Ljósmæðrablaðið - 15.05.2001, Blaðsíða 12

Stuðningshópur fyrir
foreldra sem misst
hafa börn sín í fæðingu
eða skömmu eftir
fæðingu.
Eftir Guðrúnu Guðbjörnsdóttur
ljósmóður á fæðingardeild Landspítalans
Mér hefur fundist að því
meiri umhyggja sem
foreldrunum er sýnd með
því að reyna að hjálpa
þeim til að eiga sem
flestar og bestar
minningar um barnið,
þeim mun auðveldara er
þeim að vinna úr sorginni
síðar meir.
Það að missa barnið sitt er eflaust einhver
erfiðasta lífsreynsla sem foreldrar verða fyrir.
Að fæða andvana barn eða missa barnið sitt
fljótlega eftir fæðingu getur verið jafn erfitt
og að missa eldri börn. Þegar um andvana
fæðingu er að ræða eru það í rauninni bara
foreldramir sem ná að kynnast barninu og aðrir
eiga erfitt með að skilja að fyrir þeim er
andvana fætt bam raunverulegur einstaklingur
engu að síður en þau börn sem fæðast lifandi.
Astæðan fyrir því að ég fór að velta fyrir mér
þessum málum nánar var að mér fannst mjög
erfitt að annast þær konur (Qölskyldur) sem
voru að fæða andvana börn eða börn sem
fæddust mikið fötluð og lifðu jafnvel mjög
stutt eftir fæðingu. Eins og margar aðrar
ljósmæður vildi ég helst auðvitað sinna þeim
konum sem ekki áttu von á að fæða börn sem
ekki væru fullfrísk og jafnvel, lifðu ekki mjög
lengi. Ég fór því fyrir nokkrum árum að
hugleiða þetta nánar og aflaði mér meiri
vitneskju um hvernig betur mætti standa að
stuðningi við þá foreldra sem verða fyrir þeirri
sáru reynslu að missa barn og jafnframt var
ég sjálf betur undirbúin að takast á við slíkar
fæðingar. Það að annast þessar konur og
ijölskyldur þeirra er mjög mikil vinna og ekki
alltaf auðvelt en getur þó verið gefandi og
fjölskyldunum léttbærara ef góður stuðningur
er veittur. Mér hefur fundist að því meiri
umhyggja sem foreldrunum er sýnd með því
að reyna að hjálpa þeim til að eiga sem flestar
og bestar minningar um barnið, þeim mun
auðveldara er þeim að vinna úr sorginni síðar
meir.
Það er eðlilegt að hverri meðgöngu fylgi gleði
og eftirvænting verðandi foreldra. Það er því
átakanleg lífsreynsla að eignast andvana barn.
í einu vetfangi er vonum og væntingum breytt
í sorg og söknuð. Þegar um er að ræða fæðingu
andvana barns er mikilvægt að fæðingin sé
sem eðlilegust. Konan fái tækifæri til að fylgjast
með fæðingunni og upplifi hana á sem
jákvæðastan hátt. Það hefur verið staðfest með
könnunum að flestar konur lýsa fæðingu
andvana barna sinna sem dýrmætri reynslu og
þeim finnst sem þær hafi gert eitthvað gott
fýrir þetta bam, með því að lofa því að fæðast
eðlilega. Það er því nauðsynlegt að tala um
fæðinguna og gera foreldrunum grein fyrir að
fæðingin er ekkert öðruvísi þó svo að barnið
sé dáið. Gefa þeim tækifæri á að tala um bamið
og að þetta sé sama barnið í dag og það var í
gær þrátt fyrir að það sé nú látið.
i r\ Ljósmæðrablaðið
1 z maí 2001