Ljósmæðrablaðið - 15.05.1998, Síða 17

beðið var í 48 klst og sýndi þá að hætta á sýkingum
móður jókst. Einnig er vitnað í tvær rannsóknir sem
sýndu að það voru ekki kostir við að bíða með inn-
grip en kostimir eru ekki útskýrðir frekar. Þetta
samræmist áliti læknisins í sögunni. Nýleg rann-
sókn Ottervanger, Keirse, Smith, og Holm, (1996)
sýndi hins vegar fram á kosti. 123 konur sem voru
komnar á 37 -42. viku meðgöngu og belgir höfðu
rofnað a.m.k. 8 klst fyrir upphaf hríða tóku þátt í
rannsókn þeirra. í henni gekkst 61 kona undir gang-
setningu og 62 konur biðu í að minnsta kosti 48 klst
þar til hríðaörvandi dreypi var sett upp. Af þessum
62 konum fæddu 55% þeirra innan 24 klst. og 26%
á næsta sólarhr. Meðallengd fæðinga virtist svipuð
meðal beggja hópanna. Þær sem voru gangsettar
eftir 8 klst voru að meðaltali 6 klst í fæðingu og
hinar 5,5 klst. Þær sem voru gangsettar notuðu
hinsvegar meiri verkjadeyfingu 50,8 % þeirra fengu
petidín eða mænurótardeyfingu miðað við hinn
hópinn en í honum fengu 24,2% petidín eða mænu-
rótardeyfingu. Hærri tíðni keisarafæðinga var í
gangsetta hópnum eða 4 konur og 2 í hinum hópn-
um, en þær fengu einnig báðar einhverja oxitocin
örvun. Tíu konur úr hópnum sem fengu örvun
snemma fæddu með aðstoð sogklukku eða tanga en
4 úr hinum hópnum. Niðurstaða þessarar rannsókn-
ar er því sú að hefðbundin stefna að gefa hríða-
örvandi lyf fljótlega eftir að belgir rofna og bið er
eftir hríðum, auki hættu á sogklukku og tangarfæð-
ingum auk keisarafæðingum og gefur vísbendingu
um að þessi aðferð sé sárari fyrir konuna.
Þar sem enn vantar upp á að það sé fullsannað
hvort betra muni að gangsetja eða bíða í ákveðinn
tíma er ákvörðunin að miklu leiti háð hugmynda-
fræði og reynslu umönnunaraðila og hvernig
ástandið er kynnt fyrir konunum sjálfum, Einnig
hlýtur að spila þarna inn í þolinmæði fagaðila við
að horfa á eðlilegt ferli fæðinga.
Eftir að hafa kynnt mér fræðilegar heimildir um
þetta efni er ég enn ósátt við að fæðingin skuli hafa
verið gangsett svo fljótt og eins við að hafa ekki
metið sjálf hvort báðir belgimir voru í raun rofnir
áður en syntocinon dreypið var sett upp. En það er
að sjálfsögðu ómögulegt að segja hvort konunni
hefði gengið betur að fæða og hvort hún hefði
sloppið við að fara í keisaraskurð, ef beðið hefði
verið.
Samantekt á námsreýnslu stðasta mánuð
Þessi tími sem ég hef verið núna á fæðingagangi
hefur verið lærdómsríkur, ég hef verið „fiskin“ á
faeðingar. Ég hef fundið sjálfsöryggið við að sitja
yfir konum aukast smásaman. Ég hef skynjað hvað
umhverfið hefur mikil áhrif á upplifun kvennanna
og gang fæðinganna, hvað það er mikilvægt að
skapa rólegt og afslappað umhverfi til að stuðla að
slökun. Einnig hvað viðvera og yfirseta skiptir
miklu við að hjálpa konunum að takast á við hríðar-
nar. Eins hverju það breytir hvernig konan er upp-
lögð fyrir fæðinguna, ein konan var fárveik af
flensu í fæðingunni og önnur var að niðurlotum
komin fyrir fæðinguna af svefnleysi og þreytu. Ég
hef líka lært að meta mikils samstarf við lækna
þegar þess hefur þurft, því í stöku fæðingum hefur
þess sannarlega þurft. I tveimur fæðingum var ég
ósátt við hve snemma var farið að setja upp
syntocinon dreyp eftir að belgir rofnuðu, áður en
hríðir hófust. í bæði skiptin hefði mátt sýna meiri
þolinmæði. Mér er farið að þykja afar vænt um
belgina og hef mikið velt fyrir mér gildi þess að
belgir haldist heilir sem lengst í fæðingu. Mér sýn-
ist vera ótvíræðir kostir að halda verndandi eigin-
leikum vatnsins við að jafna þrýstinginn í leginu og
Frh. ábls. 19.
Láttu þér líða vel í sængurfatnaði frá
FATABÚÐINNI
Við leggjum áherslu á gæði og
gott verð
Skólavörðustíg 21 - Sími 551 4050
UÓSMÆÐRABLAÐIÐ
17