Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1908, Side 81

Púkinn og brauðskorpan.
Rússncsk þjóðsaga eftir Leó Tolstoj.
Fátækur bóndi fór snemma morguns út á akur
Slr>n til að plægja og hafði með sjer brauðskorpu í
^itlaskattinn. Hann ljet skorpuna í úlpu sína, braut
hana svo saman, lagði undir viðarrunn og fór að plægja.
En þegar hann svo tekur úlpuna og ætlar að fara
fá sjer bita, þá er skorpan horfin. Hann hristir
uJpuna og skimar þar alt í kríng um sig, en skorpan
sast hvergi. Bóndinn skildi ekkert í þessu.
»Tarna er undarlegt«, hugsaði bóndinn með sjer,
)>0g jeg hef einga skepnu sjeð hjer, en einhver hlýtur
nu samt að hafa komið hjer og tekið brauðið«.
En það var svolitill púkaángi, sem hafði stolið
brauðinu meðan bóndinn var að plægja og húkti nú
bak við runninn og var að bíða eftir því, að bóndinn
^ri að bölva og ragna og kalla á djöfulinn.
Bóndanum þótti sárt að verða af litlaskattinum,
en sagði þó ekki annað en þetta: Dpað dugarekkiað
*ula um það, og ekki dey jeg úr sulti fyrir þetta. Sá
s°m hefur tekið brauðið mitt hefur víst liaft þörffyrir
Þaö. Jeg vildi honum yrði gott af því«.
Svo drakk hann sjer vatnssopa úr læknum, hvildi
S18 °g hestinn ofurlitla stund og fór svo aftur að plægja.
Púkinn varð steinliissa; hann gat ekki komið
mndanum til að syndga. Og hann fór rakleiðis til
lusbónda síns, fjandans, til að segja honum frjettirnar.
Og hann sagði djöfsa alt eins og það var, að hann
lefði tekið brauðið frá bóndanum, og í stað þess að
ara að bölva, eins og liann hefði ætlast til, þá hefði
)0ndinn ekki sagt annað en þetta: »Jeg vildi lionum
J"ði g0|t af pvi<(>
Það kom snúður á djöfulinn, og hann svaraði:
Þú hefur orðið undir fyrir manninum, þá er það
Sja|fum þjer að kenna; þú kant elcki þína ment. Ef
(71)