Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.04.1970, Qupperneq 12

22
TlMARIT VFl 1970
notkun talaðs og ritaðs máls en
teiknun.
Námið uppfylli þær kröfur, sem er-
lendir háskólar og rannsóknarstofn-
anir gera til almenns verkfræði-
náms, áður en farið er í sérnám.
Leitað sé eftir viðurkenningu er-
lendra verkfræðifélaga á náminu hér.
Slík viðurkenning mundi auðvelda
íslenzkum verkfræðingum að öðlast
full starfsréttindi erlendis.
VFl skipi nefndir, eina fyrir
hverja af þeim aðalgreinum verk-
fræðinnar, sem kenndar verða við
Tækniháskólann. Nefndirnar hafi
það verkefni að vera skólanum til
ráðuneytis um val á námsefni fyrir
viðkomandi verkfræðigrein og stuðli
þannig að því, að námsefnið hæfi sem
bezt íslenzku atvinnulífi. Þessar
nefndir eru hér á eftir nefndar náms-
brautanefndir.
Skólinn öðlist heimild til að taka
skólagjöld af nemendum sínum, til
þess að standa straum af bóka- og
tækjakaupum og öðrum nauðsynleg-
um kostnaði, sem opinberar fjárveit-
ingar fást ekki fyrir.
Kennarar séu aðeins ráðnir til 5
ára í senn. Ári áður en ráðningar-
tíminn er liðinn skal ráðning þeirra
endurskoðuð. Við endurskoðun skal
tekið tillit til álits stúdenta á kenn-
araeiginleikum kennarans og þekk-
ingu hans á námsefninu. Einnig skal
það metið, hvort hann hafi unnið að
rannsóknum og aukið þannig við
þekkingu á sinu sérsviði, og hvort
hann hafi skrifað vísindagreinar um
það efni, og birt þær í viðurkennd-
um tímaritum. Einnig skal tekið til-
lit til þess, að hve miklu leyti við-
komandi kennari hafi kynnt sína sér-
grein fyrir íslenzkum atvinnuvegum
og almenningi og aukið henni álit.
Unnið sé markvisst að því að skapa
sem bezta aðstöðu til kennslu, til-
rauna og rannsókna við skólann.
Komið sé upp góðu tæknilegu bóka-
safni og stúdentum kennt að not-
færa sér það. Laun kennara séu
hækkuð það mikið, að þeir geti helg-
að sig kennslu og grundvallarrann-
sóknum á sínu sérsviði, enda séu
gerðar kröfur um, að þeir geri það
og þeim ákvæðum fylgt eftir.
3. Umsjón og eftirlit
með námsgæðum.
Samkvæmt lögum um rétt manna
til að kalla sig verkfræðinga, húsa-
meistara eða tæknifræðinga, nr. 44
frá 1963, má engum veita leyfi tll að
kalla sig verkfræðing...... „nema
hann hafi lokið fullnaðarprófi í verk-
fræði við fjöllistaskóla eða teknískan
háskóla, sem stéttarfélag verkfræð-
inga hér á landi viðurkennir sem
fullgildan skóla í þeirri grein“....
Hér er skýlaus kvöð sett á herðar
VFl, um að fylgjast með menntun
verkfræðistéttarinnar í landinu.
Til að sinna þessu verkefni skipi
VFl launaðar nefndir til ákveðins
tíma eina fyrir hverja grein verk-
fræðinnar, sem kennd er við Tækni-
háskólann. Nefndirnar skili stjórn
VFl skriflegri skýrslu árlega um
störf sín. Þessar nefndir eru hér á
eftir nefndar eftirlitsnefndir.
Eftirlitsnefndirnar skulu kynna sér
námsefni, kennslu og kennsluaðstöðu
við erlenda háskóla og bera það sam-
an við námsefni, kennslu og kennslu-
aðstöðu hér. Með kennslu og kennslu-
aðstöðu er hér átt við viðhorf stúd-
enta og kennara til skólans og náms-
ins, menntun, laun og vinnuaðstöðu
kennara, aðstöðu til tilrauna og
rannsókna, gæði bókasafns skólans o.
s. frv. Jafnframt skulu eftirlitsnefnd-
irnar prófa árlega nokkra nýútskrif-
aða verkfræðinga, til að kynnast af
eigin raun þekkingu þeirra.
