Ljósmæðrablaðið - 15.05.1998, Blaðsíða 22

vildi helst geta gefið konunni á
meðgöngunni er trúin að sjálfa
sig, að hún viti hvað er rétt fyrir
hana sjálfa“. En hún segir að til að
konan fáist til að ræða um sín mál
þurfi tíma með henni „ ... sjö mín-
útur eru ekki nóg og oftast kemur
það mikilvæga fram þegar konan
er að fara“. Hún segir íslenskar
ljósmæður hafa mun breiðara
starfssvið en ljósmæður í Dan-
mörku, þar sem skortur sé á ljós-
mæðrum þar. Ljósmæður séu því
helst menntaðar til að vera á fæð-
ingargöngum en einungis á fáum
stöðum séu þær á sængurlegu-
deildum. Þær séu ekki einu sinni á
meðgöngudeildunum. Þar vinni
bara hjúkrunarfræðingar. „Þetta
kemur e.t.v. líka til af því að þegar
maður verður eldri og hefur tekið
á móti þúsund börnum getur verið
erfiðara að finna sér annað starfs-
svið“.
Trine telur að ljósmæður eigi sér
sína eigin menningu sem helgist
m.a. af því hve þær eigi náin sam-
skipti vð fólk á viðkvæmum tíma
í lífinu: „ ... fólk sem átt hefur
samskipti við ljósmóður veit hve
mikil áhrif hún getur haft - þetta
eru næstum eins og töfrar".
Þegar Trine útskrifast vill hún
gjarnan hefja störf á stóru sjúkra-
húsi, en hún reiknar þó með að
vinna í Árhus, þaðan sem hún er.
Hana langar einnig að prófa að
vinna á Grænlandi, því henni
finnast litlu fæðingastaðirnir hafa
upp á svo margt að bjóða. Eg spyr
hana hvort hún hafi verið með í
heimafæðingu, en hún segist hafa
misst af þeirri sem henni stóð til
boða. Hún segir að í Danmörku sé
ekki mikið um heimafæðingar.
Hún er þó þeirrar skoðunnar að
heimafæðing sé öruggur valkostur
fyrir frískar konur. Það gleymist
þó oft að segja konum, hér og þá
ekki síður í Danmörku, hvað þeim
standi til boða: „ ... við höldum
okkur geta sagt konum hvað þær
ættu að gera, en við gleymum því
að það eru einungis tilboð, við
gerum konunum tilboð og ef kon-
unum líst ekki á það þá geta þær
sagt nei“.
Trine verður á fæðingagangi í 3
mánuði og vegna þess hve vel
henni líkar að vera á Islandi ætlar
hún að koma aftur í sumar og vera
á meðgöngu- og sængurkvenna-
deildunum. Eg spyr hana hvort
hún hafi ekki lent í neinum vand-
ræðum með að tala við skjólstæð-
ingana, en hún segir samskiptin
yfirleitt ganga vel, sérstaklega
þegar hún er ein með fólkinu.
Hún grípi til ensku ef fólk á erfitt
með dönskuna og hún skilji orðið
dálítið í íslensku. Það gengur vel
en: „ ... um leið og ljósmóðirin
gengur inn í stofuna þá söðla þau
um og tala íslensku. Og það finnst
mér ergilegt og ég hef talað um
það við ljósmæðurnar sem eru
með mér og við höfum prófað að
hafa það þannig að hún talar
ensku þegar hún kemur inn
þannig að ég geti fylgst með.
Annars getur maður misst úr smá-
atriði sem skipta máli og þegar
maður svo innir eftir þeim finnst
fólki það vera búið að ræða þetta.
Því er öruggt að málið er mesti
vandinn“.
Meðan Trine er á íslandi býr hún
hjá íslenskum ljósmóðurnema og
hafa íslensku ljósmóðurnemarnir
tekið vel á móti henni og skipst á
að fara með henni í bíó ofl. og
einnig hafa þær tekið hana með
sér vítt og breitt um landið á frí-
helgum. Segir hún mikinn mun á
fjölda nema í Danmörku og á Is-
landi og öruggt að tengslin séu
sterkari milli íslensku nemanna
vegna þess hvað þær eru fáar.
I apríl fer Trine til baka til Dan-
merkur í skólann í 3 vikur. I
danska ljósmæðraskólanum eru
meiri skipti milli bóklegs og verk-
legs náms en hjá okkur. Trine seg-
ir bóklega hlutann styttast eftir
því sem á námið líði og bóklegi
hlutinn sé minni en sá verklegi.
Nú eigi hún eftir 3 vikna kúrs sem
fjallar um réttindi og skyldur ljós-
mæðra, síðan verður hún í 8 vikur
á lítilli fæðingastofnun, síðan 4
vikur á meðgöngudeild og 4 vikur
á sængurlegudeild (hérna á ís-
landi), síðan geri hún lokaverk-
efni og taki próf. Lokaverkefni
Trine er hópverkefni og ætlar
hópurinn að fjalla um þarfir og
erfiðleika para sem fara í IVF.
Samt langar hana inn á milli að
skrifa um eitthvað allt annað,
helst um eðlilega fæðingu „ ... hve
löng er eðlileg fæðing? - hvað
inniber eðlileg fæðin? - er eðlilegt
að örva með syntocinon eða ekki?
- er eðlilegt að gefa Petidin eða
ekki?“ Hún segist oft hafa lent í
umræðum um túlkun þess hvað
kallist „normal“ þegar hún var í
Danmörku og ljósmæður þar ekki
alltaf verið henni sammála um
hvað eðlileg fæðing inniberi: „ ...
það eru mörkin sem færast“.
Það er greinilegt að Trine hefur
ákveðnar skoðanir á ljósmóður-
fræðunum og djúpa lífsspeki -
dýpri en ætla mætti hjá svo ungri
konu. Hún hefur einnig frá mörgu
að segja og áður en varir er tíminn
tloginn frá okkur og Trine þarf að
fara heim til að skrifa dagbókina
sína. Hún kveður því og hjólar
heim í frostinu - alveg óbangin.
Mín tilfinning er sú að danska
ljósmæðrastéttin geti hlakkað til
að fá svo góðan liðsmann.
DZ
Mars 1998
22
LJÓSMÆÐRABLAPIP