Ljósmæðrablaðið - 15.05.2001, Blaðsíða 9

Fátækt
Hvernig voru aðstœðurnar hjá konunum?
Það var nú misjafnt. Einu sinni tók ég á
móti bami sem var ekkert til á, engin föt og
hún ætlaði ekki að hafa bamið.
Ég vissi um hjón sem hún ætlaði að gefa
bamið og þau þorðu ekki að taka bamið strax
svona nýfætt. Ég tók það heim með mér og
dóttir mín sem átti 6 mánaða gamla dóttur,
hún kom með föt og burðarrúm. Ég hafði
bamið í 12 daga þangað til að fósturforeldramir
komu og tóku það.
Þúfóstraðir barnið?
Já þetta, ég hefði viljað gera þetta með fleiri
böm. Ég hefði viljað vera uppi í gamla daga,
þær ólu upp sum börn, svo það hefði verið
mjög gaman. En það var stundum mjög mikil
fátækt, ég tók á móti í bröggunum héma í gamla
daga og það var alveg hraeðilegt
Varþá kuldi?
Já, og svo var fátækt og sóðaskapur sumstaðar
mjög mikill.
En hafðifólk samt til fyrir börnin?
Já, já, það voru alltaf til föt á börnin en
það var mikið af köttum. Einu sinni voru 7
kettir sem vom hjá einni konu í Blesugrófínni.
Þeir voru uppi í rúmi og allsstaðar, en það
gekk vel. Hún fékk engan hita eða neitt. Já,
það var sumstaðar allt voðalega fallegt og fínt,
allt uppbúið bæði vagninn og rúmið. Það fór
svolítið í mig þegar þær voru búnar alveg að
búa upp allt. Það þarf ekki mikið ef eitthvað
kemur uppá, þannig, að vera alveg tilbúin með
allt en maður vonaði bara að allt færi vel.
Þetta er svona hjátrú?
Já, mér fannst það því ég bjó aldrei um vöggu
fyrr en bamið kom, þá fyrst gerði ég það. Það
má ekki vera alveg ætlast til að allt verði í
fullkomnu lagi. En það er svona í dag, það er
búið að kaupa allt, eða voða mikið.
„Hún vildi ekki fá neina aðra"
Sástu einhvern tímann eftir því að hafa
samþykkt að taka á móti heima?
Nei, aldrei, ég hef aldrei séð eftir því, aldrei.
Var ekki mikið að gera?
Jú það var oft mikið ég átti sjálf sjö böm, en
ég á góðan mann sem hjálpaði mér við bömin
og tók þau á næturnar. Svo var ég kölluð út
20 dögum eftir að ég átti tvíburana mína. Það
var ein, hún var að eiga fjórða bamið og sótti
hart að ég kæmi. Ég hafði tekið á móti hinum.
Svo ætlaði ég varla að þora að fara af því að
það voru ekki nema 20 dagar síðan ég átti
tvíburana, en fór samt og hugsaði, hún verður
svo fljót. Svo fæðist bamið og þegar það er
fætt þá andar það aldrei eðlilega, grét ekki
nema svona með hálfgerðum ekka. Ég hugsaði,
það er eitthvað að, gat á þindinni eða eitthvað.
Svo Andrés kom nú þama, barninu hrakaði
nú svona heima. Svo ég fer með það upp á
Landspítala og þá var það meira og minna
vanskapað að innan. Það var skorið upp og
það var ekki hægt að bjarga því, því það var
svo mikið vanskapað að innan. Þetta var "69,
það dó eftir aðgerðina. Svo varð ég að ganga
náttúrulega til konunnar eftir þetta en það gekk
allt vel.
Það hefur verið erfitt svona nýstigin af
sœnginni?
Já, ég var orðin svo full af mjólk og gat ekkert
farið fyrr en ég var búin að koma baminu þama
upp eftir. Fór svo aftur heim til konunnar því
hún grét og sagðist ekki vilja fá neina aðra.
Svona vom þær svolítið stífar, en ég gat aldrei
neitað þeim, þannig. Svo þegar ég var einu
sinni að koma úr sumarfríi og átti eftir
að fara í Munaðames, þá sagðist ein bara ætla
að bíða eftir mér og hún gerði það. Og hún
var með svolítið mikinn bjúg og háan
blóðþrýsting, svoleiðis að ég hefði nú varla átt
að hafa hana heima en það gekk allt vel, hún
var svolítið sérstök eins og þær vom margar,
sko sem vildu fast eiga heima.
Fannst þér þœr vera svona,öðruvísi
karakterar?
Sumar ekki allar, ég segi það ekki, en sumar
ægilegar fastar á því að ætla sér að eiga heima
og engin að koma nema ég, því það mátti ekki
vísa á þær.
Svo var mér einu sinni boðið til Kanada og
ég varð að láta eina í aðrar hendur, hún fæddi
þremur dögum eftir að ég var komin út, hún
var alveg komin á steypirinn.
Fjölskylda Ijósmóður
Það var verst náttúrulega hvað þetta var mikið
bindandi. Ég var ekki með neitt boðtæki og
ég þurfti bara að hringja í þær ef ég var að fara
Svo var ég kölluð út 20
dögum eftir að ég átti
tvíburana mína.
Það var ein, hún var að
eigafjórða barnið og sótti
liart að ég kœmi. Eg hafði
tekið á móti hinum. Svo
œtlaði ég varla að þora
aðfara afþví að það voru
ekki nema 20 dagar si'ðan
ég átti tvíburana, en fór
samt og hugsaði, hún
verður svo fljót.
Ljósmæðrablaðið n
maí 2001 J