Eftirlitsnefndirnar skulu leita eftir
samstarfi við erlend stéttarfélög
verkfræðinga, um að þau viðurkenni
próf frá Tækniháskólanum. 1 þessu
sambandi er sérstaklega á það bent,
að bandarísku verkfræðifélögin hafa
sérstaka eftirlitsmenn, sem fylgjast
með gæðum verkfræðiháskóla þar í
landi. Væri mjög æskilegt að fá eft-
irlitsmenn þeirra hingað, t. d. á 5 ára
fresti, til að athuga gæði íslenzka
skólans og fá þannig viðurkenningu
bandarísku verkfræðifélaganna og
þá um leið viðurkenningu banda-
riskra háskóla fyrir prófum frá
Tækniháskólanum. Yrði þá auðveld-
ari eftirleikurinn um að fá viður-
kenningu sétttarfélaga og háskóla
annarra landa.
4. Framkvæmdahraði.
Engin afstaða er tekin til æskilegs
framkvæmdahraða við að koma á
kennslu til lokaprófs hér á landi. Þó
telur nefndin nauðsynlegt að undir-
búa það mál sem allra bezt, m. a.
með því að gefa námsbrautanefnd-
um og eftirlitsnefndum færi á að
starfa og koma á nauðsynlegum
skipulagsbreytingum. Tryggja verður
að þeir, sem útskrifast, öðlist réttindi
til að kalla sig verkfræðinga bæði
hér heima og erlendis. Að öðru leyti
er eðlilegt, að Tækniháskólinn ákveði
sjálfur, hvenær þörf sé á að taka
upp kennslu til lokaprófs í hverri
grein.
Reykjavík, 15. maí 1970.
dr. Gunnar Sigurðsson
Hjalti Einarsson
Jakob Björnsson
Jóhannes Zoéga
GREINARGERÐ
Inngangur.
Hinn 17. des. 1968 skipaði stjórn
VFl nefnd til að gera tillögur um
framtíðarskipan verkfræðideildar
Háskóla Islands. Nefndin er þannig
skipuð, að einn maður er úr hverri
aðalgrein verkfræðinnar og einn til-
nefndur af verkfræðideild Háskóla
Islands. Samkvæmt bréfi frá deild-
inni dagsettu 14. feb. 1969 skyldi
fulltrúi hennar ekki taka þátt í af-
greiðslu mála eða skrifa undir tillög-
ur nefndarinnar. Hann skyldi einung-
is starfa með nefndinni, til að veita
henni upplýsingar og tengsl við verk-
fræðideildina. Nefndina skipa:
dr. Gunnar Sigurðsson, form.
Hjalti Einarsson
Jakob Björnsson
Jóhannes Zoega
próf. Þorbjörn Sigurgeirsson.
Nefndin hefur haldið 15 fundi og
rætt við marga menn og kynnt sér
skýrslur og álit ýmissa nefnda og
reynt á annan hátt að kynna sér
málið sem bezt. Nefndin hefur orðið
sammála um að stefna beri að því
að taka upp kennslu hér á landi i
ákveðnum verkfræðigreinum til loka-
prófs eftir 4 ára nám, enda sé náms-
efni, kennsla og kennsluaðstaða
undir eftirliti VFl, og ákveðnar
skipulagsbreytingar gerðar á náminu
með það fyrir augum, að gæði skól-
ans aukist nú þegar og rýrni ekki
með tímanum, og verkfræðikennslan
falli inn i skipulega heild I fræðslu-
kerfinu. Sérstök athygli er vakin á
þessum skilyrðum, þ. e. a. s. eftirliti
frá VFl annars vegar og skipulags-
breytingum hins vegar. Eftirlitið er
núna fyrirskipað í lögum, og hefur
félagið á þann hátt nauðsynlegan
lagalegan grundvöll fyrir því. Fram-
kvæmd eftirlitsins er einungis háð því,
hversu vel vakandi félagið er. Skipu-
lagsbreytingarnar eru að ýmsu leyti
erfiðari viðfangs, þar sem þær hljóta
að vera tengdar skólakerfinu í land-
inu og hinu almenna embættiskerfi,
en hvort tveggja er orðið illilega
rykfallið og þyrfti endurskoðunar.
Má því búast við, að erfitt geti
reynzt að koma á mörgum af þeim