Reykvíkingur - 11.07.1928, Qupperneq 20

í Reykvíking má koma
í Hólaprentsmiðju.
bréfum sem henni verða send,
og færa mér pau. En þér veröið
að ábyrgjast að það verði þeim
öllum. Ég mun sv]o hitta yður
á stað er við nánar tiltökum.
„Áður en frú Leroux fer í þessi
ferðalög mun hún fá yður bögg-
ul, og hann eigið þér lika að
koma með. Hafið þér nokkuð við
þetta að athuga?“
„Nei, nei. Ekkert að athuga,“
sagði Soames.
„Frú Leroux veit um þetta,“
hélt Grikkinn áfram, „en enginn
íannar í húsinu. Heyrið þér það?“
„Ég skil," sagði Soames.
„Jæja, gott,“ sagði Gianapolis,
„frú Leroux mun ráða yður til
sín í dag seinni hlutann. Leroux
sjálfur er eins og núll á heim-
iiinu. Pér byrjið svo þar á mánu-
daginn. Seinna í vikunni getum
við svo hitst og talast nánar við.“
„En hvar hitti ég yður?“
„Hxingið í síma 18642 austur,
og spyrjið eftir herra King."
Soames tók upp blýant.
„Nei, þér mégið ekki skrifa
númerið hjá yður,“ sagði Grikk-
inn, „þér verið að muna þaÖ.“
Sama dag réðist Soames til frú
Lctoux, sem var fríð kona, ljós-
híerð.
2. kapítuli.
Soames i vlst,
Soames var hér um bil mán-
uð hjá Leroux-fólkinu án þess
að verða margs vísari um það’
því hitt vinnufólkið var alt ný'
lega komið. Þó fékk hann að vita
að frú Leroux var búin að fara
einu sinni til Parísar síðan inni-
stúlkan kom í vist hennar. Sagö1
sú hin sama Soames að frúnn'
þætti ekkert vænt um mann'ain
— ekki tveggja aura virði — hún
elskaði einhvern annan frá þvl
áður en hún kyntist manninum
sínum og að hún væri að veslast
upp af endurminningunium um þa
ást. Frúin hefði breyzt mikið og
megrast þá sex mánuði, sem hún
hefði verið í vist hjá hennii. Enn
fremur sagði hún Soames að frúm
mundi drekka í laumi.
Á Leroux fékk Soames það a-
lit, að hann Væri aumingi, sem
hugsaði ekki um annað en bóka'
hyllurnar, en forsómaði konuna-
sem þvi eðlilega reyndi að skemtn
sér utan heimilis, enda fór hú«
á hverju kvöldi eitthvað: á danz'
lcik, í spilakvöld o. s. frv. °S
sjaldan fór Leroux með hen«i.
hann hélt sér við skrifstofu s;«®
eins og Diogenes við tunntiinB-