Freyr - 01.12.1940, Síða 6

Í8Ö
PRE YR
IslaiiiBs-
IlllllIlÍ
Sungið á samkomu
íslendingafélagsins í
Khöfn 1. des. 1918.
Um þetta íslandsminni
segir skáldið og b ó n d-
i n n Gunnar Gunn-
arsson í bréfi til Freys:
— Þetta íslandsminni
hefur það eitt til síns
ágætis að vera jafn-
gamalt fullveldi okkar,
liðlega tvítugt, og er
því ef til vill ekki úr
vegi að það komi fyrir
almenningssjónir ein-
mitt nú. —
Þú eyjan vor hvíta í œginum blá,
sem apalhraunum giröir fríða bala,
með fossunum björtu og fjöllunum há,
nú flýgur klökkur muni heim til dala.
Hann elskar jafnt hamar og hafbarinn drang
sem heiða-auðn og dala vœnan gróður,
pví hjartað ei skiptir um heimilisfang
og höf og lönd ei skilja barn frá móður.
Þú sveipuð ert snœhjúpi, klökug og köld,
en Katla stráir vikri akra snauða,
en samt er nú hafin þín hamingjuöld
— sjá heillatáknið bláa-hvíta-rauða!
Á landi og sjó blaktir fáni pinn frjáls,
pitt fullveldistákn, vort heiðursmerki.
Þau regin, sem gættu vors goðhelga máls,
pau gœta hans ef stöndum trútt að verki.
í dag rœtist feðranna draumur um Frón,
sá draumur sem byggði íslands strendur,
og sœlt er hvert auga, sem auðnast sú sjón,
að óháð þjóð í frjálsu landi stendur.
í sólmóðu hiliinga sögunnar öld
vér sjáum, þar frelsishetjur skarta,
sem inntu af hendi pau gullvœgu gjöld,
að ganga fram með djarft og óskelft hjarta.
Vér börn þín, pú ísaláð, óskum pess heitt,
í öllu að hlúa þínum blóma;
þér, móðir, til handa vér öll viljum eitt:
um aldir alda frelsi, heill og sóma!