Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1908, Síða 82

bændurnir og konurnar ætla að fara að hafa það
svona, þá verðum við svo sem að hánka þar uppi
íljótlega. Þetta er hreint ótækt. Snáfaðu undir eins
og komdu þessu í lag, og ef þú verðurekki búinn að
vinna svig á bóndanum innan þriggja ára, þá kaffæri
jeg þig í vígðu vatni, mundu það«.
Nú var eins og púkanum væri gefið utan undir,
og hann drattaðist svo aftur upp til jarðarinnar og
var mjög hugsandi um það, hvernig hann ætti að bæta
úr þessari glópsku sinni. Hann velti þessu i sífellu
fyrir sjer og loksins hugkvæmdist honum snjallræði.
Hann gerði sig að verkamanni og fór í vist hjá
fátæka bóndanum, Fyrsta árið rjeð hann bóndanum
til, að sá korninu í raklendi. Bóndinn hlýddi ráðinu.
Þá kom mesta þurkasumar og akrarnir skrælnuðu hjá
öllum öðrum, en korn bóndans varð hátt og blómlegt.
Hann fjekk ekki einasta nóg korn til ársins, heldur
lika fyrníngar til næsta árs.
Annað árið rjeð púki bónda til að sá uppi áhæð-
inni og þá kom vætusumar. Nágrannarnir slógu korn
sitt, en það fór í hrakníng og kjarnarnir grotnuðu i
öxunum hjá þeim, en bóndinn fjekk bestu uppskei'U
á hæðinni. Hann átti nú svo mikið korn afgángs, að
hann vissi varla hvað hann átti að gera við það alt.
Svo kendi púkinn bóndanum, að brugga brenni-
vin úr korninu, og bóndinn bjó sjer til sterkan drykk,
draklc hann sjálfur og gaf vinum sínum.
Nú fór púkinn til húsbónda síns, fjandans, og
nældi sjer af því, að nú hefði hann bætt úr yfirsjón
sinni. Djöfullinn svaraði, að hann ætlaði að koma
sjálfur og sjá hvernig geingi.
Hann kom nú til bæjar bóndans, og sá að hann
hafði boðið til sin nágrönnum sínum, sem efnaðir voru,
og var að gefa þeim í staupinu. Konan skeinkti gest-
unum og varð henni það á að reka tána í borðið,
svo eitt glasið fór um.
Af þessu reiddist bóndinn og atyrti konuna. »Hvað