Handbók bænda - 01.01.1923, Blaðsíða 21

17
Sjeu áburöar-tilraunir gjörSar í görSum, verSur
aS gæta þess, aS sá eSa setja niSur þannig, aS plönt-
urnar standi jafndjúpt, með jöfnu millibili, og jafn-
margar á hverjum reit. Einnig verSur aS taka upp
af öllum reitunum á sama tíma, og vigta (helst bæ'Si
káliS og undirvöxtinn) af hverjum reit fyrir sig.
Sjeu áburSartilraunir gjörSar á graslendi, verSui
aS slá alla reitina á sama tíma og í sama veSri, vigta
af hverjum reit fyrir sig, bæSi nýslegiS og þurt.
Sjeu reitirnir og áburSarblönduniti höfS eins og
hjer hefir veriS nefnt, sjest tilsvarandi áburöar- og
uppskerumagn á dagsláttu viS aS margfalda áburS-
ar- og uppskerumagn hvers reits meS ioo.
Ræktun fóðurrófna.
1. JarSvegurinn. Fóöurrófur þrífast best
í lausum og rökum mýra-, moldar- og leirjarSvegi.
Ágætt er aS sá fóSurrófum í nýbrotinn jarSveg, þar
sem rækta á aSrar jurtir síðar.
2. ÁburSur. FóSurrófur þurfa mikinn áburS.
Nýr búsdýraáburSur, sem er borinn á sama vor og
sáS er, getur orsakaS trjenun í rófunum. Sjeu fóSur-
rófur ræktaSar fleiri ár í senn, i sama staS, og hús-
dýraáburSur notaSur eingöngu, má vart bera minna
á, en sem svarar 250—300 hestburSum á dagsláttu.
3. S á n i n g. Best er aS sá svo snemma aS vor-