Reykvíkingur - 11.07.1928, Side 14

Barist með brotnum
glösum.
Enskur liðsforiingi, G. Gokk
6mith majór, segir svo frá:
Vorið 1895 kom ég til Daw-
son við Yukonfljót í Alaska. Vor;;
par pá ekki nema nokkur hund-
ruð rnanns. En er fréttist um
gullið, sem fundist hafði par í
grendinni, streymdi fólkið pang-
að, svo að mörg púsund manna
komu til borgarinnar á nokkrum
vikum. Varð Starnes höfuðsmað-
ur að senda eftir liðsauka, til
pess að geta haldið uppi lögum
og reglu parna meðal gullleitar-
mannanna, og gekk pað pó full-
erfiölega. En pað var gaman að
,sjá hvernig á svipstundu var kom-
ín heil horg af tjöldum, par sem
gull fíanst, og hvernig á skömm-
um tíma voru komin tiimburhús
á pessum stöðum. Þetta sumar
var allur skógur, sem var nær
Dawson en 6 km., feldur og flutt-
ur til borgarinnar og par bygð
hús úr viðnum. Urðu yfirvöldin
smeik að af pessu myndi Ieiða
eldiviðarskort næsta vetur.
Skömmu eftir að ég var kom-
inn, sagði Starnes höfuðsmaður,
að gull hefði fundist á stað par
nálægt, og að allur gulinemahóp-
uiinn mundi æða pangað til pess
nö nema land; pví vanalega pyk-
ir pað land líklegast tii gullgreftr-
ar, er næst liggur pví svæði, sem
gull hefir fundist í. Bauðst Star-
nes til pess að lána 'mér hest-
inn isinn upp á pað, að við ætt-
um sinn helminginn hvor í gull'
Ióðinni, sem ég næði í, og gekk
ég að pví boði. En ég varð að
ríða berbakt, pví hann átti ekki
hnakkinn sjálfur, hann heyrði til
útbúnaðar pess er ríkið átti, en
pað mátti ekki lána neinum gull'
leitarmanni neitt af pví.
Gullæðið.
Ég lagði af stað frá Dawson
kl. 4 að morgni og hélt að ég
mundi verða á undan flestum,
en svo \ ar pó ekki. Margir höfðu
lagt af stað pegar um kvöldið,
og var vegurinn, sem að eins
var mjór stigur, fullur af fót'
gangandi mönnum. Voru menin í
svo æstu skapi, að peir lögðu
iðulega til peirra, sem voru uð
komast fram hjá peim, og oft
hótuðu peir mér að drepa mig>
eða peir hótuðu að drepa hestinn,
ef ég færi fram úr peim. É8
skeytti pví engu, en ég er viss
um að peir hefðu gert að minsta
kosti hið síðara, ef ég hefði ekki
gáð nógu vel að, að hafa mig
og hestinn undan öxum peirra.
Idörg hroðaverk voru framin
parna, en ekki er mér kunnugt