Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1875, Blaðsíða 22

4) Halastjörnur.
Menn hafa tekið eptir, að sutnar halastjörnur snúa gaungu
sinni aptur að sólinui, þegar þær hafa íjarlægzt hana um til-
tekinn tíma, og verða þær með þvi móti sýnilegar frá jörð-
unni að tilteknum tíma liðnum. Þessar eru helztar, og eru
þær kendar við þá stjörnufræðínga, sem hafa fundið þær:
skcmmst frá sólu lengst frá sólu umferðartími
Halleys 12 mill. mílna 702 mill. mílna 76.2 ár
Olbers 24 — — 674 — — 74 —
Bielas 18 — — 123 — — 6.6 —
Enckes 7 — — 81 - - 3-3 “
Þessar sex koma einnig í ljós á tilteknum tímum.
umferðartími
Fayes, fundin 22. Novembr. 1843........... 7 ár 5 mán.
Vicos — 22. August 1844........... 5 — 6 —
Brorsons — 26. Februar 1846........... 5 — 7 —
d’Arrest’s — 27. Juni 1851........... 6 —-5 —
Tuttle's — 4. Januar 1858...........13 — 8 —
Winnecke’s — 9. Marts 1858........... 5 — 7 —
JARÐSTJÖRNURNAR 1875.
Merknrins er optastnær svo nálægur sólinni, að hann
sést ekki með berum augum. Hentugustu tímar til að leita
hans verða á þessu ári kvöldin 14. Februar, 9. Juni og 6.
Oktober, því þessi kvöld er hann lengst í austur frá sólinni.
En á morgnana fyrir sólar upprás verður hægast að sjá hann
29. Marts, 27. Juli og 15. November, því þá er hann lengst
frá sólinni vestanvert.
Venns verður í byrjun ársins sýnileg um þrjár stundir
fyrir sólar uppkomu á austurloptinu og í Januar miðjum skín
hún sem skærast. Þó er hún mjög lágt á lopti. Lengst í
vestur frá sólinni kemst hún 17. Februar. Um þessar mundir
er hún í hreyfíng austur á við í bogmannsmerki, fer í byrjun
Martsmánaðar í steingeitarmerki, og ( lok þessa hins sama
mánaðar inn í Vatnsberamerki. Upp frá þessu verður smásaman