei nein hróp og köll
blaðasöludrengja. Þeir voru blátt áfram
ekki til, og aldrei heyrði ég hávaða í
krökkum þessa daga, sem ég dvaldi í
borginni. Það var engu líkara, en börn
Stofnendur Elliheimilisins.
Haraldur Sigurðsson, Páll Jónsson,
Flosi Sigurðsson, Júlíus Arnason, Sigurbjörn A. Gíslason.
*
(
♦

I
i
i